edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 9:56:
> Zelf ben ik na jaren engelsdressuur overgestapt op
> westernriding(een manier van rijden die erg paardvriendelijk
> is..als je het goed doet! alles op de zit, geen gepor met sporen
> of continu aandrijven, in de mondtrekken). Op het moment sta ik
> op het punt die twee (western en parelli) te gaan
> combineren...
**************
dat was ik eigenlijk nog vergeten te vermelden. Wat ik ook wel heel prettig aan
Parelli vind, is dat er gerichte oefeningen in zitten die paard en ruiter leren om met zo min mogelijk aanwijzingen zoveel mogelijk te doen. Daar herinnerde jou opmerking me aan. Je leert het paard verantwoordelijkheid te geven. Bij dressuur leer je b.v. vaak constant aan te sporen, bij
Parelli leer je je paard om een bepaald tempo vast te houden, zonder dat jij verder nog echt iets doet. Als je het goed en precies doet, leert je paard om in alles samen met je mee te gaan, en merk je op een gegeven moment dat als jij je lichaam ontspant, je paard ook onmiddellijk denkt "oh, ze wil denk ik zachter". Dat rijdt zo ontzettend fijn, je wordt dan echt a.h.w. 1 met de paard. Ook aan de teugel rijden kun je met
Parelli heel "fijn" en zonder dat gesjor aanleren (dat kan met gewoon dressuur ook, maar toch is het idee wel anders).
de clinics zijn vaak erg ver bij mij vandaan (woon
> in de kop van Groningen) en dus heb ik besloten samen met mijn
> zusje het pakket level 1 aan te schaffen. Ik heb een hele
> dominante, hoog in het bloedstaande en zeer snel beledigde
> Quarter en ik kies voor parelli in de hoop, ook in onverwachte
> situaties(ziet alles, reageert op alles en negeert mij dan af en
> toe door flink weg te springen), op een goede paardvriendelijke
> manier, de baas van ons tweetjes te blijven. Als mensen het
> interessant genoeg vinden wil ik wel schrijven hoe het ons
> vergaat..we starten september.
**************
Moet zeker kunnen hoor, maar het zal misschien even tijd kosten en je paard zal misschien juist in het begin zich wel hier en daar verzetten omdat je toch een soort dominantiespelletjes speelt met het grondwerk. Zoals jij je paard omschrijft, doet hij wel een klein beetje aan die van mij denken. Bij het "porcupine" game had ik toen opeens een paard tegenover me dat dacht "aan de kant? Hoezo aan de kant!". Daar heb ik echt wel een beetje geheibel met hem gehad. Als je eerlijk blijft, en geduldig, en vasthoudend, kom je daar zeker doorheen. Je leert ook op heel subtiele wijze je paard te vertellen dat hij buiten z´n boekje gaat (een paard wat bijt stuur je b.v. fijntjes een stukje terug (moet je hem eerst wel leren natuurlijk), wij mensen vinden dat peanuts, zien dat niet eens als terechtwijzing, maar het paard begrijpt dat HEEL goed, zo kun je hem zonder geweld of slaan heel goed en rustig corrigeren). Groot voordeel vind ik dat.
De eerste stappen zijn echt het moeilijkst. Maar als je daar doorheen bent, wordt het erg leuk. Level 1 is de technieken aanleren, da´s het lastigste, in level 2 leer je daar creatief mee te werken, dat is het "fun" level.
Succes ermee!
Warboel
