joop schreef op donderdag 25 september 2008, 18:38:


Ik denk dat ik het gewoon ga aanzien en sowieso in de buurt blijf.
gezond verstand gebruiken. Zal zien wat het beste lijkt. Zeker geen uren en uren op stal, lijkt me niets. Misschien even, om te zien hoe ze doet.
Stal is wel warm hoor, golfpaatje als dak, laat warmte door...en muren winddicht.
Dat zit wel ok, dus.
Ben blij jullie meningen te horen!

Hallo,

Ik heb sinds kort mijn 2e ijslander.
Altijd zonder ijzers gestaan, maar verder weinig mee gedaan.

Ik ben nu een half jaar met hem bezig (rijden) maar omdat hij nog jong is en veel bespiering mist, sleept hij met zijn achterhoeven.
Ik ben hier hard mee aan het werk en het gaat ook wel steeds beter.

Alleen dan nu het punt; door al die tijd slepen met zijn achterpootjes, is de toon behoorlijk afgesleten.
Iedereen om mij heen zegt dat ik hem gewoon op ijzers moet zetten, maar dat wil ik dus eigenlijk niet.
Met de ijslanderlessen die ik volg, wil hij op een gegeven moment alleen nog maar aan de zijkant van de baan lopen. De instructrice zegt dat dat komt omdat hij gevoelig loopt en dat het veel beter gaat met ijzers...

Hebben jullie tips, hoe ik dit kan oplossen.
Want hoe hij in het weiland loopt, dat heb ik niet in de hand. Onder het zadel kan ik er aan werken...

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 25 september 2008, 21:32:


Ik woon hier aan een betrekkelijk drukke baan en ervaar constant hetzelfde. Amaroc is er reeds immuun voor geworden net zoals de pony en Invierno, maar met wat een geweld camions en bussen hier rakelings naast paarden komen voorbij denderen is niet normaal. Ik ben er wel eentje dat op het fietspad rijdt omdat ik bang ben dat ik anders omvergereden wordt, maar denk niet dat ik in die gedachtegang er ver naast zit. De meeste bestuurders letten nog niet eens op induk die een paard geeft. Zelfs bij paniek geven ze nog vollop gas en gaan op hun toeter staan. De veulens heb ik het eerste half jaar 2x per dag over de baan naar de weide moeten brengen ... bestuurders die mij achteraf vlak af zeiden dat dat onverantwoord was ... tja wiens schuld is dat: die van de zwakke weggebruiker of die van de wegterroristen? Als ik van jouw was ging ik ook ens langs de lokale politie

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 25 september 2008, 21:32:


Ik woon hier aan een betrekkelijk drukke baan en ervaar constant hetzelfde. Amaroc is er reeds immuun voor geworden net zoals de pony en Invierno, maar met wat een geweld camions en bussen hier rakelings naast paarden komen voorbij denderen is niet normaal. Ik ben er wel eentje dat op het fietspad rijdt omdat ik bang ben dat ik anders omvergereden wordt, maar denk niet dat ik in die gedachtegang er ver naast zit. De meeste bestuurders letten nog niet eens op induk die een paard geeft. Zelfs bij paniek geven ze nog vollop gas en gaan op hun toeter staan. De veulens heb ik het eerste half jaar 2x per dag over de baan naar de weide moeten brengen ... bestuurders die mij achteraf vlak af zeiden dat dat onverantwoord was ... tja wiens schuld is dat: die van de zwakke weggebruiker of die van de wegterroristen? Als ik van jouw was ging ik ook ens langs de lokale politie

e m kraak schreef op donderdag 25 september 2008, 13:15:


Reële vragen en toch heb ik gekozen hier verder te gaan.
Het ideaal is om na te streven niet om er op te wachten.
Begrijp je? Roeien met de riemen die je hebt, zo iets.
Ik ben blij met de plek waar we rijden, en blij met het leasen.
Tja ... mensenlevens zijn onvoorspelbaar, iedereen zit
in een andere situatie, dat maakt het woud als geheel zo mooi!
Jij hebt je paard uitgezocht als geen ander, mooi!
Ik neem meestal, alles in het leven, op het eerste gezicht,
voelt het oke, dan is het oke! Ook goed toch?

Groet, Michiel

e m kraak schreef op donderdag 25 september 2008, 13:44:


Ik heb de paddock van vera gedeeltelijk met gewassen grintegels belegd.
de grove kant boven
Blijft prachtig liggen.
groeten trudy

jose schreef op donderdag 25 september 2008, 21:03:


Hmmmm, José effe dimme ja ?