trea hoex schreef op zaterdag, 1 oktober 2005, 2:01:
Hoi Trea
Leuk om te lezen, ook die boddyblocks en het verschil tussen de aanpak bij dominantie of onzekerheid.
> Daarmee geef je de boodschap (vlgns Parelli)
> dat diegene die de ander laat bewegen, dominant is. Als jouw
> veulen naar jou trapt vanuit het oogpunt: ik bepaal waar jij
> gaat en staat, en jij springt opzij, heb jij de game verloren en
> is je paard een trapje gestegen in de hierarchie
Ik gebruik dit beweging-dominantie verhaal nu even om mijn eigen verhaal aan op te hangen. Zolang dominantie een probleem is, beweeg ik een paard ook opzij. Een oud lespaard (die overigens mak was zodra ze gehalsterd was) wou me een keertje omver rennen los in de wei, voorafgaand aan de les. Mijn groot maken en zwaaiende armen deed haar wijken, mijn dochter die het zelfde meemaakte, sprong echter opzij.
Als dominantie geen probleem is dan laat ik mij heel váák bewegen door mijn paard. Zij is dan de leider, helemaal! Ik noem dit omdat ik vermoed dat veel mensen denken dat je dan een dominantie probleem krijgt. En daarom nalaten zich door hun paard te laten bewegen.
Ze missen daardoor het afwisselende en gedeelde leiderschap, wat mij en mijn paard nu net zo veel voldoening geeft, een band schept, en ons laat bewegen in eenheid met elkaar. De kwaliteit van samen bewegen is op deze manier heel hoog, één adem, één gedachte, vloeiend samenspel. Een rit of wandeling begint met afwisselend de leiding hebben, dan het paard dan ik, en die afwisseling veranderd al snel in gedeeld leiderschap, en dat is de eenheid van samen bewegen. Iedere ruiter streeft hierna, en going with youre horse, is een snelle en effectieve manier om dit te laten ontstaan.
Overigens deze techniek is vooral voor buiten ritten, in de bak is de situatie geheel anders, daar wil een paard graag ... als het goed is ... door jou bewogen worden.
Michiel