Esther schreef op maandag 18 mei 2009, 15:02:


Helaas krijg ik hier geen pagina te zien.

6% is meer dan ik me herinner, maar goed, ik ben ook geen wandelende databank. Wellicht zit het verschil hem in de manier waarop het is gemeten. Gewichtspercenten? Volumepercenten? Wat zat er bij en wat niet? Vast niet inclusief het water e.d. wat in de grasplant zit, waarschijnlijk gaat het dus om het droge stof gehalte? Als er echt 6% zetmeel in zou zitten, dan vraag ik me af waarom het niet voor het voeden van mensen wordt gebruikt? Ik geloof je wel hoor, daar niet van, maar vraag me af of hier niet nog een ander verhaal bijhoort.

Hoe dan ook, in verhouding tot graanproducten is het aandeel koolhydraten nog steeds erg weinig. Daarbij komt dat graanproducten nauwelijks vezels hebben, en al dat zetmeel gelijktijdig vrijkomt. Zeker bij muesli's die ook nog speciaal zijn bewerkt voor een nog snellere afgifte.
Bij gras/hooi daarentegen verloopt de vertering veel en veel trager. Dus komt ook het zetmeel, wat al veel geringer percentage is, ook nog eens veel geleidelijker en trager vrij. Het paard doet er ook nog eens langer over om het binnen te krijgen. Zelfs al zou het zetmeelgehalte van gras evengroot zijn als het zetmeelgehalte van graanproducten, dan nog zou het voor de vertering een wereld van verschil maken.
Ik schreef al eerder dat paarden wel zetmeel kunnen verwerken, alleen niet op de massale manier zoals die vrijkomt bij graanproducten.

En natuurlijk zijn er ook nog paarden waarbij gras nog te veel is.


Ik weet het, er is ook nog eens een groot verschil in nomenclatuur tussen Amerika en Nederland.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Irene-Lucia schreef op maandag 18 mei 2009, 18:45:


Tot zover klinkt het logisch.


1) Peptiden worden voor zover ik weet in de maag afgebroken, en komen dus niet eens in de buurt van de lever.
2) Peptiden binden zich niet aan suikermoleculen.
3) Suikermoleculen worden niet door de lever verwerkt.

Het fanatasiegehalte is dus niet bepaald gering. Het is toch niet toevallig van Leen Taal?

KON dit allemaal maar, dan ging ik me morgen al direct voleten aan wat repen chocolade, wat ijsjes, stroopwafels, etc. Wat peptide erbij, en de suikermoleculen worden weggevangen. Hoera!

Jammer, maar het lijkt er op dat iemand rijk wil worden van andermans ellende. Tot nu toe is het onmogelijk om eenmaal gegeten suiker/zetmeel te verhinderen in de bloedbaan terecht te komen. Anders zou het behalve hoefbevangenheid ook een geweldig middel zijn om af te slanken, en ook van onschatbare waarde zijn voor diabetici.


Krachtvoer? Bij een hoefbevangen dier???

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Esther schreef op maandag 18 mei 2009, 17:05:


Dank je voor de uitleg. Interessant! Ik ga hier even op verder zoeken.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Nils Vellinga schreef op maandag 18 mei 2009, 22:25:


Zetmeel is een verzamelnaam. Het zijn ketens aaneengeregen suikermoleculen.
Als je zetmeel eet, dan worden die lange ketens door je spijsverteringsgestel in stukken geknipt, zodat je suiker overhoudt.
Die vertering begint al in je mond: In je speeksel zit het enzym amylase dat al een deel omzet. Stop maar eens wat zetmeel (stukje aardappel, stukje brood) in je mond, en blijf er maar even een tijdje op kauwen. Je zult merken dat je een zoete smaak krijgt.
Twee "zetmelen" zijn nooit eender, het zijn gewoon ketens suiker van een redelijk willekeurige lengte. Voor de vertering ervan maakt dit niet zoveel uit.


Cellulose is geen zetmeel. Het zijn nog langere ketens suikermoleculen. Daar hebben je enzymen geen vat meer op. Je kunt ze dan ook niet verteren. Paarden ook niet, maar wel de micro-organismen in de hindgut. Die kunnen de cellulose omzetten in vluchtige vetzuren. Cellulose is dus een koolhydraat, maar wordt door het paard opgenomen als een vet.

Die micro-organismen in de hindgut gaan dood als daar zetmeel/suiker terecht komt. Nu heb je al gemerkt met de aardappel of het stukje brood dat de verwerking van zetmeel enige tijd kost. Stop je de dubbele hoeveelheid zetmeel in je mond, dan wordt het niet zoeter. Je speeksel kan maar een beperkte hoeveelheid tegelijk omzetten. Krijgt het paard ineens veel zetmeel binnen zonder vezels (handje granen), dan kunnen die niet allemaal worden omgezet, door gebrek aan vezels passeren ze de dunne darm ook nog eens te snel, waardoor onverteerd zetmeel in de hindgut terecht komt. En dan sterven er micro-organismen, zodat daarna het paard geen voedingsstoffen meer kan opnemen uit cellulose (gras-hooi).

De hele materie is zeker complex. Het gaat niet alleen om het soort koolhydraten (hoe korter de ketens, hoe sneller de vertering) maar ook om de manier waarop die koolhydraten zitten verpakt.
In muesli's zijn ze supersnel opneembaar, terwijl ze uit vezelrijk voedsel (gras, hooi) veel geleidelijker vrijkomen. In dit verband wordt ook wel gesproken over snelle en langzame koolhydraten.

Een geleidelijke (langzame) afgifte is gunstiger, omdat het spijsverteringsgestel dan minder in 1 keer hoeft te verwerken. De verwerkingscapaciteit (het aantal enzymen) is bij een paard beperkt. Ook voor mensen trouwens geldt dat je beter langzame koolhydraten (een boterham) kan consumeren dan snelle koolhydraten (een glas frisdrank). En dat je beter je koolhydraten over de tijd kunt verspreiden dan in 2 keer je portie koolhydraten opeten.

In dat verband kun je het 2 keer per dag voeren van krachtvoer vergelijken met in plaats van de hele dag op wat knackers knabbelen dat je 2 keer per dag een liter frisdrank krijgt. Dezelfde hoeveelheid koolhydraten welliswaar, maar de manier waarop het in je spijsverteringsgestel terecht komt is voor wat betreft belasting en piekwaarden totaal anders.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Machteld Jansen schreef op dinsdag 19 mei 2009, 11:43:


Dat is nou net het leuke aan paarden, ze zijn onafhankelijk van leefomgeving en voeding voor wat betreft de vitaminen, omdat ze die zelf maken.
Vitaminen zijn per definitie stoffen die mensen niet zelf kunnen maken, en uit hun voeding moeten betrekken. Als wij mensen, net als praktisch alle andere zoogdieren, vitamine C zelf hadden kunnen maken, dan hadden we dat stofje nooit een vitamine genoemd.
Als paarden de vitaminen hadden moeten uitvinden, dan hadden ze er maar 1 gehad: vitamine E. Dat is de enige die in hun voeding moet zitten.

Het hele idee dat vitamines in de voeding moeten zitten, is antropomorfisme. Dat bij mensen nu eenmaal een spijsverteringsgestel hebben dat veel afhankelijker is van variatie en zelf bijna niet in staat is om veel benodigde stoffen te produceren of om te zetten, wil niet zeggen dat je dit voor alle zoogdieren door kunt trekken.


Er is GEEN juiste verhouding voor vitamines. Erger nog: vele vitamines zijn giftig in hogere doseringen. Vitamine C kan, hoewel onnodig voor paarden, geen kwaad omdat een teveel wordt uitgeplast. Een teveel aan vitamine D daarentegen, werkt aderverkalking en allerlei andere narigheid in de hand.

Bovendien, HOE kun je weten of je paard een vitamine nodig heeft, als je dat niet hebt onderzocht? Koffiedik kijken?


Veranderingen zijn er altijd, meestal ook als je niets doet en afwacht.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Esther schreef op dinsdag 19 mei 2009, 14:16:


??? Hoezo A niet in planten? Een paard eet toch in principe alleen maar plantaardig?
A wordt door het paard zelf gemaakt uit caroteen, en dat zit in gras EN hooi.


C hoeft dus niet door het paard te worden gegeten.


D zit dus in hooi. En wordt aangemaakt door de huid, onder invloed van zonlicht. 10 minuten per dag zonlicht is in principe al genoeg.
Samen met af en toe zonlicht, en hooi, krijgt een paard voldoende vitamine D binnen. Ik heb nog nooit gehoord van een vitamine D tekort bij paarden, jij wel?


E niet in gedroogd ruwvoer? Wat voor gek boek heb jij? E zit in hooi, maar het wordt wel minder na verloop van tijd. Dit is de reden dat je beter geen overjarig hooi kunt voeren.


K hoeft het paard dus ook niet via zijn voedsel te krijgen.


B12 hoeft het paard dus ook niet via zijn voedsel te krijgen.


Nou snap ik jouw conclusie helemaal niet meer. Kun je aangeven over welke vitamine je het nu hebt?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Isabel van der Made schreef op dinsdag 19 mei 2009, 17:22:


Volgens het boek van Esther bevat hooi sowieso nooit vitamine A en E.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Esther schreef op dinsdag 19 mei 2009, 19:35:


Knip niet zo in mijn berichten. Ik heb toch geschreven dat vitamine A welliswaar niet zelf in planten zit, maar wel de voorloper ervan, caroteen, waarmee het paard zelf vitamine A maakt.
Omdat dit laatste nogal een vanzelfsprekend proces is, kun je voor leken overigens beter zeggen dat caroteen vitamine A is, anders denken ze dat er een tekort ontstaat.

Overigens mis ik jouw antwoord op mijn vraag aan welke vitamine het paard een tekort zou krijgen als het alleen maar gras en hooi eet.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Merel Stoffers schreef op dinsdag 19 mei 2009, 20:03:


Leuk! Welkom op het forum! Je leest al een tijd mee dus je weet hoe het er hier aan toegaat.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."