edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 9:56:

**************
dat was ik eigenlijk nog vergeten te vermelden. Wat ik ook wel heel prettig aan Parelli vind, is dat er gerichte oefeningen in zitten die paard en ruiter leren om met zo min mogelijk aanwijzingen zoveel mogelijk te doen. Daar herinnerde jou opmerking me aan. Je leert het paard verantwoordelijkheid te geven. Bij dressuur leer je b.v. vaak constant aan te sporen, bij Parelli leer je je paard om een bepaald tempo vast te houden, zonder dat jij verder nog echt iets doet. Als je het goed en precies doet, leert je paard om in alles samen met je mee te gaan, en merk je op een gegeven moment dat als jij je lichaam ontspant, je paard ook onmiddellijk denkt "oh, ze wil denk ik zachter". Dat rijdt zo ontzettend fijn, je wordt dan echt a.h.w. 1 met de paard. Ook aan de teugel rijden kun je met Parelli heel "fijn" en zonder dat gesjor aanleren (dat kan met gewoon dressuur ook, maar toch is het idee wel anders).

de clinics zijn vaak erg ver bij mij vandaan (woon
**************
Moet zeker kunnen hoor, maar het zal misschien even tijd kosten en je paard zal misschien juist in het begin zich wel hier en daar verzetten omdat je toch een soort dominantiespelletjes speelt met het grondwerk. Zoals jij je paard omschrijft, doet hij wel een klein beetje aan die van mij denken. Bij het "porcupine" game had ik toen opeens een paard tegenover me dat dacht "aan de kant? Hoezo aan de kant!". Daar heb ik echt wel een beetje geheibel met hem gehad. Als je eerlijk blijft, en geduldig, en vasthoudend, kom je daar zeker doorheen. Je leert ook op heel subtiele wijze je paard te vertellen dat hij buiten z´n boekje gaat (een paard wat bijt stuur je b.v. fijntjes een stukje terug (moet je hem eerst wel leren natuurlijk), wij mensen vinden dat peanuts, zien dat niet eens als terechtwijzing, maar het paard begrijpt dat HEEL goed, zo kun je hem zonder geweld of slaan heel goed en rustig corrigeren). Groot voordeel vind ik dat.

De eerste stappen zijn echt het moeilijkst. Maar als je daar doorheen bent, wordt het erg leuk. Level 1 is de technieken aanleren, da´s het lastigste, in level 2 leer je daar creatief mee te werken, dat is het "fun" level.

Succes ermee!

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 9:56:


Het spijt me maar je hebt mij toch echt op de kast
Waarom nou toch altijd dat vooroordeel dat engels getrek en geduw is en western zo totaal paardvriendelijk? Goed en slecht paardrijden kan in elke discipline. Ook in het engelse rijden wordt gebruik gemaakt van signaalhulpen en er zijn helaas ook genoeg westernruiters die flink tekeer kunnen gaan.

cornelie

HannahFroukje schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 10:35:
Dit is toch zeker geen vaststaand feit hoor 'Vroeger' was dat wel wat meer maar tegenwoordig wordt er voornamelijk gebruik gemaakt van signaalhulpen.


Dat kan inderdaad gelukkig wel anders. Wat dat betreft ben ik heel blij met de laatste instructeurs. Zij leerden mij ( zonder zelfs nog ooit van parelli gehoord te hebben ) dat je ook vanuit een volkomen ontspanning je paard nageeflijk kunt rijden. Heel veel dingen die in de les naar voren kwamen kwam ook weer terug in pnh. Voor ons sloot dat ook naadloos op elkaar aan.

cornelie

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 10:06:
**************
Ik weet er nog lang niet alles van, maar heb tot nu toe begrepen dat bij conventioneel bekappen de hoefwand als dragend wordt gekapt en de hielen doorgaans te lang, waardoor het nogal eens kan gebeuren dat de hoefwand onder spanning komt te staan en gaat scheuren, en het hoefmechanisme niet echt goed werkt door die te lange hielen.
Bij natural bekappen worden de hielen dus korter gezet en wordt niet de hoefwand als dragend gezien maar de gehele hoef. Dit zou een beter hoefmechanisme kunnen geven, hko.htm">hoefkatrolontsteking kunnen voorkomen en zou ervoor moeten zorgen dat je paard beter in balans loopt omdat hij z´n hoeven beter kan neerzetten en afrollen.

NB dit is dus nadrukkelijk wat IK er tot nu toe van opgestoken heb, ik hoop dat ut zo´n beetje klopt. Ben er ook net zelf mee bezig om me erin te verdiepen.

hebben zeer harde
*****************
Dat gold voor mij ook. Ook nooit problemen gehad. Maar bij nader inzien had ik op de vorige stal gewoon geluk, dat ik een hoefsmid trof die heel simpel en "rechtuit" bekapte. Heel basic, hij haalde er gewoon af wat er afkon, en verder niet, beetje bijvijlen, klaar. Dat is me dus altijd prima bevallen. Bij de volgende stal kreeg ik een andere hoefsmid en ik merkte meteen verschil, het leek wel alsof m´n paard op flapvoeten liep (hoewel je daar niets van zag!). Ik kon b.v. heel slecht op hem doorzitten, het "liep" gewoon niet lekker. Dat was ook de reden waarom ik die natuurlijker bekapping eens wilde proberen, en inderdaad, hij loopt nu veel beter in balans (maar wel gevoelig).

Tis zo jammer dat men altijd
*********************
Inderdaad altijd een rare reden : zo doen we het nou eenmaal.....

Groet
Frouk

cornelie schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 10:38:


**************
Misschien moet je het nog eens lezen.
Want volgens mij staat dat er niet helemaal ....

Nick Altena schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 2:42:


Bedankt Nick!
Hopelijk kunnen ze vanuit Den Haag wat duidelijkheid verschaffen hierover

Groetjes,
Linda

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 10:06:


Hoi,
Dat is ook wat ik eigenlijk bedoelde met wat is een natuurlijk paard.
In mijn ogen dus een paard inderdaad ook met alle haren erop en eraan. Wist je bijvoorbeeld dat in Duitsland het uitscheren van de oren onder dierenmishandeling valt? Hier is het bijna de normaalste zaak van de paardenwereld. Evenals inderdaad de manen op handbreedte en de tastharen eraf. Arm paard, die tast haren heeft hij niet voor niets.

En ijzers, die horen er niet. Mee eens. Maar natuurlijk bekappen ... ik heb inmiddels wel door dat ook daar de meningen oververdeeld zijn. Je hebt zoveel verschillende strategieen dat ik me af begin te vragen; wat is nou de natuurlijke hoef en hoe noem je dat dan. Een paard in het wild loopt niet te strasseren over de rotsbodem. En een paard met slechte hoeven wordt niet oud.

Groeten,
Ingrid