jo schreef op vrijdag 27 juli 2007, 21:49:

Ik ken wel het spul Keralit. Het is afkomstig uit Duitsland en claimt het hoorn van de zool harder te maken. Wellicht dezelfde fabrikant?

Christel Provaas schreef op vrijdag 27 juli 2007, 23:39:


Keratex is een hoefverharder.

loes

Omdat die profs hier niet elke dag hun dagboekje bijhouden?
Omdat de profs hier niet elke dag komen vertellen dat ze 300 km hebben gereden om bij 1 paardje te controleren of het wel goed gaat en de eigenaar zelf lekker bezig is?
Omdat zij niet elke keer gaan vertellen dat een klant door hun stimulatie een stal heeft omgebouwd tot inloopstal, of de bodem van de paddock heeft verbeterd, of een pad rondom de weide heeft afgezet voor meer loopruimte of of of?


Ja, heb je in theorie natuurlijk gelijk in. Maar de prof komt bij iemand die een paard met verziekte hoeven heeft en zonder bescherming kan het dier niet lopen. Dan raad hij de eigenaar allerlei management-wijzigingen aan, plakt een keer ijzers om de hoef een week of 3 a 4 groei te kunnen geven om het NB op te starten en gaat vanaf daar verder. Doet de eigenaar niet voldoende om naar blootsvoets en goed management te komen dan zegt die prof vroeger of later van bekijk het zelf maar, zo werkt het niet. Maar hij heeft het wel geprobeert, want als niemand die eigenaar helpt met de eerste stappen te maken, dan lukt het nooit!


Dat vind ik heel erg jammer, want daarmee word een hele grote groep mensen met een ENORM hart voor paarden in een negatief daglicht gezet terwijl ze het niet verdienen.

Let wel, die smid of bekapper die inderdaad alleen maar doet alsof en geld wil verdienen aan het idee van nb, die verdedig ik hier niet hoor! Ik verdedig die mensen die ik met hart en ziel voor de paarden heb zien werken!

Groetjes Karin

Karin schreef op zaterdag 28 juli 2007, 8:46:



Mooi gloedvol betoog Karin, hoewel van een nogal romantische kant bekeken.
Ik ken er 1 die tot zulke dingen in staat is, 300km te rijden voor 1 klantje. Maar het lijkt me sterk dat dat "common practice" is Want ook hij moet eten.
Maar waar zijn dan al die profs die mensen die een NB cursus gevolgd hebben willen helpen hun paard van de ijzers te halen of een eerste keer te bekappen, als het bij wijze van spreken 3 km buiten hun route ligt? Ik krijg mensen uit heel Nederland en Belgie. Als ze buiten de zuidwesthoek van Nederland wonen is het huilen geblazen.
Van ellende adviseer ik tegenwoordig maar om hun ouwe smid nog een keer te laten komen .

Daar zijn hoefschoenen voor uitgevonden. Een plakijzer kan blijkbaar 6 weken blijven zitten. Zeer tegen de beginselen van NatuurlijkBekappen in.


Bij wie heb je die ervaring? Bij wie? Vertel het maar en als dat klopt adviseer ik achtermekaar mijn cursisten die man of vrouw te bellen.

Ook ijzersmeden, zelfs slagers, kunnen een enorm hart voor paarden hebben. Iemand die volgens de beginselen van het NatuurlijkBekappen werkt, dus niet een bekapper is die eens in de zoveel tijd een paard komt bekappen, verdient onze volledige sympathie en steun.
Natuurlijk zal hij daarnaast nog klanten hebben die het zelf niet kunnen of willen, maar op dat moment is hij NIET aan het NatuurlijkBekappen.

Piet

jo schreef op vrijdag 27 juli 2007, 21:49:


Dan kun je haast al niet meer van toeval spreken lijkt me...Twee echt Noorse paarden in Noorwegen die blijkbaar iets gemeen hebben waardoor ze die bacterien oplopen...
Ik vrees Jo , dat jij zelf de enige bent die dit raadsel kan oplossen , misschien samen met de bekapper. En dan bedoel ik niet de paarden behandelen , [ moet natuurlijk ook!] maar bekijken of er iets in hun leefomgeving is wat de oorzaak zou kunnen zijn...Tenminste , zover als ik weet komt dit niet vanuit het paard zelf.
Ik hoop dat je er achter gaat komen wat de oorzaak is , sterkte!!!!

Gr Esther