Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:46:

Yep, is en blijft een vreemd "iets" .


Oh maar die mening deel ik wel. Maar op het paard is het toch wat makkelijker dingen te omzeilen als achter het paard. Ten eerste zie ik bijvoorbeeld gebroken glas pas liggen als Isabella er al met haar voorvoeten op staat (ook handig van schoenen) en je kunt soms bepaalde bodems niet omzeilen omdat we met de kar nu eenmaal beperkt kunnen rijden. Sommige menpaden gaan nu eenmaal over belachelijk hobbelige bodems hier, en over een normaal ruiterpad kunnen we niet vanwege de smalle doorgangen. Over dat oenige voetpad waar ik het over had, ga ik in draf, niet in volle galop. Ik let altijd wel goed op kuilen, dat is ook de reden dat ik niet meer op eigen terrein kan rijden (het hooiveld) vanwege de vele konijnegaten en holen. De kans dat ze daarin terecht komt is zo groot dat het gewoon echt gevaarlijk is om te rijden (en ik zie ze niet in het lange gras).


Niet dezelfde vergelijking. Die man traint ook voor wedstrijden. Marathons, gaan ook door het bos. Je mag in de wedstrijd niet afstappen zonder strafpunten of zelfs gediskwalificeerd te worden. Maar oke dat is een ander verhaal. Toch kun je alleen niet zomaar even afstappen en onder de voeten van een van je paarden kijken van je 2 span, want de kans dat de andere dan denk, ach ik kuier aan, is wel heel erg groot.

Hierin heb je gelijk, maar zo simpel is het niet altijd op te lossen.

Het enige wat Isabella nog wel heeft nu en wat ik wel heel vervelend vind en geen oplossing voor weet, is dat er steentjes in de witte lijn dringen. Deze is en blijft zacht, maar zal ongetwijfeld met eerdere bevangenheid te maken hebben. Hier gaan dus steentjes in zitten die echt muurvast zitten. Ze heeft er geen last van overigens, maar het lijkt mij wel voor problemen te kunnen zorgen als ik ze er niet uit haal.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:57:

Ach dit kwam omdat ik eigenlijk een hele andere vraag stelde en die dan weer ga verduidelijken met voorbeelden. Jammer genoeg wordt er dan alleen op die, kennelijk door mij verkeerd gekozen, voorbeelden ingesprongen. En dat vind ik wel eens jammer. Dan denk ik bij mezelf; doe het dan ook niet meer. Reageer alleen als je een antwoord weet en verder niet.

Maar zoals nu ... ik heb al diverse malen gelezen, van jou en Nick, dat je door rijden met hoefschoenen aan in een cirkeltje komt omdat de hoeven niet kunnen harden en nooit zonder schoenen zullen kunnen. Ik vraag me dus gewoon werkelijk nog steeds af of dit zo is en waar jullie dit vandaan halen.

Ik ben hier echt benieuwd naar. Want als het WEL zo is, dan zal ik dus nooit met Isabella zonder schoenen kunnen gaan rijden omdat ik geen optimale leefomstandigheden heb met diverse bodems. Als het NIET zo is, wat ik zelf echt vermoed, dan moet het mij gaan lukken om ooit zonder schoenen te kunnen gaan rijden.

Ik gaf vorige keer voorbeelden van die onbeslagen pony die maar enkele keer voor de kar gaat, maar dat was dus geen goed voorbeeld.

Ik handel nu uit angst zoals ik zei dat ik de schoenen nog aandoe, maar ik vraag me inmiddels dus wel af of het wel zo verstandig is om uberhaupt zonder schoenen aan te gaan rijden als ik mijn paardje gewoon op gras laat lopen de hele dag (zonder beton onder de voetjes).

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:57:


Een stukje terug in deze discussie had je het erover dat de hoeven niet groeien maar de steunsels wel heeft me ook op een andere manier aan het denken gezet en ik vraag me nu wat dingen af.
Stel ik loop altijd op de toppen van mijn vingers. (Ik weet t moeilijk voor te stellen voor iemand die mij kent :) )
Tot voor kort heb ik altijd vingerhoedjes omgedaan.
Nu wil ik geen nieuwe meer kopen maar blootvingerig lopen.
Ik knip mijn nagels gelijk met de bovenkant van mijn vingertoppen in ingedrukte toestand. Die nagel verandert niet .
Omdat hij echter iedere keer als mijn vinger de grond raakt even ingedrukt wordt kan ik me voorstellen dat er in het groeipunt iets verandert waardoor de nagel harder zal worden.
Ik neem dus aan dat er aan de bestaande nagel niets verandert, voordat de nieuw gegroeide de grond raakt. (zacht zal dus zacht blijven)
Intussen ga ik vrolijk fluitend op mijn tenen verder met stukken op mijn vingers te wandelen. Wat gebeurt er? Blaren!, daarna open blaren, daarna open wonden! Slim als ik echter ben, heb ik pleisters rond mijn toppen gedaan toen ik zag dat m'n velletje rood werd. Wat zie ik na een week? Eelt!! Omdat mijn toppen wel druk voelen maar geen slijtage hebben heeft mijn huid zich aangepast aan de druk en is er een dikke laag eelt ontstaan. Nu kan ik zo af en toe best eens zonder pleisters lopen want het afgesleten eelt zal aan de vlees kant weer aangevuld worden. Geen pijn meer aan m'n fikken dus! Als ik er voor zorg dat de slijtage/aangroei een beetje gelijkmatig kan verlopen zal ik over een poosje op blote vingertjes de marathon winnen.

Mijn conclusie: de hoornlaag van de hoef verandert niet totdat de nieuwe groei de grond bereikt heeft.
De zool zou de kans moeten krijgen zich aan te passen, liefst op zo'n manier dat hij zo weinig mogelijk slijt.

Dit lijkt me te pleiten voor hele korte loopjes over ruwe harde bodem en heel langzaam uitbreiden of voor schoenen en hiermee de groei van de hardere zool te reguleren.
Piet