Frans schreef:
Wie is er nou potverdorie de leider tijdens de rit? Stel dat jij door een
eng oerwoud loopt onder begeleiding van een gids. Wat stelt jou meer gerust
als je ineens een eng dier ziet: Een leider die zegt "ach nee, niet boeiend,
doorlopen!", of een leider die, wanneer hij ziet dat jij aarzelt, ineens ook
blijft staan en er naar blijft kijken, als het ware zeggend "Goh zeg, goed
dat JIJ dat zag, ik had het gemist maar inderdaad, laten we maar even
afwachten want jij zal wel gelijk hebben dat het misschien een gevaarlijk
ding is".
Mijn strategie is wanneer mijn paard iets engs ziet wat ik niet eng vind dat
ik er dan zelf niet naar kijk, het volkomen negeer, en tegen mijn paard zeg
"hup, doorlopen. Ik ben de leider en er is niets engs. Ik kijk er niet eens
naar want het is totaal niet boeiend.".

Oké, maar als "gids" c.q. leider zul je toch wel even naar het enge moeten
kijken, om te bevestigen dat je het gezien hebt en het dus niet eng is. Als
jij met je gids door het oerwoud loopt en je ziet een eng dier, je
waarschuwt de gids en die zegt vervolgens, zonder op of om te kijken, dat
het niet eng is, dan vertrouw je dat toch niet?! Dan heb je toch ook iets
van "KIJK dan op z'n minst even!"? Pas als de gids het gezien heeft en dan
zegt "het is niet eng", DAN pas kun je op zijn oordeel vertrouwen en ben je
(enigszins) gerustgesteld, toch? Zo geldt dat volgens mij ook voor een
paard; z'n leider moet het ook gezien hebben. En vervolgens kun je het dan
"negeren" en tegen je paard zeggen "hup doorlopen". Tenminste, dat is mijn
ervaring.
groet, Peet

Egon schreef:
Wat een paard waarneemt is nogal verschillend van wat wij waarnemen; ze
horen beter, ruiken meer, en hun oog zit heel anders in elkaar: zien wel
degelijk kleuren maar anders, zien een heel ander perspectief met een nogal
unieke multifocale lens, en met een andere (lagere) resolutie... en dan
komen die waarnemingen terecht in een brein dat deels anders geprogrammeerd
is dan het onze.
Ik denk dat ze de mumsels stomweg niet zien. Tot het moment dat de focus er
wel op valt !!!!!!! Dat heeft dan het effect alsof je zelf onverwacht door
een spinneweb loopt, of per ongeluk bijna tegen een open deur... de
tegenligger in de bocht te laat opmerkt... dat soort dingen. Het gaat om de
reactie op het onverwachte. Reflexmanagement dus weer - ben er hard over aan
het bijlezen.....

Hoi,
Mijn paard ziet/hoort/ruikt soms een mumsel die ik niet zie, hoor of ruik.
Vorige week bijvoorbeeld, we lopen lekker relaxed in het bos, we gaan
rechtsaf een breed pad op en op dat pad ziet, hoort of ruikte ze een mumsel.
Het hele pad stapt ze in hoog tempo door (ow wat spannend zeg, haha) en toen
we het einde van het pad naderden (T-splitsing), JAAAA, DAAR was het
mumsel!! Huh? Ik zie, hoor of ruik nog steeds niks. Dus ik kijk in de
richting waar zij naar kijkt, constateer echt geen mumsel en we wandelen
weer rustig verder.....
Dus ja, dat paarden meer horen en ruiken en anders zien, geloof ik zeker.
Maar
hoe zit het dan met de focus in dit geval?
groet, Peet

Peet schreef op Mon, 5 Jul 2004 20:57:45:


Er kan een verzonnen, maar ook een echt mumsel zijn... wie weet ligt er wel ergens een dood beest in de berm bovenwinds wat JIJ niet ruikt.
Ik weet dat ook niet...

Groeten, Egon

e m kraak schreef op maandag, 5 juli 2004, 21:19:

e m kraak schreef op maandag, 5 juli 2004, 21:19: