Spirithorses schreef op maandag, 12 september 2005, 23:12:


Ik heb een hengst het jaar rond bij de merries lopen en ben daar lyrisch over en raad het je toch met NADRUK áf.


Applaus.

Mijn hengst komt uit een kudde en is sociaal sterk. Verder als puber in de huidige groep met een zeer dominante leidmerrie gekomen.
Ik ben ook zéér actief met hem en hij is volledig paardegricht opgevoed. Ik rij bitloos langs hengstige merries met hem.
Om je één tipje van de sluier over de potentiële probleme op te lichten: zelfs mijn vrouw krijgt niet altijd zonder slag of stoot een merrie uit de wei. Een vreemde hoeft dat écht niet te proberen. Let wel; een naar mensen zéér sociale en goed opgevoede hengst.

Bedenk dan een hengst met een familie geen vluchtdier is. Heb jij ooit een daadwerkelijk aanvallende hengst gezien? Die van mij weegt nog maar 450 kilo maar dan wel 450 kilo pitbull en is de beste diefstalpreventie denkbaar.
Bedenk ook dat de paarden never ever beslagen kunnen zijn. Niet voor, niet achter.
Bedenk ook dat alle paarden onder de kleine blutsjes kunnen en zullen zitten omdat ze behoorlijk ruig kunnen dollen.
Bedenk dat al jouw paarden geen trek zullen hebben uit de familie weg te gaan.
Bedenk dat jouw hengst met alle merries drachtig zijn ei niet meer kwijt kan en dan héél veel energie kwijt moet. Ga je er dan dagelijks een flink stuk mee raggen?
Etc.

Ik begrijp dat je totaal geen ervaring hebt?! Wees dan in vredesnaam niet eigenwijs en ga eerst eens twee jaar of zo bij iemand met een hengst werken. Niet af en toe, nee alledag.
Een paard is niet dom en de gemiddelde hengst is geen dom paard en landjepik zal hij dagelijks proberen. Op een hengst die de verkeerde dingen geleerd heeft zit zelfs de slager niet te wachten....

TIOLI

amber schreef op dinsdag, 13 september 2005, 16:28:


Hoi,
Mijn merrie Ilonka is vroeger dampig geweest.
Ik heb toen ook van alles geprobeerd maar niets hielp.
Na 3 jaar is ze erover heen gegroeid. Soms geeft ze nog wel eens een kuchje en heeft ze een snotneus. Maar voornamelijk niet.
Ze was dampig toen ze 7 was. Ik ben altijd met haar blijven rijden. Zelfs tegen het advies van mijn da in. Ilonka hield van onze bosritten en ik wilde dat haar niet ontnemen. Ze hoeste dan ook wel tijdens het rijden. Ze kon zelf goed aangeven of ze nog wilde draven,galoperen of lekker stappen. Ik liet dat aan haar over. Ze bleef ook energiek.
Ze genoot ervan. Het hoesten werd in die 3 jaar steeds minder. Ik kreeg zelfs van mensen te horen dat het dan nog wel erger met haar zou zijn, omdat dampige paarden op een gegeven moment niet meer kunnen hoesten.
Nou Ilonka had genoeg energie ik wist wel beter.
Het derde jaar heb ik weer foto's laten maken en haar longen waren schoon. Daarna heeft ze nog wel altijd een beetje gehoest als we in draf over gingen. Dat was het dan ook.
Maarja, het ene paard is de andere niet.

Wel maakte ik in die tijd het hooi nat voor haar.

Succes ermee.

groetjes,
Anna-Martine

Hans Arendse schreef op dinsdag, 13 september 2005, 14:10:


?????
Ik loop (draaf en ren) tientallen km's per week náást mijn paarden over asfalt, onverhard en dwars door campo maar nee. Nee, onder normale omstandigheden en ontspannen gang zetten ze alle vier de pootjes gecontroleerd neer en glijdt er in principe niets.
Vooral op stoffige caminos: mm. tot cm stof op betonharde 'zahorra' zie je dit perfect en er is hier vanwege de droogte zat stoffige camino....
Geen van horen zeggen en theorie maar gewoon wat ik nu over vele honderden km's kijken naar onbelast lopende paarden zelf zie.
Verder passen ze hun pas, tempo en evenwicht naadloos aan het type ondergrond aan als je ze daartoe de vrijheid geeft.