janna schreef op zaterdag, 27 augustus 2005, 10:01:


Hallo,
Even een opmerking over wetenschappelijk onderzoek: Wat ik me zit af te vragen, zijn er wel wetenschappelijke onderzoeken geweest dat hoefijzers, speciaal beslag, de hielen hoger zetten, e.d. werkt? Eigenlijk treurig dat onze "sekte" (zoals eerder treffend genoemd) zich steeds moet verantwoorden.
Gisteren hebben mijn collega en ik met onze paarden (blote voeten, zonder hoefschoenen) een buitenrit van 10,5 km gemaakt, waarvan ongeveer 8 km over asfaltwegen: haast geen slijtage, geen problemen, een paard wat enthousiast over de weg draaft en er geen genoeg van kan krijgen. Wetenschappelijk onderzoek kan me eerlijk gezegd gestolen worden, mijn paard is bewijs genoeg voor mij.
Monique

jo schreef op maandag, 29 augustus 2005, 9:24:


Nou zeg,
Dus omdat je 19 bent en paarden hebt, moet je ongeloofelijk dankbaar zijn? (sorry ben ook 19 en dit is een beetje mijn zwakke plek)
Iedereen gaat er altijd maar van uit dat mammie en pappie wel even die paardjes voor hun dochtertje hebben gekocht.
Nou dat is dus niet altijd waar.
ik heb 12 jaar voor een pony gezaagd bij mijn ouders en nooit één gekregen (misschien maar goed ook achteraf gezien).
dus toen ik 17 was heb ik mijn toenmalige verzorgpaard maar zelf gekocht.
Ik kan niet voor Sandy spreken want ik ken haar niet, maar wat mijn paarden betreft bekostig ik alles zelf.
En misschien is dat zelfs nog moeilijker dan al die mensen met een vaste job.
Ik kan best geloven dat zij alles duur vind. Ik ervaar dat zelf ook zo.
Maar je kan natuurlijk keuzes maken. Zo gaat bij mij al mijn geld (en mijn vrije tijd) naar mijn paarden.
Ga er dus niet altijd vanuit dat jonge mensen alles zomaar cadeau hebben gekregen

Ans

Jannie schreef op zaterdag, 27 augustus 2005, 0:09:


Gaap ............

Ans Jondral schreef op maandag, 29 augustus 2005, 10:41:


Ik ben 33 en sinds 8 jaar bezitter van een eigen paard. Vanaf mijn 15e was ik altijd op maneges te vinden. Mijn ouders konden geen paardrijles betalen en al helemaal geen eigen paard. Paardrijden was iets voor de rijken. Toiletten boenen, sparen, gierig op elke cent gaan zitten en op de tribune smachten heb ik jaren gedaan. Ik ging af en toe met een vriendin mee, dan mocht ik haar paard borstelen en na afloop droogstappen, geweldig. Later kon ik een keer in de week les betalen en spaarde gierig door voor een eigen paard. Mijn vriendinnen gingen uit, ik was aan het werk, naar school of op de manege te vinden. Het werd eenvoudiger toen ik bijna klaar was met mijn studie en vast werk had. Acht jaar geleden had ik voldoende geld gespaard en verdiende ik voldoende om een paard te kunnen kopen en naar behoren te kunnen onderhouden. Toen heb ik mijn paard gekocht, een quarterhorse veulen van 10 dagen oud. Ik wilde eigenlijk een Ijslander- of een Haflingermix (lekker klein en compact), maar toen ik haar zag was ik verkocht.....
Paarden is een dure hobby, ze slokken ontzettend veel geld en tijd op, maar het is een geweldig mooie hobby. Tegenwoordig is paardrijden echt niet meer alleen voor de rijken, heb je een baan en hoef je niet zo nodig op vakantie of aan de laatste mode mee doen, dan kom je een heel eind. Mijn paard heeft in het verleden voordat ik haar zelf natuurlijk bekapte ontzettend veel geld gekost ivm hoefproblemen; ik ben blij dat ik voor haar vanaf de dag dat ik haar kocht een extra bankrekening heb aangelegd, zodat ik in staat was zonder problemen dure dierenartsrekeningen te betalen. Sinds vier jaar staat mijn paard bij mijn vriend en ik achter ons huis op ons weiland. Ik heb het ook niet cadeau gekregen, maar er had voor gewerkt, en nog steeds......
Monique