T de Bakker schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 11:07:

Ik geef het preventief (minimaal 2x per week) om het zand uit de darmen te halen. Bewezen is het geloof ik niet dat dit werkt.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 11:23:


Uiteraard haar hersencelletjes en niet haal en de zin "laat het denkwerk maar aan haar over" getuigd ook wel van mijn leiderschap .

Maar wat Inge schreef:

Ja denk ik dan, is ook zo.

Al nadenkend nl. over mijn eigen eerst omschreven probleem het verzet bij die zgn. parelli-oefening, leek heel veel achteraf bekeken op wat ze doet als ik in vrijheid met haar speel. Dan ren ik ook wat achter haar aan, gaat ze ook in "verzet" (niet gepakt willen worden) en doet ze eigenlijk hetzelfde. Als ik dan wegloop, zo van toedeloe ik stop ermee, komt ze me hinnikend achterna, kennelijk wilde ze nog meer.

Of dat longeren. Wat bij mij dus niet lukt (niet willen lopen, niet willen versnellen enz.) doet ze bij een ander perfect. Tuurlijk kent ze het wel en ze gaat dan zo mooi en zo perfect rond .
Zelfs als die ander bij me blijft staan en ik voor wil doen wat er fout gaat, doet Isabella het keurig. Niemand ziet een probleem. Zodra iedereen weg is gaat ze weer mutsen .
Weet ze weer helemaal niet wat de bedoeling is. Ik sta dan keurig netjes op te letten dat ik het wel exact zo doe als toen die mevrouw of meneer erbij was overigens. Dus denk dat mijn pony'tje ook een hersencelletje te veel heeft hoor (hahahaha, geintje). En ik misschien wel eentje te weinig.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 11:51:

Ben nu ook benieuwd .

Maar nog even een verhaaltje dan maar misschien om wat te verduidelijken (hihi; wat ben ik hier toch goed in he, maar niet heus .

Toen we in 2002 bij de dierenkliniek stonden met een kreupele Isabella aan een touwtje voor onderzoek WAT er nu met die (toen onbeslagen) hoeven aan de hand was, kreeg ze een spuitje toegediend voor verdoving van haar ene ondervoet. Ik moest gaan rondlopen. Had zo'n zielig stappend pony'tje achter me aan daar om het gebouw heen. Moest een kwartier stappen zodat het spul in kon trekken zeg maar.
Afijn ze liep eigenlijk net achter me aan te sjokken als nu vaak als ik ga wandelen, maar toen had het een medische redenen (vandaar dat ik soms bang ben dat dat nu ook zo is).
Echter na 10 min. begon het spul inderdaad te werken, ze ging meer rondkijken en weer 5 minuten later vond ze het wel leuk daar en ging ze zoals toen nog gebruikelijk was, weer dribbelen, keertje een vrolijke bok, trekken aan het touw en zijwaartse draf. Ik was erg opgelucht toen dat ze dat nog kon, maar de dierenarts kwam me vertellen dat dit dus niet mocht. Ze moest wel rustig blijven stappen. Eh tja dat lukte me dus toen nog niet, dus daar ook niet. Daarom was hij wel overtuigd van het feit dat het spul werkte en is het onderzoek verder uitgevoerd. Niets gevonden overigens, alleen een te dunne zool, maar dit terzijde.

Wat ik aan wil geven is dus dat ik daarom ook ooit wel eens denk dat het met haar hoeven te maken heeft dat ze niet wil lopen, dus echt een medisch iets, maar al lezend hier en zelf logisch nadenkend, zal het dat dus NU wel niet zijn, maar toen dus heel duidelijk wel.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 12:15:

Wil hier ook zo'n rollende bol neerzetten, maar weet niet hoe dat moet eigenlijk.

Maar durf best te zeggen dat ik het idee heb dat Isabella het meestal eerder snapt dan ik hoor!

Ik begrijp dingen echt nooit in 1x, maar dat was jullie al wel opgevallen denk ik (hihi).

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 13:01:


Ik ga dit even rustig doorlezen; heb het net uitgeprint.

Groeten,
Ingrid

Idunn schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 16:16:

Nou meestal gaan ze dan liggen is mij verteld. Ze had dus zo'n prednison of te wel cortisone injectie gehad. Iets verkeerde dosering ook nog (paard ipv pony). Maar goed dat is geweest. Achter was minder erg dan voor. Achter alleen een ring zichtbaar, geen vergroeiing.

Later heeft ze nog heel vaak een soort van bevangenheid teruggekregen. Zelfde manier van lopen, dan links, dan rechts, dan alleen zichtbaar in draf in een volte, enz. Soms zag ik het alleen omdat ze wat minder vlot van stal naar ruif buiten liep. Maar ze had het toen zo vaak. En vanaf dat moment geloofde niemand meer dat het echt bevangenheid was. Dus vandaar ook dat ik in eerste instantie reageerde met: Isabella had dat ook, maar ik heb nooit een oorzaak kunnen ontdekken.

Ik ben nog altijd voorzichtig met voer, werk en gras. Heb dus wel de ijzers eraf en op blote voeten, maar op de weg nog altijd met hoefschoenen. Ben bijna een jaar "pijn"loos nu (op wat kleine gevoeligheden na). Nu zie ik dat de witte lijn los laat aan de wand. Dat is waarschijnlijk (hoop ik) de laatste stuiptrekking die er nog uitgroeit. Want vorig jaar oktober liep ze nog op eieren, dus bevangenheid (?) nog niet geheel weg. Hoef doet er 12 maanden over staat hier vermeld ergens dus zou die laatste "euvel" nu zichtbaar kunnen zijn?
Is geheel mijn theorie hoor.

Groeten,
Ingrid