Unartica schreef :


Moet je zien wat je paard aangeeft.
Met Puck hebben we vandaag voor het eerst een heel uur over het harde flink doorgewandeld (aan de hand) , zij is nu 2 maanden hier en is (was) chronisch hoefbevangen en had aan de lopende band hoefzweren, kon werkelijk niet één stap over het harde zetten zonder giga te strompelen. Nu, twee maanden later, loopt ze probleemloos een uur over het beton zonder hoefschoenen, af en toe loopt ze heel even onregelmatig over een scherp steentje, maar dat mag. Erop rijden daar zijn we echter nog niet aantoe. Wel hebben we haar ook voor het eerst 50 meter laten draven en ik was verbaasd dat dat zo goed ging.

Wij hebben inmiddels van haar geleerd dat we de dag nádat we een wandeling gemaakt hebben moeten kijken naar hoe het met haar gaat, stijfheid, kreupelheid een dag later betekent dat wij haar teveel belast zouden hebben. Tot nu toe is alles binnen proporties, misschien kan ze al meer, ik weet het niet en ik durf ook weinig risico te nemen.

We lopen al maanden iedere dag een stuk met haar over de harde weg.
Ik ben zo blij dat het goed gaat nu, dat ze geen pijn meer heeft....

Blijven kijken dus, maak een opbouwschema en houd bij hoe jouw paard daarop reageert, dat wil wel helpen.

Pien

Unartica schreef :


Is niet zo moeilijk als je denkt.
Blijf goed kijken of je paard soepel beweegt, blij is, oortjes naar voren (oké, ik weet dat-ie niet graag van huis weggaat, is wat moeilijker). Een paard dat stijf en korter gaat lopen en de berm opzoekt heeft last van gevoeligheid. Niet meer willen, sloom op het harde, strompelen, oren naar achteren, opgetrokken neus, buik etc betekent pijn. Gevoeligheid of pijn zegt mij dat ik wellicht wat veel gevraagd heb, dus een stapje terug en een paar dagen rust (alleen weide). Een paard hoeft niet elke dag te draven of te galloperen, stappen is in dit stadium ook al voldoende. Houd er rekening mee dat een paard ook spierpijn elders in zijn lijf kan krijgen doordat ie gespannen loopt als hij gevoelig is.
Beter iets te weinig dan iets teveel doen is mijn ervaring.

Succes! Pien

Hoi Esther,

Ja, ik weet dat beweging inderdaad heel belangrijk is. En met jouw verhaal in mijn achterhoofd ben ik daarom al na een paar dagen met hem in de weer zoals je al kunt lezen. Ik kijk het inderdaad nog even aan, tenzij ik van mensen allarmerende reacties krijg, die op mijn paard van toepassing kunnen zijn. Of dat mijn paard laat zien dat er echt iets niet goed voelt/is. Buiten de gevoeligheid die ik zie in zijn manier van lopen (loopt soms enigzins op eieren over het harde) is het niet zo dat hij echt kreupel loopt ofzo. Wanneer hij richting huis niet meer harder gaat lopen of zelfs stil gaat staan, is dat voor mij een indicatie dat hij echt pijn heeft en dan ga ik alles weer opnieuw bekijken en proberen op te lossen. Hopelijk ben ik zo op de goede weg.

Groetjes Jolanda

Hoi Pien,

Ja dat is precies zoals ik het voor ogen heb, ik ben alleen niet zo goed in het verwoorden ervan. Ik vind het fijn om te lezen dat stappen ook voldoende is in dit stadium. Dan kan ik ook een stap terugdoen zonder bang te zijn dat ie te weinig beweging heeft nu zijn hoeven aan het wennen zijn. Hij blijft wel gewoon op het geasfalteerde fietspad lopen en kiest niet voor de zachte berm die ernaast ligt. Hij liep voorheen ook altijd graag op het harde. Nu staat zijn oren dan nog wel vaak naar achteren, soms even naar voren of naar de zijkant, maar dat is het enige wat ik aan hem kan zien. Hij is wel wat sloom, zeker van huis af, maar dat zit ook wel in zijn aard. Vandaar dat de terugweg voor mij ook wel veelzeggender is over zijn toestand dan de heenweg.
Bedankt Pien!

Groetjes Jolanda

van lennep schreef op donderdag 31 mei 2007, 21:37:


Als ik een vergelijk maak met mensenvoeten ...
Gevoelig lopen over het harde is dan nodig zelfs, als het gevoelig is.
Je schiet niks op met daarbij op het gras te blijven.
Als ik met mijn gevoelige blote mensenvoeten op het gras was gebleven,
dan waren ze nu nog net zo zacht als de eerste weken, dat ik mijn schoenen
thuis liet op een wandeling. Als ik nu na een half uurtje schelpenpad op stenen of asvalt verder ga, dan zijn die sten en asvalt heerlijk zacht en vlak. Terwijl ik op die zelfde stenen 3 maanden terug nog geen km kon lopen zonder pijn. Wennen aan harde onregelmatige ondergrond
komt door er veel overheen te gaan. Gewoon langzaam opbouwen dus, waarbij kleinere pasjes horen. Met gevoel in je voeten lopen valt nooit te vergelijken met ijzers, hoefschoenen of sandalen, de manier van lopen zal altijd zachter zijn met meer schokdemping.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 1 juni 2007, 15:27:


Bedankt Michiel,

Ik moet zeggen dat hij gisteren een hele goede dag had. Deze keer was ik degene die over het harde besloot om huiswaards te keren. Hij liep vrijwel helemaal goed, met een enkele kortere pas ertussen. Op de terugweg was het even wat minder vlot maar ik ben zeer tevreden. Een paard calculeerd de terugweg denk ik niet zo goed in, dus ik ben blij dat ik dat vóór hem heb gedaan. Morgen weer een nieuwe poging, en dan ga ik zijn hoeven voor het eerst helemaal zelf bijraspen als dit nodig is.

Groetjes Jolanda

Het gaat de goede kant op!!
Ik heb hem nog niet gereden maar wel elke dag gelongeerd en elke dag over het harde uitgestapt.
Inmiddels stapt ie probleemloos over het betonnen fietspad. We zitten nu op ongeveer 1 km per dag. De heen- en terugweg loopt hij goed dus dit ga ik steeds weer wat uitbreiden zolang hij dit aankan. Vandaag heb ik zelfs een stukje (meter of 15) gedraafd over het beton. Hierbij loopt hij wel wat gevoelig maar ik vond het nog niet zo verkeerd. Zijn oortjes stonden ook niet naar achteren, en ik vond het al heel wat dat hij bereid was om aan te draven gezien zijn luiheid hahaha.
In de rijbak loopt ie weer gewoon als vanouds, en is hij niet meer gevoelig. Wel zie ik dat hij in de galop nog moeite heeft met zijn voorbenen. Deze zijn nu zonder ijzers en zooltjes een stuk lager waardoor hij vlakkere galopsprongen maakt, en nog niet zo gemakkelijk in de galop blijft.
Maar ik ben toch wel blij verrast met zijn vooruitgang. A.s. zaterdag mag mijn nichtje van 9 jaar eens op hem rijden in de bak, zodat ik kan zien hoe hij loopt als er 30 kilo op zijn rug zit. Lijkt me een goede tussenstap aangezien ik toch wel iets zwaarder ben (53 kilo) en er zelf pas op wil gaan zitten als ik er zeker van ben dat hij niet meer gevoelig is in de rijbak. Het bos komt later wel weer, want dat zit alweer vol met dazen.

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op woensdag 6 juni 2007, 16:09:


volgens mij is de rechterbinnenhiel iets hoger (witte voet)
kan knikken in het neerzetten zonder op zich gevoelig te zijn
1-2 halen met de rasp