josien schreef op maandag, 18 oktober 2004, 22:35:
>>> Je kunt een heel eind mee gaan, maar het paadr moet
>>> altijd vragen of het mag.
Het paadr gebruikt altijd zijn lichaam om
> iets aan te geven. Als ik links wil en mijn paard rechts. Dan
> loopt mijn paard door de vrijheid die hij krijgt naar rechts.
Oeps, ik voel me nu wel heel onPN eigenlijk, terwijl ik toch zo mijn best doe. Galand heeft vaak last van vreselijke vreetbuien tijdens buitenritten. Afgelopen zaterdag probeerde ik hem kwa richting even min of meer vrijheid te geven. Gevolg: we belandden samen in een greppel met water, Galand ging vervolgens op zijn knieen vanwege de drassige grond en ging daarna rennen van graspol naar graspol. leuk hoor die vrijheid, maar als ik hieraan toegeef kom ik niet verder dan het eerst veldje gras, tot dit is opgegeten.
Als ik vervolgens vriendelijk te kennen geef dat ik toch graag iets verder wil dan deze eerste heerlijke graspol dan zegt Galand: ok ik zie 3 meter verderop ook een lekker stukkie hoor....
Parelliërs noemen dit waarschijnlijk een respect- of dominantieprobleem. Hoe noemen jullie zoiets? en hoe lossen jullie zoiets op met die vrijheid?
ik ben benieuwd of jullie nog nieuwe ideeën kunnen opbrengen die volgens jullie paardvriendelijker zijn dan mijn methode van het verhogen van druk.