Hallo Myriam,

Het beeld dat ik door de jaren heen krijg heb behalve de bekende grasbuik (darmvulling) paarden twee soorten dik worden.

1. Het paard wordt dikker lopende het grasseizoen en verteerd dit weer gedurende het winterseizoen. Lijkt mij een vrij natuurlijke vorm van dik worden zolang het niet extreem wordt. Mijn twee rijpaarden gaan hier ook altijd wat dikker de winter in en raken dat gedurende de winter weer kwijt.

2. Het paard wordt wat dikker maar krijgt vetophopingen op de bekende plekken een soort vertkwabben op achterbenen achter de elleboog aan de voorbenen verdikte hals etc. Ik heb b.v. een merrie staan die hier last van heeft totaal beeld niet te dik maar die enkel die plekken. Teken voor ons om direct weer op paddock te zetten met enkel hooi. Dit terwijl andere zouden zeggen dat ze helemaal niet te dik is.

Paard type 1. hoef ik nooit echt rekening te houden met fructaan, hoog gras, te dik worden etc.

Paard type 2. heeft minder kans op hb als ze slank is en verhoogde kans als ze dik is. Niet het fructaan veroorzaakt direct de hb maar fructaan is de druppel die de emmer doet overlopen. Paarden die steeds maar hb worden zijn in mijn ogen in de tussentijdse periode nooit "genezen" geweest. Ik denk dat mensen zich vergissen in de periode dat het duurt voor het paard om weer "schoon" te zijn. We weten dat het dacht ik 6 maanden tot een jaar duurt voordat je resultaten ziet bij verandering van voer maar men verwacht dat als het paard niet meer kreupel is en de hoefwand weer recht uit de kroonrand komt dat het voorbij is. In mijn optiek is dan het actieve stadium wellicht voorbij is maar dat er maar weinig voor nodig is om weer te escaleren. Ik zie paarden op het weiland staan waarbij dan wordt verteld dat hij b.v. 6 weken daarvoor hb was maar nu gelukkig niet meer. Een paard dat hier hb wordt gaat 6-10 maanden niet meer op het gras en dan weer heel voorzichtig of haast nooit meer. Eczeem zelfde verhaal. Allemaal ziektes gerelateerd aan stofwisseling. Ik ben al jaren geen voorstander onbeperkte weidegang voor mijn paarden. Dit jaar heb ik zelf te lang gewacht en waren de paarden in mei al weer te dik duurt weer maanden voor ik alles er af heb.

Ik zou weleens willen weten hoeveel droge stof en suikers een paard in het wild tot zich neemt tov een weilandpaard in Nederland. Enkel iedereen wordt verteld dat een paard in het wild 16 uur per dag graast dus dat zal wel goed zijn. Wij vergiftigen onze paarden met 16-24 uur per dag op het weiland. Daarnaast vergeet men dat het wilde paard voor dezelfde hoeveelheid ruwvoer bij elkaar te scharrelen veel meer beweegt dan het gemiddelde weidepaard waarvan de meeste in actieradius van minder dan 20m2 al aan in hun dagvoorzien kunnen voldoen.

Als je dan ook nog eens kijkt hoeveel kunstmest en gif er over de weilanden heen gaan (dus ook in je hooi) dan is het toch niet zo gek dat we zoveel problemen hebben met de paarden. Het verbaast me zelfs dat de kans op een veulen nog 70-80 % is bij bevruchte merries. Ik voer het gehele jaar hooi zodat ik de voedselopname kan regelen in combinatie met stripgrazen en beperk de weidegang met paddock paradise. Dus beweging koppelen aan voeding.
Ik vindt mijn paarden nog vaak te dik terwijl andere mensen ze dan prima vinden. Als excuus wordt dan aangedragen. Ja, maar jouw paarden komen uit Iran dan horen ze zo te zijn. Neee, alle paarden horen zo te zijn met name de ronde rassen worden veels te rond gehouden. De tinkers, friezen, haflingers, shetlanders, andalusiers, merens etc. en haast niemand ziet het. Allemaal komen ze dan meer overeen met het Walt Disney syndroom: alles wat rond en dik is, is schattig dat geeft iets jeugdigs (puppy-achtig). Het zit tussen onze oren.
Als we daar nu eens vanaf zijn en wat meer gingen nadenken waren we al een heel aantal welvaartsziekte kwijt.