Elzaliene schreef:
> Hebben jullie (succes) verhalen die mij misschien kunnen helpen om >de juiste weg te blijven volgen? Is er iemand die zo'n zelfde type paard >heeft?
Geertje schreef:
> Ik denk sowieso dat het fase systeem van parelli niet
> helemaal ideaal is.
Wat ik op het moment tegen het
Parelli-systeem heb is dat ik nu steeds meer om me heen zie dat mensen heel technisch bezig gaan zitten zijn met de
Parelli-filosofie en ik denk dat PP zelf dat helemaal nooit zo bedoeld heeft.
In plaats van te leren kijken en voelen, inschatten wat je paard aankan, wanneer te stoppen, merk ik dat veel mensen klakkeloos de lessen in de boekjes volgen ('zo, weer een hoofdstuk afgewerkt') en niet met hun gevoel met hun paard verbonden zijn. Vorige week een behoorlijke aanvaring gehad met 2
Parelli-dames die mijn Winner onterecht ingeschat en aangepakt hadden door hun
Parelli gerichte aanpak.
Ik héb zo'n paard , Elzaliene, het is Mazir (Arabier) die wars van druk is en zich bij
elke vorm van druk op een agressieve manier tegen je keert.
Ik kan zijn achterhand weliswaar laten
wijken voor druk (fase 2), ach, dat kent hij allemaal allang, maar aan de voorkant zal hij zijn ongenoegen uiten door te bijten en dwars tegen je in te gaan.
Niet omdat hij het niet snapt, maar omdat hij in zijn leven door anderen zó onder druk gezet is dat het voor hem waarschijnlijk werkt als een lap op een rode stier. Hij sluit zich gewoon af en steigert met maaiende voorbenen of begint te bijten. Daar tegenin gaan zou betekenen dat ik hem moet breken en het voelt niet lekker als ik zo met hem om zou gaan.
Ik heb het geluk dat hij makkelijk in zijn gevoel is aan te spreken, soort van overleg met compromissen, met héél veel belonen, rust, en alles op korte momenten. Ik heb enorm moeten omdenken bij dit paard want wat bij een 'gewoon' paard wel werkt, werkt 180 graden anders bij hem.
Er zijn een heleboel dingen die ik niet doe met hem, zoals loswerken in de bak, voor hem uit rennen, snel snel iets doen, vreemden bij hem laten, achteruit drijven, touwzwiepen, en op het moment loopt hij voor geen meter als er een ander dan ik op hem rijdt. Hij verrékt het gewoon!
En ikzelf heb geen druk nodig, alleen een vrágen.
Heb heel erg moeten zoeken, we zijn er nog lang niet, maar onze onderlinge verstandhouding is zo goed geworden waarbij hij mij inmiddels blindelings vertrouwt en dat mag ik niet beschamen door hem onder druk te zetten.
Ik zou zeggen: Ga ook op zoek met Mike, er is vast wel iets te vinden.
Groet, Pien
Hij kan echter perfect doen wat ik hem vraag wanneer ik dat op een zachte manier doe; hem de tijd en zijn ruimte geef.