Isabel van der Made schreef op vrijdag, 23 juli 2004, 14:40:


Tja, ik kijk er maar niet naar.
We hebben geen IJslander hier.
Wel èèn van de fjordingen, die van zichzelf bijna tölt, het duurt heel lang voordat ze in gallop overgaat.
Wel grappig om te zien en ze loopt heel egaal en regelmatig en een vliegensvlugge draf.
Ook in stap heeftze een hoog tempo.

Kijk, kiest zo een paard er zelf voor, dan is het okè voor mij.
Wordt het afgedwongen, dan bedank ik.

Maar het wordt onderhand omgekeerde wereld.
Zonder ijzers en bit wordt hier gezien als dierenkwelling/verwaarlozing, nu stoten wij ander denkenden tegen het hoofd voor de soort paard of de manier van rijden.
Is ook niet goed of motiverend om samen te blijven praten. (Niet tegen jou gericht, Isabel. Maar meer algemeen wat ik af en toe zo hier lees).

Wat een ellende.

Ik had pas geschreven over dat leuke voorval?

Liselill wilde niet de aanhanger in, Liva draaide haar kont naar d'r toe en strapte met twee benen naar achteren.
Tjoep, daar stond Liselill in de wagen.

Nou...................nu dus met geen stok meer de wagen in te krijgen.

Zij en haar broertje een paar apart.

Hij gaat er zo in en uit.
Zij worstelt, rekt haar nek naar brood en brokken uit en springt weer achteruit.
Gisteravond 4 uur met haar bezig geweest.
Uiteindelijk stond zij er doodstil en verslagen bij.
Ik kon alles met haar doen, maar geen stap de plank op.
We moesten het opgeven.

Broertje eerst er in geprobeert, lege wagen geprobeert.

Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeellllllllllllllllllllllllllllllppppppppppppppppp!

Het kostte ons dit keer twee en een half uur.

Middenschot helemaal aan de kant geschoven.
Lieve woordjes, krachtvoer, wortels, appels en brood.
Ze kwam best ver naar binnen, maar had ze iets te eten.........wammes er weer uit.
Op het laatst stond ze wel rustig, met nog twee benen net buiten de wagen.
En liep er rustig weer uit.
Binnen zou het aangenaam voor haar zijn, eten, lieve woorden, krabben op plaatsen waar het jeukt en geen vliegen.

Toen hebben we haar broertje op de wagen gezet.
Omdat we dachten dat ze nu wel met hem mee wilde.
Ja, raad je de koekoek.
Ze stond weer als een huis voor de oploopplank.

Nieuwe taktiek, na een half uur.
Het onaangenaam maken om buiten te blijven staan.
Korte rukjes aan haar halster, elke keer als ze een stap achteruit deed.
Besluiten weg te willen, deed ze zes keer.
Toen was ze de rukjes zat.
Stond stil, keek de wagen in.
Stapte op de oploopplank.
Stopte, keek nog langer de wagen in en trip, trip, trip, liep er in.......alsof er nooit een probleem was geweest.

Oef, wat een opluchting.

Ik zag me al lopen naar de ferie/pond.
En proberen om naar los mee in de pond naar de overkant te krijgen.
Ik zag me ook al een hele dag lopen naar onze stallen, met haar.

Nu staat ze bij de anderen op het andere eiland.
Ze kwam dit keer onbezweten uit de wagen.
En ze hoeft voorlopig niet meer verhuist te worden.

Piet schreef op vrijdag, 30 juli 2004, 9:19:


Ja.
Lang touw, zolang dat ik in de wagen was en zij er voor(buiten) stond.


Inderdaad, geen druk op het touw als ze doet wat ik wil.
Naar binnen kijkt, ruikt aan de plank of zich wil krabben.
maar verdwijnt de aandacht............die terug halen.
Maar alleen lichte druk..........hielp dus niet.
Vandaar dat het onaangenaam moest worden.
Ze had al twee halsters met constante druk (achteruit lopen, steigeren)kapot getrokken, die truuk kende ze dus.


Ja, hebben we ook gedaan.


Het was geen straffen.
Als iemand je op de schouder tikt en blijft tikken, denk je mens hou op en schuif je op.
Ik denk dat je het op die manier moet zien.
Ik wilde geen "press", geen zwiepend touwtje achter haar en dat ze NIET uit angst de wagen in zou vliegen.
Zoals ik het nu zag, koos ze uiteindelijk zelf er voor om de wagen in te lopen.
Zonder een gejaagd gevoel.
En denk ik/hoop ik/verwacht ik, dat het de volgende keer makkelijker wordt.
Helaas staat de wagen daar niet met, ik kan dus niet oefenen.


Ik denk dat dit ons redelijk gelukt is, uiteindelijk.

Tja, het zijn geen paarden.
maar ik heb begrepen dat we ook de pootjes van deze zwijntjes moeten gaan bijhouden.

Iemand ervaring?

Piet schreef op vrijdag, 30 juli 2004, 10:51:


Ik heb er gekeken.
Dierenarts, verdoven, kniptang en stoeptegels neer leggen.
Oeps..........
Het vrouwtje is redelijk mak.
Gaat liggen om op haar buik gekrabt te worden.
Dat zal dus een werkje voor twee worden, de èèn krabben terwijl de ander knipt of vijlt.

Het volwassen mannetje gaat wel liggen als we hem met een bezem borstelen, maar er bij in gaan.............................wie biedt zich aan?

Piet schreef op vrijdag, 30 juli 2004, 21:14:


Gelijk ons een cursus in natuurlijke hoefverzorging geven?