We wilden vandaag eens iets nieuws doen, we gingen meerijden met de A.T.R., de Antwerpse Trekruiters.

Verzameling aan het "Hoeveke" vlak bij ons.
Er staan al een paar rustige paardjes te wachten. Dat ziet er voorlopig goed uit.
We gaan binnen nog even iets drinken want ze wachten nog op een paard dat niet goed laadt. Uiteindelijk arriveert dat, kletsnat bezweet. De gids Rudi, zit op een voor hem vreemd paard, een New Forest van 3,5 jaar. Het paard is vreselijk bang en nerveus.

Ik heb er al wat minder zin in. In totaal zijn we met 8 paarden waarvan er 3 constant flippen en de rest meetrekken.
Het is onmogelijk de paarden gewoon te laten stappen. We zijn de hoek nog niet om en één paard gaat er vandoor, het paard dat slecht laadt schiet erachter en de ruiter tuimelt er al af.

Ik blijf al wat achter en zie alles gebeuren als in een blooper film.
Bij de eerste splitsing wordt er al afgestapt om de gids te helpen en één paard gaat zonder ruiter lopen.

Die drie paarden blijven flippen en de anderen worden steeds zenuwachtiger. Tot daar was het eigenlijk de bedoeling geweest om te stappen alhoewel sommige paarden alleen nog maar gegalopeerd hebben. Het eerste "drafje" moest dus nog komen.

Jongens, jongens, die paarden doen daar vanalles wat ik nooit wil dat Apache doet.
Maar Apache begint ook hevig te doen.

Hier heb ik echt geen zin in!

Bij elke hond, mens, vogel, plas wordt er flink geschrokken en die ruiters hebben hun paarden helemaal niet onder controle. En die rijden dan nog met zweepjes! Waarom? Toch niet om ze vooruit te krijgen?
Die paarden kledderen van links naar rechts, een regelrechte chaos. Wandelaars springen weg.

Samen met een andere vrouw, met een tinker, haak ik af.
We maken samen een fijne rit, een drafje, een galopje, daar waar er plaats voor is.

Gerd blijft bij de anderen en maakt de wildste rit van zijn leven mee. Ieder voor zich, rengalop op verkeerde plaatsen(naast wandelaars, over plassen, tussen de bomen). Een gids die geen gids is en naar niemand omkijkt.

Hij kreeg wel complimenten over Indy, zo'n braaf paardje en dat met een bosal!

Ik heb vandaag nog maar eens gezien dat wij écht heel brave paarden hebben. Maar ik heb ook gevoeld hoe zo'n chaotische bende Apache in de war brengt.

(Toch was er nog iets anders ook positief: van die acht paarden had er maar eentje ijzers.)

Marianne

Wil schreef op zaterdag 11 november 2006, 22:29:


dat is voor mij dus de reden om op zondag of heel vroeg te gaan rijden of niet te gaan rijden.

Jacqueline