hallo,
de laatste dagen heb ik bijna alle onderwerpen van het forum gelezen en ik moet zeggen; het is echt goed, ook de site van frans is geweldig. normaal ben ik niet zo'n deelnemer aan forums, omdat het meestal gaat over onderwerpen(dressuursport e.d.) wat mij niet(meer) interesseert. ik wil me hierbij dan ook even aan jullie voorstellen:
misschien voor jullie niet zo interessant, maar het geeft mezelf een goed gevoel, zodat jullie weten wie ik ben.
ik ben monique en wordt volgende week 33. ik heb een geweldige dochter van bijna 7 jaar en natuurlijk dieren: 2 hamsters, 2 honden en 3 paarden: (Lusitano, andalusier en paso-peruano)
na 10 jaar topsport en vele paarden waar het niet mee 'klikte', leerde ik mijn huidige vriend kennen: een 'gewone'recreatieruiter met een renbaancarriere. hij reed met lange teugel en westernzadel door de natuur, terwijl ik nog steeds een poging deed met een dressuurzadel(paard met slofteugel in de krul) een buitenrit te maken. natuurlijk met de nodige valpartijen en spierpijn achteraf. hij heeft me weten te overtuigen het eens op een relaxte manier te proberen, want bij een rit van 5 uur, zit je op een dressurzadel best ongemakkelijk, met een rechte rug en borsten die te zwaar worden van het vooruit duwen. en stiekem was ik al jaren jaloers op de recreatieruiters, die het lef hadden alleen een buitenrit te maken door het bos en over straat.
nu rijd ik op een vrij 'natuurlijke' manier op een geweldig gangpaard, dat voor 100% bij me past, in dit ras heb ik me al een tijd verdiept, en 1,5 jaar geleden heb ik haar gekocht, bij de fokker. zo uit de kudde. ze was niet gereden, had nooit ijzers gehad en nog nooit een deken gezien. dit wilde ik graag zo houden, maar daar moest ik natuurlijk wel voor veranderen. terwijl ik eerst helemaal niet wist waar ik beginnen moest. ik heb haar
bitloos aangereden, met lange teugel en zoveel mogelijk zonder zadel. laat alle paarden nu zoveel mogelijk buiten, poets ze alleen als ik ga rijden, en voor de rest laten we ze zoveel mogelijk paard zijn.
mijn ervaring met deze omgang van paarden is: dat ze veel ontspannender zijn, onze paarden zijn relaxed, schrikken niet meer van alles en doen alles voor je op een normalen manier zonder dwang. ook gaan alle paarden voor de koets.
ik wil de sportruiters hiermee niet aanvallen, maar ik geloofde vroeger ook alleen maar in: paarden in de box houden, liefst met deken op, met dressuurzadel rijden en paarden beslaan(iedere 6 weken). nu heb ik echter van mijn huidige paso-merrie geleerd, dat een paard zich dan helemaal niet gelukkig voelt, en ik heb soms medelijden met de paarden in de manege, die 23 uur op stal staan naar de muur te kijken. als je anders met je paard omgaat, leer je pas hoe een paard zich voelt en dat je ze daarmee veel gelukkiger maakt. soms voel ik me nog schuldig, over hoe ik mijn paarden vroeger behandeld heb. en schaam ik me ten op zichte van de dieren hiervoor.
nu ben ik er trots op, hoever mijn paard en ik het gebracht hebben.
groetjes,
monique, die pas sinds 3 jaar weet hoe ze met een paard moet omgaan!!en het sinds 1,5 jaar in de praktijk brengt.