Isabel van der Made schreef:
ja een paard in een stapmolen, alsjeblieft ophouden. Met dank, Isabel

Sanet schreef:
nou ja, inmiddels heb ik er geen meer, fijn aan het rennen is in zijn
molentje, dan dat ie alleen maar een en slaapt. Als ie het niet leuk zou
vinden zou ie het niet doen toch? Het is natuurlijk niet zijn natuurlijke
omgeving. Maar dat hebben alle huisdieren toch niet. En ze kregen heus ook
genoeg beweging buiten hun kooi.. dussuh.. niet zo neerbuigend over mijn
hamsters..

Wat het probleem is Sanet, is dat dit een paardenforum is, en GEEN
hamsterforum!
Alsjeblieft zeg.......!!!

Anita Zebregs schreef:

gelezen dat een deken niet goed is. Maar mijn vraag is, kan ik bij een paard
dat al meer dan 10 jaar een winterdeken om heeft, dit nog verantwoord
veranderen. Ik ben bang als ik in een keer stop met een deken opdoen, dat
mijn paard of ziek of niet in staat is om een wintervacht te maken.

Nou, niet goed is....? Staat het er echt zo letterlijk? Het is in ieder
geval niet 'natuurlijk'.
Als ik jou was, zou ik het gewoon aanzien hoe het gaat. Je kunt het op doen
van een deken zo lang mogelijk uitstellen. Wanneer blijkt dat je paard het
koud heeft en/of geen wintervacht aanmaakt, zou je kunnen overwegen alsnog
een deken op te doen. Hoe is het nu met zijn/haar vacht? Wordt het al wal
'wolliger'?
grtjs, Peet

Frans Veldman schreef op dinsdag, 28 september 2004, 22:19:


Yes! Dank je wel Frans, voor de snelle (re)actie!
Peet

Hallo,

Wat is nu precies 'spenen' of 'afspenen'? Wat houdt het in, en waarom,
wanneer en hoe wordt dat gedaan?

groetjes, Peet

ps: Frans, de emailfunctie doet het weer niet!

Hallo,

Wat is nu precies 'spenen' of 'afspenen'? Wat houdt het in, en waarom,
wanneer en hoe wordt dat gedaan?

groetjes, Peet

Peter schreef:
Spenen is merrie en veulen uiteen halen, zodat het veulen niet meer kan
zuigen en de merrie terug "droog" wordt, dat wil zeggen géén melk meer geeft
en natuurlijk zoals de dag van vandaag merries "hengstig" worden "gespoten"
worden, ze jaja, je raadt het al ook "drooggespoten", om géén uierontsteking
te krijgen ...
men neemt aan dat rond 100 dagen een veulen zelfstandig kan eten gras, hooi,
graan ... en dus wordt het van de merrie "getrokken" meestal "the hard way".
psychologisch dus niet aan te raden. Op 100 dagen is de merriemelk nog
steeds redelijk rijk en overvloedig, zodat een merrie wel snel gevoelig is
voor ontstekingen van de melkklieren, vandaar ...
Als je wacht tot 5 -6 maand om te spenen is de melk al schraler en minder
overvloedig maar geef de eerste dagen géén te zware kost en ook niet teveel
te drinken, dan komt ze zo wel vlot droog te staan.

Hallo Peter,
Dit roept weer vragen bij me op . Wanneer loopt de merrie kans om
uierontsteking te krijgen en wat kun je dan 't beste doen en ook beter niet
doen?
Wat houdt dat 'droogspuiten' en 'hengstig spuiten' in?
grtjs, Peet

was nog wel zo overvloedig dat ze als ze wegstuurde stuwing kreeg. Dus Falka
vond het toch maar wel goed . Toen begon ze spier in te leveren.
had de melk niet meer nodig, dat was meer voor de lol denk ik.
Bjork te drinken, maar die bar was dicht, ik heb het zo een keer of 3
gezien, en het was klaar. Falka was op dat moment logeren, en die heeft wel
veel stuwing gehad, Dat was wel triest. Na het afspenen is ze weer veel
spier op gaan bouwen, en wordt nu zelfs wat te dik. Maar nu rent en racet ze
ook weer. Ze houdt nu meer energie over,

Hoi Esther,
Wat gebeurt er dan precies bij 'stuwing'? Wil je hier iets over vertellen?
grtjs, Peet

Ingrid schreef:
Misschien moest Frans eens een cursus hoefschoenen maken gaan leren bij fa.
Smit in Rijssen .
Nu zijn alleen traditionele hoefsmeden daarbij aangesloten die inmiddels ook
als de klant geen ijzers wil, natuurlijk kunnen bekappen en hoefschoenen
kunnen aanmeten.

Dit is niet waar.
Ik ken een natuurlijke hoefverzorger die aangesloten is bij de firma
Smit, en geen traditionele hoefsmid is. Hij slaat geen ijzers onder, ook
nooit gedaan. Hij zal vast niet de enige zijn...
groet, Peet

geweest een jaar lang en nog eventjes en dan heeft ze een vakantie verdient
vind ik. Maar wat is nu vakantie voor een paard? Om haar zomaar in die wei
te laten staan...ik denk niet dat ze daar ontzettend van zal genieten, ik
zou het gevoel hebben haar 'in de steek te laten'. Dus denk ik aan misschien
gaan wandelen en andere dingen doen, vanalles behalve rijden. Maar is het
dan nog wel vakantie? Ik wil juist graag dat ze even niks hoeft, maar niet
dat ze zich nutteloos voelt. (snapje?)
lijkt het me ook niet bevordelijk om alleen maar op zachte weidegrond te
lopen juist zo in het begin, of zou dat niet erg zijn? De ijzers gaan er in
de loop van volgende week vanaf, en ik wil haar vakantie geven voor de hele
maand December, beetje langer zelfs denk ik.

Hoi Saskia,
Nadat de ijzers zijn verwijderd, is het juist erg belangrijk dat je paard
zoveel mogelijk beweging krijgt. Niet alleen de continue beweging in de wei,
maar ook het stappen en draven is belangrijk. Dus in ieder geval wel gaan
wandelen, denk ik zo.
En verder...., neem de tijd om te ontdekken wat je paard leuk vindt. Je kunt
bijv. nieuwe plekjes opzoeken waar jullie nog niet geweest zijn, lekker
spelen in de wei of bak, samen maffe dingen doen en veel plezier hebben
samen. Veel lichaamsaandacht geven (als je paard daar van houdt), zoals
massage en stretching, of veel reiki geven. Goede hoefverzorging geven (na
je cursus bij F&I), etc etc. Genoeg tips zo?
En ja, ik 'doe' ook aan vakanties met mijn paard. Jovarna en ik zijn vorige
zomer samen een weekje op vakantie geweest op een ranch. Afgelopen zomer
zijn we 'thuis' gebleven, want we hadden hier nog de geweldige omgeving
(enorm veel bos en heide) te ontdekken (en hebben dat dus ook gedaan)!
Volgend jaar ben ik weer van plan om een weekje samen weg te gaan, mits ze
daar ook weidegang heeft natuurlijk. Geweldig vind ik dat, het levert ook
zo'n enorme bijdrage aan de relatie tussen je paard en jou.
Groetjes, enne..., alvast veel plezier samen!
Peet

dat ik het voorelkaar kreeg om bij de wei te zitten heb ik al die tijd
eigenlijk niet veel aandacht aan Stella besteed. Af en toe zat ik er 10
minuutjes op, het klinkt stom maar het moest, ik hield het niet uit.
UIteindelijk kwam het erop neer dat ik 1x in de week bij haar was, soms 2x,
als ik het echt niet meer zag zitten. Toen ik haar net had ben ik heel
intensief met haar omgegaan, elke dag een paar uur, in het weekeinde nog
meer. Na die periode kreeg ik andere gezondheidsproblemen waardoor ik de
hele ochtend was uitgeschakeld en vaak niet kon rijden (dat was alles wat ik
toendertijd deed). Toen ik weer energie had voor Stella, verschillende
redenen, zag je haar opleven. Het leek echt alsof ze me gemist had. Ze had
overal zin in, ook in rijden. Als ze uit de wei kwam zag je haar echt staan
grazen, vragend of ik aub op haar rug wou springen en ze liep uitzichzelf
naar het bos. Als ik niet de leiding had over genomen zou ze vast zelf naar
het bos gelopen zijn, een drafje en een galopje gemaakt. Waarom ik in het
begin de leiding nog niet opgenomen had was omdat ik bv mijn cap nog vas
tmoestmaken,sowiesoopmnhoofdzettenendusgeenaandachthadvoormnpaard.Vanuitdiep
eriodeisdeovertuigingookontstaandatikzoveelmogenlijktijdaanStellamoetbestede
n.Maarnadevakantieginghetnietzolekker.Toenhebikwatafstandgenomenendatleekzew
ellekker te vinden. Nu is t weer goed, het lijkt alsof het haar egaal is,
dingen doen is leuk en gewoon lekker frete in de wei ook. Vandaag reed ik
met iemand mee naar een evenement en die had er over dat ze haar paarden
gewoon het liefste gewoon liet doen, omdat ze het toch niet echt op prijs
stellen dat je iets met ze doet. Niets doen is dan het beste en lekkerste
voor je paard. En daar zit ook wat in, je paard heb je toch voor je eigen
plezier en daar kan je je paard maar het beste van ontlasten. Maar wat
denken j ullie? ZO veel mogenlijk bij je paard zijn en dingen doen (of
gewoon er zijn) of zomin mogenlijk doen zodat je paard lekker leuk in de wei
kan blijven?

Hallo Ebby,
Dit verschilt volgens mij per paard.
Wat ik in onze eigen kudde heb gezien, is het volgende:
Er is een merrie-pony van 13 jaar. Ik had niks met dat dier; altijd
chagrijnig, oren plat in de nek, weglopen, liet zich niet uit de wei halen,
liet zich niet aanhalen, was ontzettend in zichzelf gekeerd.
Toen ik mijn 'sensoren' uit deed, voelde ik dat het haar goed zou doen om
weer 'es wat te doen in het leven. De wei uit, het bos in, dingen beleven en
ervaren, rijden, haar lichaam gebruiken, aandacht krijgen, hoofdje
leegmaken..... Mijn voorstel dat een vriendin van me op haar kon rijden,
viel bij beide partijen goed in de aarde, en zie daar: de pony is helemaal
opgefleurd. Ze heeft weer zin in het leven, in haar zijn. Ze zoekt
toenadering, laat zich aanhalen en vertroetelen (is nog wel wat verlegen),
wil graag mee de wei uit om wat te gaan doen, ze vindt het geweldig om te
rijden, het bos in te gaan en iets te 'betekenen'. Ze 'opent' zich meer en
meer. Ik ben dol op dat dier geworden!
Luister naar je paard, probeer te voelen wat je paard voelt, dat is het
beste advies dat ik je kan geven.
groet, Peet

Martien schreef:
Waarom doen ze dat nog allemaal voor ons mensen.
IK GEEF JE EEN PRAKTIJKVOORBEELD: kwam vanmiddag op stal, helaas staat ze
nog in een box, en dan herkent ze mijn "loop". Als positief mens zou je
interpreteren bv. "Heeeeeeeeee, leuk dat je er bent ......partner ! och
ja?????? Misschien zegt ze wel: "werd tijd ..kel"!
Ik loop met haar naar de wei, maak haar los.............en weg is ze. ZE
ZIET ME NIET MEER STAAN (ook met deze uitdrukking weet jij precies wat ik
bedoel).

Dit vind ik ook heel opvallend. Het lijkt alsof mijn paard in 'twee
werelden' leeft; in de wei in haar eigen 'paardenwereld', en wanneer ik haar
uit de wei haal, neem ik haar bijna letterlijk mee naar 'mijn wereld'. Als
ze bij mij is, IS ze ook bij mij, voel ik me echt een eenheid met haar.
Zodra ik haar weer naar de wei breng en haar halster heb af gedaan, is ze
weer helemaal PAARD. Geen aandacht meer voor mij, dan wil ze gewoon grazen,
banjeren, om zich heen kijken, etc, kortom dan wil ze gewoon weer 'paard
zijn'. Heel mooi vind ik dat eigenlijk, en ook zo verwonderlijk, hoe ze dan
toch iedere dag weer naar me toe komt, zelfs haar kuddegenoten bij me
wegstuurt omdat ik 'van haar' ben en telkens weer met me meegaat naar mijn
en ons wereldje....
gr, Peet

blz 14 en 15 van nr. 113

'Paardenfluisteraars'
(...)
1. Ze omringen zich met aanhangers en creëren zo een eigen wereldje. In dat
wereldje groeien de fluisteraars uit tot goeroe, tot een soort god. Hun
boodschap wordt de enige ware en alle andere manieren van paardrijken op de
wereld zijn fout.
(...)
2. Een van de redenen van de grote populariteit van NH is het feit dat veel
ruiters denken dat de traditionele Engelse rijkunst de paarden met een
bepaalde mate van geweld tot submissie dwingt. Dat is in de praktijk
misschien zo, maar volgens de achterliggende gedachte niet.
(...)
3. Dat paardrijden hoofdzakelijk vanuit kleine gewichthulpen vanuit de zit
gebeurt, weten niet veel ruiters meer. Als ruiters dan ook nog eens tegen
problemen aanlopen resulteert dat in ongeduld, onbegrip en soms vormen van
geweld.
(...)
4. Erger, een ruiter twee jaar lang via de longeerlessen laten voelen hoe
het paard beweegt, voordat hij of zij zelf mag sturen, is een utopie en
wordt
alleen nog maar gebruikt om ruiters van de Spaanse rijschool op te leiden.
(...)
5. Geen manegeruiter die het pikt dat hij twee jaar zonder teugels moet
rijden
(...)
6. mannen als parelli hebben hele opleidingssystemen ontwikkeld tot en met
een parelli-universiteit aan toe, waarmee ze bakken met geld verdienen.
(...)
7. NH leer je niet uit een boekje of van een video, terwijl dat de middelen
zijn waarmee de fluisteraars de meeste zieltjes winnen.
(...)
8. De waarde van paardenfluisteraars en de waarde van hun boodschap is net
zo groot als de waarde van de gedachte binnen de traditionele rijkunst.

Ik kan niet het hele artikel overtypen, maar de strekking is ongeveer dat er
niks mis is met de traditionele rijkunst. Alleen dat die nu uit zijn verband
wordt getrokken en dat NH hier op inspeelt.

Wat is jullie visie hierop? (mijn mening houdt ik nog even voor me )

Eens en oneens. Dat de schrijv/fster aangeeft dat de oorspronkelijke
gedachte achter de klassieke rijkunst is verdwenen/dreigt te verdwijnen, is
natuurlijk prima. Er wordt steeds meer voorbij gegaan aan het 'echte
rijden', de feeling en harmonie. Laat dit een eye-opener zijn voor de vele
'traditionele' ruiters en maneges die inderdaad veel geweld gebruiken,en met
regelmaat van de dag geconfronteerd worden met hun eigen ongeduld, onbegrip,
onkunde en frustraties.
Wat hij/zij over Parelli zegt, is natuurlijk ook waar; en dat je NH niet uit
een boekje leert, ook. Toch krijg ik bij het lezen van deze alinea's het
gevoel dat NH als 'flauwekul' wordt betiteld. Alsof wij een stelletje
stakkers zijn die een goeroe adoreren.....! In dat opzicht zit de
schrijv/fster vol onwetendheid en oordelen, en worden hiermee de
onwetendheden en oordelen van de 'traditionele wereld' alleen maar
bevestigd. En dat vind ik vreselijk jammer.
groet, Peet

paard aankijken.
een paard doet wat WIJ willen.
over de ander moet zijn?

Bij echt partnership, zoals bij mensen onderling, is er geen sprake van
dominantie, maar gelijkwaardigheid; pas dan ben je partners. Partnership
tussen mens en paard, is heel mooi, en willen we heel graag bereiken,
behouden en zo noemen, maar hier zit het 'dominantie' verschil. Alleen al
vanwege het feit dat het veiliger is dat wij 'dominant' zijn over ons paard.
Veiliger voor onszelf, voor onze omgeving en ook voor ons paard. Daarom
hebben wij als mens in het partnership met ons paard toch net even iets meer
te vertellen... Zo zie ik 'dominantie'. We zijn genoodzaakt om 'dominant' te
zijn, omdat, als het er op aankomt, het paard gewoonweg veel sterker is dan
ons. Als het paard zijn wil met al z'n kracht zou bijzetten, zijn wij gewoon
nergens meer, en kunnen er levensgevaarlijke situaties ontstaan.

hebben wat allemaal niet zo makkelijk gaat, dan moet je wel werken aan een
samenwerkingsverband, waar je allemaal mee uit de voeten kunt. In ieder
geval het paard, anders raakt ze echt in de war.
kan ze niet, de druk vind ze heerlijk

Als 1 van de 2 dominant is over de ander, wil dat nog niet zeggen dat er
geen samenwerkingsverband is. Vergelijk het maar met de relatie werknemer -
leidinggevende. In mijn werk heb ik inspraak, mijn eigen
verantwoordelijkheden, ruimte om mijn werk in te delen en ook de manier
waarop, ik mag mijn mening geven, suggesties doen om iets of het anders aan
te pakken, ik mag mijn vrije dagen opnemen wanneer mij dat uitkomt etc, maar
ik heb me bijv. ook aan bepaalde regels te houden en moet ik bepaalde
procedures volgen om iets gedaan te krijgen. We werken samen, en ondanks dat
mijn leidinggevende niet 'dominant' is, is hij wel 'de baas', staat hij
hierarchisch gezien boven mij en is hij eindverantwoordelijk. Dit is een
goed samenwerkingsverband, en ja, op een bepaalde manier ook een
partnership; er is wederzijds vertrouwen en respect, en wanneer het eventjes
niet zo lekker gaat, gaan we in gesprek om er samen goed uit te komen en
samen-sterker weer verder te gaan.

veel. Dit paard is al door veel mensen benoemd als dominant, verwend enz.
Enkel omdat ze anders is, en je dus nergens komt met de al gebaande wegen.
Voor dit paard zal geen een gangbare methode werken. Dan moet je dus wel
over de grenzen heen gaan reiken. Andersom dus, een paard als leermeester.

Het woord 'dominant' is geen lekker woord, vind ik. Bij dominantie denk ik
aan dwang, overheersing, autoritair gedrag, etc. En tegelijkertijd besef ik
dat onder dat 'dominante' gedrag (of in ieder geval geinterpreteerd als
zijnde dominant) een geheel andere beleving kan zitten, zoals onzekerheid,
minderwaardigheidsgevoel, zelf (elders) gedomineerd worden, etc etc. Dus
nee, met het betitelen van dominant-zijn, kom je er bij mij ook niet.
Het blijft een lastig begrip. 'Dominant' als zijnde 'de baas zijn', zou ik
het liefst vervangen door 'eindverantwoordelijk zijn'. Dat komt al veel
dichter bij 'samenwerking' en 'partnership'. Wat vind je ervan Ester?

En Esther, op zich is dat paard voor jou/jullie een geweldige uitdaging, en
inderdaad, een geweldige leermeester! Puzzelen, het paard doorgronden, leren
kennen en z'n vertrouwen winnen.....
groet, Peet

goed, maar ook om het achterbeen meer naar voren te laten stappen en daarmee
het paard te leren te dragen van achteren.

Cavaletti's lopen - in stap! - is een goede oefening voor de buikspieren.
Wanneer het paard z'n buikspieren gaat gebruiken en z'n rugspieren loslaat,
kan het paard z'n achterhand gaan gebruiken.
Dus Marina, cavaletti's lopen is zeker een goede oefening - evenals
heuveltjes (ook in stap), maar die hebben jullie daar dus niet .

Peet