marjolijn schreef op Wed, 15 Sep 2004 12:30:44:


Mijn verzorgpaard kreeg epileptische aanvallen. Binnen een week tijd kreeg ze een reeks aanvallen waaruit ze niet meer bijkwam. Ze had de hele stal kapotgetrapt inclusief de waterleiding waardoor de stal blank stond. Na een spuit van de veearts werden de aanvallen minder maar gaf het paard het op. Ze lag in haar eigen urine en in het water wat echt een rotgezicht was. Zelf zijn we er niet heen gegaan. men had ons verteld hoe ze eraan toe was en dat het beter was om het niet meer te zien(ik en de eigenarese waren ook nog een stuk jonger toen)
. daarnaast zou het nog een half uur duren voor we er waren en dat was eigenlijk ook te lang.
later op de dag zijn we er wel heen geweest. de pony was weggehaald met de trekker en lag achter de koeienstal. Later is ze met de trekker bovenaan de dijk gelegd. helaas koos de boer daarvoor een compleet fout tijdstip. Midden op de dag met alle kinderen op het erf. Pepper was nauwelijks afgedekt en het was walgelijk. Dat was wel heel erg. Kinderen compleet overstuur, sommige hadden er zelfs nachtmerries van gekregen.
De volgende ochtend is ze opgehaald door het destructiebedrijf.
Tja... het blijft een moeilijke keuze. Maar bij pepper was er weinig andere mogelijkheid

De Weerdt Nicole schreef op Wed, 15 Sep 2004 12:26:40:


Ik heb mijn paard destijds ook in laten slapen ipv naar een slager gebracht omdat ik hem geen vervelende rit in de trailer en nare ervaring in slachthuis toewenste.

Hij heeft een pijnstillende injectie gehad en kon toen naar de rand van de wei lopen en heeft daar de andere injecties gehad. Het was absoluut niet fijn hoe dat "inslapen" ging hoor, en het ging ook niet snel. Hoelang weet ik niet meer maar het duurde veel te lang naar mijn idee. Maar ja, mijn paard was ook nog vreselijk levenslustig en wilde naar zijn kudde merries en aangezien hij een vette pijnstiller had gekregen had hij ook geen pijn meer waardoor hij weer gewoon wilde leven...

Het zijn geen prietpraatjes dus als iemand zegt dat het lang kán duren. Hoewel het meest vreselijke was dat hij niet dood wilde, dat was aan hem te zien. Maar ik denk dat ik (ik heb er wel heel lang over nagedacht) de volgende keer toch ook weer kies voor het in laten slapen. Die rit naar het slachthuis en daarbinnen.... Nee dat wil ik mijn paard gewoon niet aandoen.

Kan me ook niet schelen wat het kost. Ik heb trouwens gehoord dat het nogal uitmaakt welke DA je hebt. Ik was voor die destijd een paar honderd kwijt voor het geven van het spuitje... Heb van iemand gehoor dat zij 35 oid betaalde... Ik weet nog niet wat Ronja kostte maar ik denk niet veel omdat die DA een ok-vent is. Walgelijk toch als ze je zoveel laten betalen terwijl je al zo'n verlies te verwerken hebt...

Heeft dus wel zin om van te voren te vragen ook al staat je kop er niet naar.

Groet Ilona

Diervriendelijke slager.
Een contradictio in terminus!

marjolijn schreef op Wed, 15 Sep 2004 15:02:31:


en toch kan het, maar het is maar net op welke manier je het bekijkt..