We wilden vandaag eens iets nieuws doen, we gingen meerijden met de A.T.R., de Antwerpse Trekruiters.

Verzameling aan het "Hoeveke" vlak bij ons.
Er staan al een paar rustige paardjes te wachten. Dat ziet er voorlopig goed uit.
We gaan binnen nog even iets drinken want ze wachten nog op een paard dat niet goed laadt. Uiteindelijk arriveert dat, kletsnat bezweet. De gids Rudi, zit op een voor hem vreemd paard, een New Forest van 3,5 jaar. Het paard is vreselijk bang en nerveus.

Ik heb er al wat minder zin in. In totaal zijn we met 8 paarden waarvan er 3 constant flippen en de rest meetrekken.
Het is onmogelijk de paarden gewoon te laten stappen. We zijn de hoek nog niet om en één paard gaat er vandoor, het paard dat slecht laadt schiet erachter en de ruiter tuimelt er al af.

Ik blijf al wat achter en zie alles gebeuren als in een blooper film.
Bij de eerste splitsing wordt er al afgestapt om de gids te helpen en één paard gaat zonder ruiter lopen.

Die drie paarden blijven flippen en de anderen worden steeds zenuwachtiger. Tot daar was het eigenlijk de bedoeling geweest om te stappen alhoewel sommige paarden alleen nog maar gegalopeerd hebben. Het eerste "drafje" moest dus nog komen.

Jongens, jongens, die paarden doen daar vanalles wat ik nooit wil dat Apache doet.
Maar Apache begint ook hevig te doen.

Hier heb ik echt geen zin in!

Bij elke hond, mens, vogel, plas wordt er flink geschrokken en die ruiters hebben hun paarden helemaal niet onder controle. En die rijden dan nog met zweepjes! Waarom? Toch niet om ze vooruit te krijgen?
Die paarden kledderen van links naar rechts, een regelrechte chaos. Wandelaars springen weg.

Samen met een andere vrouw, met een tinker, haak ik af.
We maken samen een fijne rit, een drafje, een galopje, daar waar er plaats voor is.

Gerd blijft bij de anderen en maakt de wildste rit van zijn leven mee. Ieder voor zich, rengalop op verkeerde plaatsen(naast wandelaars, over plassen, tussen de bomen). Een gids die geen gids is en naar niemand omkijkt.

Hij kreeg wel complimenten over Indy, zo'n braaf paardje en dat met een bosal!

Ik heb vandaag nog maar eens gezien dat wij écht heel brave paarden hebben. Maar ik heb ook gevoeld hoe zo'n chaotische bende Apache in de war brengt.

(Toch was er nog iets anders ook positief: van die acht paarden had er maar eentje ijzers.)

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 12 november 2006, 16:36:


Niet fijn he, zo'n rit... En daar heb je je dan op verheugd!
Ditzelfde ook eens meegemaakt. Met een grote groep manegeruiters die graag eens het Dwingelderveld wilden zien. Dus ze kwamen met grote veewagens en er werd een heleboel uitgeladen. Pony's, paarden... stuk of 15. De eigenaar van de manege erbij, met een ietwat nerveus groot donker paard. Hij en ik zouden voorop rijden.
Het was een gemengde groep, er zaten redelijk jonge kinderen bij, op kleine pony's.
Het is een half uurtje stappen naar het échte bos, dit langs stille wegen met brede bermen. Vóórdat we het bos konden bereiken ging het al fout.
Niet met de kinderen, maar wel met mijn mede-voorruiter. De eigenaar dus!
Hij had dit paard totaal niet onder controle, paard schrok van iedere zeldzame auto die passeerde en sloeg steil achteruit in geval er een takje of zo tegen de benen aankwam..
Omdat dit paard zo duidelijk helemaal niet gewend was aan buitenritten, zeker al niet met een grote groep, stak ie de hele boel aan. Alles werd wat dribbelig en nerveus, zelfs die van mij had er duidelijk de balen van.

Draven of galopperen is geen optie in zulke gevallen. Het enige wat je kunt doen is rustig blijven en kalm proberen door te stappen.
Dat is gelukt, tot in het bos. Voorpaard sloeg wederom flink uit en raakte het hoofd van het paard daarachter. Gelukkig niet op het vlees want hij sloeg, met ijzers natuurlijk, het hoofdstel in 2 stukken!! De eigenaar daarvan, ook een vriendin van mij werd flink kwaad. En ik ook. Levensgevaarlijk en onverantwoordelijk om zo'n paard mee te nemen! Zeker als je de eigenaar bent van alle pony's daarachter en je eigen (les)klantjes! Dit paard had heel gemakkelijk zo'n kind dood kunnen slaan.
We hebben dit paard helemaal achterin geplaatst. Gelukkig had de eigenaar dáár tenminte geen problemen mee.
'n vriendin en ik zijn voorop gaan rijden en hebben een flinke rit gemaakt.
Weliswaar stappen tot in den treure... want sommigen konden zelfs niet behoorlijk draven. Om nog meer ongelukken te voorkomen zijn we dus blijven stappen.

Alles is verder zonder ongelukken en heel op dit terrein aangekomen. In mijn eigen keuken heb ik toen een 'stevig' gesprek met de eigenaar van die manege gehad.
Bleek trouwens ook nog dat dit paard slechts een 3,5 jarige was, geen ervaring had en nét ingereden!!! Hij dacht dat het een goede ervaring zou zijn voor zijn paard.
Hoe dom en onverantwoordelijk kun je wezen!!!

Resume: ik doe het nooit meer! Buitenritten met een klein groepje gelijk gestemden, prima. Maar nooit meer met een voor mij totaal onbekende manegeclub!

Groetjes,
Wil.

marianne laenen schreef op zondag 12 november 2006, 16:36:


Maar je hebt binnenkort vergelijkingsmateriaal

marianne laenen schreef op zondag 12 november 2006, 16:36:


zoooo ! dit is dus wat we in het tijdschrift van de VVR
(vlaamse vereniging voor ruitertoerisme) niet lezen........

Wil schreef op zondag 12 november 2006, 17:13:


dat noemen ze dan meewarig wandelen......
zoals buitenrijden in de bak buiten rijden is

Juist ja!

Buiten de gids en mijn man waren het allemaal vrouwen die alleen met een trailer kwamen en die vertrokken echt geen krimp op hun paard. Die keken of ze dat doodnormaal vonden. Je kon dus echt niet achter zo'n paard komen want die bokten en stampten, sprongen elkaar voorbij. Het waren wel sportieve vrouwtjes!!

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 12 november 2006, 21:56:


De tijd is voorbij dat ik allerlei ruiters mee op sleeptouw nam omdat ik wekelijks een buitenrit maak en mijn paarden zo mak zijn (rara, hoe zijn ze dat geworden?!) en omdat je een ander paard ook eens een verzetje gunt.
Het is namelijk zelden leuk. Het geschreeuw is niet van de lucht, controle ver te zoeken, onderlinge ruzies tussen ruiters en paarden, opgefokte paarden die op het strand totaal los gaan, of, erger nog: één bange ruiter die zich erop verkeken heeft en de groep urenlang laat stappen, niets zo vermoeiend als dat, maar je past je nu eenmaal aan aan de zwakste ruiter... ik ben er klaar mee.
Mijn ervaring is: hoe groter de groep, des te groter de opwinding. Alleen, met zijn tweeën of drieën vind ik het prettigst. Dan kun je de opwinding ZELF doseren. Niets mooier dan in de ochtendstilte over de slingerende duinpaadjes draven met alleen het tactmatige geluid van de hoeven en de adem! Zie ik daar een vos...?!

Jawel hoor

Datzelfde pad in een zalige tölt hihi

Kon het even niet laten hoor!

Groetjes Karin (die slechts 1 keer een buitenrit op gehuurde paarden met begeleiding heeft gemaakt en dat was perfect, brave paarden, kundige leiding, gedoseerd, ontspannen en leuk en ik heb zelfs op een tinker gereden )

Ik ben meer dan een jaar elke week, soms twee keer per week, gaan rijden in Meerhout bij de Boshoef. Bosritten van drie uur. Groepen van 3 tot 20 ruiters. NOOIT iets verkeerd gezien, allemaal brave paardjes, elk met zijn eigen temperament maar allemaal doodbraaf.

Nieuwe paarden werden eerst door de begeleiders gereden en na een paar weken draaiden die mee in de groep, die pasten zich gewoon aan en dat ging heel vlug.

Je mocht ook mee als je niet kon rijden, dan bleef er een begeleider bij je rijden als de anderen gingen galoperen. Het niveau werd altijd aan je aangepast.

Die paarden stonden de hele week op de wei en werkten vooral in het weekend, aten alleen gras of kuil.

Wat betreft veiligheid was het daar in orde. Wat sommige andere dingen betreft was het wat minder: bitten, ijzers en paardenfluisteraars waren het ook niet bepaald.

Marianne

marianne laenen schreef :


Ah!
Maar da's wat anders dan een stelletje kakelende huisvrouwen op hun eigen paard dat niet onder controle te krijgen is. Als je er dan iets van zegt krijg je nog een grote mond óók, wat zo doen ze het al jaren en bladiebla....
Waarvan de roze sjabrakjes wel leuk passen bij de roze truitjes en de dito peesbeschermers (he, Eddy) en het lichtbauw van de buurvrouw goed matcht op haar zwarte paard. En wel zóóóóóó'n bit in ('tja, jij hebt ook zo'n braaf paard, die van mij kan ik zonder bit niet houden hoor').

Snap het niet - dat wil allemaal buiten rijden, maar ze komen hooguit tot een draf en bij de eerste de beste galop stuiteren alle opgepompte staldinosaurussen alle kanten uit....doen ze in de bak nóóit....

Ik vind het terecht wanneer de begeleiders de paarden eerst uitproberen zodat ze hun plaatje vinden in de groep en ja, ik vind het niet meer dan normaal wanneer je je aanpast aan het laagste nivo en daar rekening mee houdt.

Net zo goed met de opgedirkte salooncowboys met de vossestaartjes en de franjels en de laarzen met scheve-achterover-val-hak,

Chiephah!!!!

Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 november 2006, 14:36:


Tja het kan ook anders he Pien , Peter ? Heb me goed geamuseerd aan Zee en ik moet ook zeggen als ik hier een groepswandeling organiseer er ook een groot verschil zit tussen de mensen die HIER rijden of hebben leren rijden en de outsiders . Wat mij vooral opvalt dat het de mensen zijn die plezier willen hebben in het rijden meer dan het imago van macho ruiter willen meedragen die het minste probleem met hun paardje hebben . Meestal zijn dit ook paardjes zonder enige fors klinkende naam en zonder papieren , de ruiters zijn er meestal van het slag ; doe maar ik volg wel en als het TE wordt laat ik je wel iets weten . Wat ik altijd zo grappig vindt is het willen uittesten of hun paard "snel" is ? Het zijn meestal de deze die je problemen bezorgen tijdens de terreinritten .

eddy DRUPPEL schreef :

Yep ! Het was leuk aan zee en zeker voor herhaling vatbaar
Peter heeft ons ook even uitgetest he....
en natuurlijk de paarden....

Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 november 2006, 15:15:


Volgende trip : De bossen "bij ons" gecombineerd met hapje eten ?

Ga Ilias stillekesaan voorbereiden op Leadhengst in een groep wandelaars .
Denk dat hij er klaar voor is . Wat nog altijd hilarisch is zijn onze hengstewandelingen aan de hand . De hele straat komt kijken als wij met onze drie mannen op vijf poten (heu sorry benen) langs komen . En ma brullen en dansen .

eddy DRUPPEL schreef :

Goed idee !!!! Daarover mailen we wel even.
Gisteren een heerlijke rit gehad in regen en wind, zo erg dat de paarden op een gegeven moment in het open veld met de kont in de wind moesten gaan staan totdat het ergste over was. Oakley doet het goed, Eddy.


Zie het weer helemaal voor me

Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 november 2006, 15:30:


Ziet er mij ook een goed paardje uit waar je weinig problemen mee gaat krijgen , mooi ding ook trouwens .