De Weerdt Nicole schreef op Mon, 27 Sep 2004 08:38:29:


Het is maar net wat je leest in haar korte berichtje.
Ik lees er in, dat er 1 paard is, waar ze met zijn vieren op rijden.
(zus, moeder en vader) Een eigen pony is dan een uitkomst.

Bovendien vraagt ze helemaal niet om redenen om géén pony aan te schaffen, ze vraagt om redenen om er wél een aan te schaffen, ouders heeft ze zelf al daar heeft ze mij niet voor nodig. Vandaar mijn ondersteunende mail naar haar.

En ja hoor al die argumenten en bezwaren zijn oook waar ... onder bepaalde omstandigheden, eigenlijk weten we gewoon te weinig om een afkeurende reactie te geven. Op haar website staat dat er thuis een Oldenburgse hengst hebben, en dat ze helemaal gek van dieren is, en helemaal op een diervriendelijke manier natuurlijk.

Michiel

sannie schreef op maandag, 27 september 2004, 10:04:


Hoi Sannie dat afbouwen van het clicken en een wortelschijfje geven, gaat vanzelf, alles wat Gallant kan en vanzelfsprekend uitvoert, dat wordt niet meer beloont en daar hoef je niet meer voor te clicken. Er zijn echter steeds nieuwe dingen die het ontwikkelen waard zijn en dat blijft klik-beloon. Anders laat je de kracht van voerbelonen liggen. Mijn dochter en ik dragen beide altijd een klein heuptasje met de wortelstrukjes erin. En wat we overhouden gaat fris gewassen ons eigen eten in. Ik ben blij dat er nu een parelli fan is die het combineert met clickeren!! Er is wel een Engelstalige emailgroup van Parelli-clickeraars en in het NL taalgebied zie je het nog erg weinig.

Met clicken hoef je de fases nauwelijks meer te verhogen, rust als beloning komt wat lager op de schaal van matig tot hoge beloningen. En je hebt nu een welbewust geluid (welke?) op iets goeds te markeren.

Piet heeft de afspraak dat elke klik beloont wordt met voer. Inge Teblick en ik niet, wij gaan van heel klein tot heel groot met onze beloningen. Piet ook trouwens hij heeft alleen de gewoonte dat klik ook voer is. Beide is mogelijk. Vóór (en soms ook ná) de klik komt: jaaa, goed zo, mooi. Mijn "yes" gaat van klein tot groot :
yes,
Yes,
YES,
,
YES -
En bij de kleine yes geef ik geen voerbeloning, mijn paard weet toch dat ik het ok was. Bij de dubbele YES - hoort op zijn minst drie keer een wortel schijfje en/of een pepermuntje er achter aan.

Michiel

sannie schreef op dinsdag, 28 september 2004, 13:39:


Hoi Sannie ik doe geen Parelli hoor, ik clicker alleen maar om lekkere buitenritten te kunnen maken. Zoals ik Frans begrijp doet hij met veel plezier Parelli. Prima voor hem, de combinatie van clickeren en parelli is echt wel mogelijk, volgens mij. We zouden het Pat moeten vragen? Volgens Alexandra Kurland kan het prima.


Dat probleem zie ik ook niet.


Ja en het achterwaards gaan gebeurd nu zonder tegenzin, gewoon omdat Galand het actief graag wil doen, niet om iets te vermijden.


Mijn vorige bijrijd-paard deed absoluut niets graag ( en wel zéér traag) als er druk bij kwam, dat was de beste manier om hem op slot en tegendraads te krijgen, zulke paarden hebben een zachte benadering nodig en geen MEGA druk, want dan kom je daar op uit. En of het paard daarmee ongeschuikt is voor het parelli programma, dat denk ik niet, een ongeschikt paard voor Frans dat denk ik wel. Overigens is er heel weinig druk nodig, als een paard een wat ander karakter heeft, en dan werkt de Parelli methode prima zonder clickeren.

Egon zie:
http://groups.yahoo.com/group/PNHclickers/

Groetjes, Michiel

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 27 september 2004, 21:46:


Wildroosters? Van die ronde stangen kun je daarover heen lopen met je paard? Of bedoel je wat anders?
Ik dacht altijd dat ik mijn paard moet leren springen om die hindernis te nemen?

Michiel

Piet schreef op dinsdag, 28 september 2004, 17:30:


Mooi Piet! Het samen naar de zin hebben en door de wereld trekken, dat is super. Zover ben ik nog niet met mijn nieuwe paarden (3 weken net), die zouden alleen terug naar huis gaan in draf, of blijven grazen op de plek van los laten. Bij m'n vorige paard deden we de pauze's wel los, waarbij hij in de buurd bleef. Ik blijf het raar vinden dat honden en kinderen (vanaf 1 jaar) mij wel in de gaten houden en meekomen en dat paarden dat moeilijker doen. Paarden kenen ook zo goed de weg terug naar huis, en maken daar dan gebruik van. Op onbekend terrein (daar was jij nu ook) zoeken ze veel meer steun en blijven dus gemakkelijker in de buurd. Wat is er mogelijk als de tijd samen werkelijk Quality time is? Heb je die mail wel eens gelezen van Karin Kooimans, van haar spelende ijslanders op bergen zand, met de ruiters meeliftend op hun rug?
Staat in Natpaard in files.

Michiel