charlot van r schreef op zondag 31 augustus 2008, 13:38:


Ik denk dat dat het eerste is waar je vanaf moet, je dieren als je kinderen te beschouwen! (alle begrip trouwens, ook ik geef graag toe aan het spelletje over "mijn kleintjes of knuffeltjes") Ik denk dat het in de weg staat om een goede communicatie met paard, hond enz op te bouwen. Op dat moment zijn we met onze eigen emotie bezig en niet met het proberen begrijpen van dat anders in elkaar zittende wezen. Door ze als volwaardig zoogdier net als mezelf ( ik misschien met psych meer mogelijkheden) te bekijken kan ik bepaalde standpunten die ik vroeger had voortspruitend uit mijn eigen sentimentaliteit herbekijken. Zo denk ik dat bij paarden bijvoorbeeld, een kudde belangrijker is dan zijn eigenaar. Vlees eten van je eigen op eerbiedige manier geslachte dier of als jager gevangen dier respectabeler is dan het stuk vlees uit de winkel dat van een mishandeld dier afkomstig is maar dat we niet kennen. Alleen, ik kan het ook niet en daarom en ook omdat mijn psyche kan keuzes maken ben ik vegetarier.

grtjes Myr

Britt Claeys schreef op maandag 22 september 2008, 0:51:


kan je geen extra draadje spannen zodat er een sas van een meter tussen de houten omheining en de wei ontstaat? Wie is normaal de leider van beiden op de wei? Misschien probeert Jeanneke vat te krijgen op Soraya in de bak???
grtjes

Nils Vellinga schreef op zondag 21 september 2008, 0:46:


Ha een interessante manier om te weten te komen of er nu eigenlijk nog genoeg te eten is of niet. Nooit aan gedacht. Heb eigenlijk een probleem met veel te veel gras, mijn paard wordt veel te dik. Onze beesten krijgen echt niet alles op. Wel slecht onderhouden weilanden, denk er aan magnesium bij te voeren want ik krijg beetje bang omdat ze zo een vette kam en papbulten op haar schouder krijgt. Ik zou ze op een klein stuk kunnen zetten maar ik heb liever dat ze op wandel kunnen en 's avonds beetje in de natuur verdwijnen dan op een klein stuk zonder toezicht.
grtjes

Nick Altena schreef op dinsdag 23 september 2008, 22:50:


hallo Nick, Amar heeft bij ons ook een sarcoid nrt buiten haar oksel tussen haar voorbenen. De uitleg na de DA was zezlfde, gerust laten tot het groter wordt dan 5cm. Tot dan kan hij het nog weghalen zonder problemen. Het groeit wel en het heeft ook een hele periode korsterig gewoekerd maar deze zomer was het opeens helemaal weg (dachten we) Helaas kan je het onderhuids nog voelen. Ik probeer me er niet op te fixeren maar laat de DA wanneer hij er eens moet zijn wel altijd controleren. Afbinden lijkt me héél zeker niet iets wat je moet doen! Grtjes

Piet schreef op woensdag 24 september 2008, 1:00:

weet er alles van, het is een echte pest en moeilijk om van de verslaving af te komen. Mij werd het gemakkelijk gemaakt want ik kreeg het letterlijk benauwd en zweten bij elke sigaret die ik nog opstak gedurende de dag 2jaar geleden. Dus stak ik er als ontspanning af en toe één op en doofde ze na enkele trekken weer. Ik snapte dat het mis ging en mijn wroeging werd zo groot dat ik op een gegeven moment helemaal ben gestopt! Nu na 2jaar ben ik ongelooflijk blij dat dat kostelijke ding mijn leven niet meer bepaald. Hoelang en hoeveel heb ik gerookt in mijn leven? Een tiental jaren en gestopt, terug begonnen en 10j als schoorsteen door het leven gegaan om 2j geleden defenitief te stoppen. Héél veel moed en roep alle hulp in als stimulans zodat je slaagt want achteraf gezien is het het afzien meer dan waard. Het leven zonder die stinkstokken is ongelooflijk veel beter. Grtjes

Mooie uitdrukking, t'zijn diegenen die dat beseffen die op weg naar de vooruitgang zijn. Is in alles zo, in je beroep, hobby enz