Hoi petra,

Buck is meteen na de vernietigende diagnose van de da 3 weken geleden van de ijzers af gehaald en hij heeft geen stap gevoelig of anders gelopen. Eigenlijk jammer, want ik hoopte dat daar de onvindbare oorzaak van zijn gewrichtsirritatie (Strasser: contractie) zat. Onder de zooltjes kwamen twee prachtige holle zolen tevoorschijn...! (achter was al ontijzerd) Alleen de straal raakt de grond nog niet, omdat hij daarvoor bekapt was met het doel hoefijzers. Zijn hoeven waren sinds de zooltjes nog niet gegroeid, dus ik vijl nu alleen de randen tegen afbreken en wacht geduldig tot de straal gaat groeien. Zijn hielen zijn van nature al erg laag.
Omdat de da uitgekakt was, ben ik het tegenovergestelde gaan doen van de revalidatie: erop en aan het werk! Voorlopig alleen rechtuit in de berm rijden om het rechtervoorbeen te ontzien. Hij is helemaal blij en loopt in alle gangen goed, ook op het asfalt. Totdat... ik op het harde draaf en de teugels weggooi, dan wordt hij onregelmatig rechtsvoor. Lijkt me logisch. We zijn ook nog maar net begonnen, hij heeft daar natuurlijk toch 'iets', het hele paard is nogal op de voorhand gebouwd en op het harde zie je natuurlijk alles. Wanneer ik hem aan de teugel rijd, gebruikt hij zijn achterhand beter en kan hij het blijkbaar voldoende compenseren, want dan draaft hij zuiver, ook op asfalt. Vanmorgen hebben we onze eerste echte buitenrit in het bos met een fijn galopstuk gedaan en afgebogen loopt hij zuiver, ook diep. Het belangrijkste is dat hij weer vrolijk is en daar ben ik ook weer blij om.
Ook ben ik bezig met longeren volgens Antoine de Bodt, maar dat heb ik tijdelijk op een lager pitje gezet vanwege het feit dat hij dan continu de bocht om moet en dat vind ik wat snel als je net uit een blessuresituatie komt. Eerst maar eens goed wennen aan de nieuwe voeten, het gewicht van het vrouwtje erop en het andere supplement (Primeval). Maar Buck en ik zijn nog lang niet uitgekakt!!!

groetjes,

Christel