Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 16:39:


Ja het klopt precies wat je zegt! Vreemd eigenlijk dat er volgens veel mensen een vaste leeftijd voor een paard is wanneer je hem in mag rijden... Daar is denk ik door de jaren heen een gewoonte van gemaakt.

Ik vind het wel fijn om dit allemaal te weten. Samen met mijn zusje heb ik onze 2 verzorgpaarden in gereden. De eigenaar geeft ons ook helemaal vrije hand in de verzorging en omgang. Zo hebben we op een rustige manier 2 merries in kunnen rijden. Ze zijn 6 en 8 jaar en nog lang niet helemaal beleerd, maar ik vind dat je ze daar ook gewoon de tijd voor moet geven...

Wel een probleem vinden we dat we ze verzorgen met nog een meisje. Ze is een vriendin van ons, maar helaas komen er steeds meer ruzies. Nu is ze al langer dan een maand niet meer geweest. We hebben vaak andere meningen over dingen. Wij zoeken dingen op feiten en zij wil alleen dingen doen zoals ze die op de manege heeft geleerd...
Er valt daarbij ook nauwelijks met haar te praten, omdat ze altijd haar gelijk wilt hebben!

De ergste ruzie was toen wij op vakantie waren en zij allemaal vriendinnen van haar mee nam en op die pony's liet rijden! En hoe... Meteen hup aan de teugel, strak aan het been, lange tijd rijden... En toen we weer terug kwamen kende ik die pony bijna niet meer terug in de omgang en leek ze zich tegen me te keren. Dat was wel een moment waarop ik echt had kunnen janken en leek het alsof al die moeite voor niets was geweest.

Bijvoorbeeld als ik op wilde stijgen wilde ze gaan steigeren of naar me schoppen en dan ook echt gericht! Toen had ik besloten dat er een tijd niet meer op haar gereden mocht worden en gelukkig zijn mijn zus en ik het altijd over bijna alles eens. We hebben eerst weer vanalles aan de hand gedaan, weer rustig op bouwen. Daarna een zadeltje erop en kleine dingetjes. Na een tijdje zijn we op gaan steigen en dan ook zo zacht mogelijk. Ze deed niets meer! Precies zoals ze eerst was. Toen hebben we haar heel fanatiek beloond. Die andere pony was alleen zenuwachtig geworden. Maar dit vond ik gelijk staan als dierenmishandeling, en ik was er gewoon echt ziek van!

En zo zie je maar weer hoe vergeeflijk paarden zijn. Het ergste vond ik nog wel dat ik haar een tik had gegeven met m'n hand toen ze me wilde schoppen. Natuurlijk uit zelfverdediging, maar ik had eigenlijk meteen moeten weten wat het was. Zo schuldig als ik me voelde heb ik meteen over de geslagen plek geaaid, maar de pony leek gewoon echt beledigd en wilde even niets meer van me weten! Maar ik ben blij dat het allemaal weer goed is gekomen, want dat diertje is me heilig!

Ze staat nu weer meteen vooraan het hek als we komen en is weer het paardje dat ze altijd geweest was. En dat andere meisje ga ik nog mee overleggen dat ze moet kiezen. Of zich aan passen of stoppen, maar eerst moet het maar even tot haar door dringen wat ze had aan gericht. (Als dat nog wil lukken met dat lege hoofd van haar)

Zo, ik ben weer even mijn verhaal kwijt!

Groetjes, LeSz

Malenka schreef op vrijdag, 17 september 2004, 22:16:


Hoi!

Volgens mij heb jij een hele sterke band met dat paardje!

Zelf vind ik dat het niets kwaad kan zoals je met het paardje om gaat. Het is toch zijn eigen keus? En hij heeft er plezier in!

Gewoon blijven op letten dat je niet teveel van hem gaat vragen en dat hij er lichamelijk goed aan toe is. Het is denk ik dat hij zoveel van het andere paard over neemt dat hij misschien teveel gaat willen dan goed voor hem is. Maar dat zal je dan ook wel snel genoeg door krijgen denk ik!

Zelf ben ik nu met een paardje bezig dat nu bijna 4 maanden is. Hij kent me al vanaf de 2e dag na zijn geboorte, en ik krijg ook al een hechte band met hem! Staat altijd te hinniken als ik eraan kom of hij mijn fluitje hoort! Echt gaaf! Vooral toen hij een keer bij me op schoot kwam slapen vond ik dat echt heel bijzonder. Want een veulen die dat deed heb ik nog nooit meegemaakt!

Maar wat jij hebt met je paardje is maar af te wachten of mij dat ook gebeurd. Want ik vind het toch wel heel bijzonder en ik denk dat dit je vriendje voor het leven zal zijn!

Veel plezier ermee, en groetjes, LeSz

Esther van Zoen schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 21:09:


Het zou best hko.htm">hoefkatrolontsteking kunnen zijn... Maar ik denk dat de dierenarts dat het best kan beoordelen. Het afspuiten is om zwellingen tegen te gaan. Dus ik denk niet dat dat veel zin zou hebben als het wel hko.htm">hoefkatrolonsteking is. Want volgens mij zit hko.htm">hoefkatrolonsteking aan de binnenkant van de hoef.
Op deze site werd dit onderwerp uitgebreid uit gelegd en volgens mij ZOU natuurlijk bekappen een optie kunnen zijn. Maar ik ben nog niet zo bekend met deze dingen, dus ik kan hier verder weinig aan toevoegen... Ik hoop voor je dat dit raadsel snel kan worden opgelost en er dan wat aan gedaan kan worden!

Groetjes, LeSz

cindynl68 schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 21:10:


Dit soort domme reacties van mensen kan ik me echt kwaad om maken... Maar het zal wel uit onkennigheid van hun kant zijn. Sommige mensen hebben gewoon geen benul van waar ze mee bezig zijn. Op mijn vorige manege dachten ze alleen maar aan geld... aan hoe ze er zelf beter van werden. Wat dat betreft heb ik het wel even gehad met maneges.

Hoi!

Gisteren was ik met een vriendin mee naar een wedstrijd bij haar op de manege. Zij had al gereden. We gingen kijken bij het springen. Dit waren sprongen van 70/80 cm. Er kwam een meisje met een jonge haflinger, zij was aan de beurt. Bij de laatste sprong zette ze haar paard en niet goed voor en het beestje sprong alsnog. Maar daarbij struikelde ze (de pony) over de sprong heen en kwam op de been van het meisje terecht. De pony stond wel direct op en het meisje later ook.
Daarna hoorde ik die vriendin zeggen dat ze er eigenlijk meteen weer op zou moeten om nog een keer met die pony te springen. Daardoor ging ik in discussie met haar, omdat dit tegen mijn gevoel in gaat.
Ik vroeg dus waarom die pony nog een keer zou moeten springen volgens haar, want was is haar doel daarbij. Zij heeft daarop gezegd: "Ja weet ik veel. Gewoon omdat die pony een andere keer als ie weer zou springen er misschien niet meer overheen durft." Een ander meisje was het met haar eens. Je kon ze ook met geen mogelijkheid van die gedachte af brengen! En een andere reden wisten ze niet te bedenken...
Maar die gedachte gaat wel tegen mijn gevoel in. Die pony is gevallen, laat dat dier dan bij komen, want niet alleen dat meisje is daarvan geschrokken. En hoe willen ze hem over die sprong heen helpen als ie niet meer durft? Nou, op hun manier is dat met de zweep erop...

Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken en wat jullie vinden wat dat meisje had moeten doen met die pony.
Het is trouwens een gewone manege, en geen manege die aan NH doet. Maar dat maakt denk ik niets uit voor deze stelling. Maar laten we ons eens verplaatsen in dat meisje en dan kijken wat wij zouden hebben gedaan (als wij de verantwoordelijkheid over die pony hadden).

Sanet schreef op maandag, 11 oktober 2004, 10:45:


Ik ben het er helemaal mee eens dat het gaat om het vertrouwen van het paard en ik vind dat als het om het vertrouwen gaat er ook zeker geen zweep bij moet komen. Het is alleen dat die pony er ook bij is gevallen, dus zou die geen indrukken te verwerken hebben? Al zou dat verwerken maar een paar uur in beslag nemen, dan zou je later op de dag nog een keer diezelfde sprong kunnen proberen lijkt me en dat het dan ook weinig uit maakt of je meteen daarna (na de val) springt of later op de dag.

Sanet schreef op maandag, 11 oktober 2004, 11:12:


Ja nu je het zo zegt... op die manier kan ik me er goed in verplaatsen.

Piet schreef op donderdag, 21 oktober 2004, 11:26:



Mijn mening...

Het ligt er toch maar net aan wat het paard van veulen af aan gewend is vind ik. Tenminste, als ik naar mijn verzorgpaarden kijk...
Die zijn allemaal door de eigenaar zelf gefokt en staan ook dag en nacht buiten. Dan hebben ze nog bomen in het land staan waar ze onder kunnen schuilen, maar dat heb ik ze tot nu toe nog niet zien doen.
Er zijn wel een aantal stallen waar paarden geplaatst kunnen worden, altijd handig mocht er 1 ziek worden. Maar zelf zie ik ook aan ze dat ze er niet echt op hun gemak in staan, omdat ze liever willen bewegen. Ze lopen rond in hun stal en staan continu te schrapen met een hoef.
Als de weilanden waarin ze staan te blubberig worden, worden ze verplaatst naar een ander weiland. Die boer heeft veel grond, das een voordeel!
Over ziektes gesproken, ook nog niet veel met ze mee gemaakt.
Wel toen ik daar nog maar net was, was er een van de oudste merries hoefbevangen. Daar ben ik veel mee gaan lopen en we hebben haar op de goede manier bekapt. Het gaat nu echt heel goed met haar!
Maar de rest van de paarden heeft er tot nu toe altijd gezond bij gelopen!

En uhm... verder heb ik niet veel meer hier over te vertellen!

Groetjes, LeSz

Annemarie lambij schreef op zaterdag, 23 oktober 2004, 12:48:


Zo is dit waarschijnlijk niet bedoelt Anne...
Het gaat erom dat je jezelf vaak kunt herkennen in je paard. Het gaat dus vooral om die laatste zin: "Je paard is je spiegel..."
Op mij komt het dus ook een beetje over dat jij van jezelf aardig druk bent (op de manier hoe je typt, niet lullig bedoelt hoor!), en je pony daar wat van over neemt (niet van je manier van typen natuurlijk! ).

Als ik Peet goed begrijp tenminste...

Groetjes, LeSz

Esther schreef op vrijdag, 12 november 2004, 18:58:


Ja daar zat ik ook al aan te denken...

Heb een paar van die berichten een beetje doorgelezen, maar ben alweer gestopt. Ik ga me er toch alleen maar aan zitten ergeren wat nergens voor nodig is...

Weetje, ieder doet gewoon zijn eigen ding. Daar heeft een ander respect voor of niet. Maar zit elkaar toch niet zo in de haren. Of zitten mensen nu eenmaal zo in elkaar?

Zo hebben vele daar wel een vooroordeel, zonder de site ECHT bekeken te hebben. Het interesseerd de meesten ook niet, omdat ze niet open staan voor nieuwe dingen. Wat me wel een beetje pijn deed is om te lezen dat WIJ niet open zouden staan voor nieuwe dingen. De meesten van ons hebben toch ook een omwenteling gemaakt of niet dan?

Maarja, ik heb geen zin om hierover door te gaan, ieder doet zijn eigen ding, gewoon waar ie zich goed bij voelt!

Groetjes, LeSz

Het gaat om mijn verzorgpaard. Na een tijdje dat ze weer op stal was gezet (begin november) begon ze slechter te lopen. Zelf denk ik dat dat is omdat ze weinig uit de stal wordt gehaald door de eigenaar. Ik kan er namelijk alleen dinsdag, vrijdag en zaterdag heen.

Waarom ik denk dat dit de rede is, is omdat ze haar hele leven al los rond loopt in het weiland. Ze heeft dus nooit langer dan misschien een dag ooit eens in een stal gestaan. Dus heeft nu gebrek aan beweging.
Misschien dat het ook zou kunnen dat het te maken heeft met een stofwisseling in het voer? Zoiets heb ik tenminste eens gehoord...

Zelf denk ik dat ze hoefbevangen is/begint te worden. Als ik bij haar stal kom zou ze gewoonlijk meteen omdraaien, maar dat doet ze nu al een tijd niet meer. Ze blijft meer op 1 plek staan. Als ik met haar begin te lopen aan het halster komt ze moeilijk in beweging en loopt ze erg kreupel. Haar achterbenen tilt ze hoog op. En dat ziet er een beetje overdreven uit... Ze loopt heel moeizaam en blijkbaar doet iedere stap die ze zet pijn.

De boer heeft eergisteren een hoefsmid laten kijken. Hier heb ik weinig op in te brengen... Ze is nooit eerder op de traditionele manier bekapt. De hoeven zagen er mooi uit hoor, daar niet van, maar ze is niet bepaald mooier gaan lopen. En ik ben niet echt voor deze manier van bekappen. Natuurlijk bekappen trekt meer mijn aandacht, als ik ook zie hoe het met die pony (Robin) is opgelost.

Ik denk dat als ik een adres zou vinden vlakbij Zwolle dat het dan wel zou lukken de boer over te halen om over te gaan op Natuurlijk Bekappen.

Maar eigenlijk is mijn vraag of iemand tips heeft voor wat ik kan doen en of we er via dit forum ook achter kunnen komen of ze ook echt hoefbevangen is. Ik heb zelf weinig verstand van dit onderwerp...dus sorry als ik iemand even niet meer kan volgen.

Grtz, LeSz

Marina schreef op woensdag, 15 december 2004, 18:04:


Heel erg bedankt!!