Ingrid den Ouden schreef op maandag, 27 september 2004, 18:38:
>
> Dan nog wat. Op de cursus leren wij een het paard achterwaarts te laten gaan. Eerst met opgeheven vinger, dan touw wiebelend erbij en dan wat bozig op het paard inlopen. Resultaat bij laatste stap, paard gaat terug. Isabella deed ook iets dergelijks; op Iwan afrennen, oren in de nek en hoofd omhoog en zeer boos kijken (wit ogen) en Iwan ging direct naar achteren (sneller al bij mij). Maar eh, dit kan dan wel op elkaar lijken maar bedoelen wij ook hetzelfde. Ik wil gewoon het paard naar achteren laten gaan omdat ik dit nu eenmaal wil. Isabella wilde aangeven: opzouten jij. In dat opzicht vraag ik mij dus af wat het effect van die cursusoefening nu eigenlijk zou moeten zijn?
>
> Nou weer een heel verhaal, maar wel stof tot nadenken (voor mij en misschien ook voor sommigen van jullie?).
>
> Groeten,
> Ingrid
Je doet een cursus
Parelli zeker?
Zoals je aan Isabella zag gebruikt een paard het achterwaarts laten gaan van een ander paard om te laten zien dat die helemaal niets waard is.
Ik ben dan ook van mening dat dit een oefening is die niet vaak en al helemaal niet lang mag worden uit gevoerd.
Dit omdat je bij elk pasje je paard nog eens verteld dat hij minder waard is.
Hoe moet hij zich wel niet voelen na die paar meter achterwaarts?
En dan.....vragen wij hem weer helemaal naar ons toe te komen...hij is lief, hij mag dicht bij of in jouw persoonlijke ruimte komen. Wat doen wij vervolgens? we sturen het net zo makkelijk weeer achterwaarts, het is plotseling weer minder waard....
Lijkt mij een flinke klap.