Frans Veldman schreef op dinsdag 30 juni 2009, 21:06:
> Pascal de Boer schreef op dinsdag 30 juni 2009, 18:34:
>
>> Bedankt voor de heldere uitleg.
> Frans
>
> "If your only tool is a hammer, you tend to see every problem
> as a nail."
aanvulling op de pijnstillende bute (equipalazone): beereke, shet, had duidelijk wel heel veel pijn.
DA gaf hem ook niet veel kans meer en vond mij bijna een beul dat ik hem niet liet inslapen. Hij schreef equipalazone voor. Vermijd ik natuurlijk het liefst maar als je beest duidelijk pijn heeft twijfel je gene seconde meer en kan iedereen je rug op lopen , die bute gaat er in
Na 20min zette hij zijn eerste stapje na 4 dagen liggen en staan op steeds dezelfde 2 vierkante meters! De eerste dag was ik zo blij met die ene stap! De volgende dag (weer bute) waren het enkele stappen en de derde dag weer iets meer (10m² beweging
)
Je schreeuwt het uit hoor als ie terug stapt!
Vierde dag moesten we minstens een dag overslaan en dan terug herbeginnen voor drie dagen.
Hij kreeg ook bioresonantie en accupnuctuur door diezelfde
DA Wat uiteindelijk geholpen heeft om de genezing te bespoedigen weet ik niet!
Misschien wel het eenvoudig wegnemen van de oorzaak en het dagelijks verplichten enkele stappen te zetten naar een plek waar hij hooi kon eten (voor de rets van de dag graaskorf om)
De eerste symtomen dateren van begin april en eind april liep hij reeds zo:
http://www.youtube.com/watch?v=CTK1UC6iiMQ&feature=relateden nog geen week later zo:
http://www.youtube.com/watch?v=qZ-DBfPQ0Kchet voordeel dat de bute gaf is dat die pijn-en ontstekingswerend is (symtoombestrijding) en dat beereke dus effe minder pijn had en ik hem zo aan het stappen kon zetten, welliswaar heel langzaam en moeizaam.
Als de bute uitgewerkt was zag je hem heel snel ademenen door de pijn en kreeg hij nog een half zakje (uitrekening per kg gewicht hoeveel ie mocht hebben)
Zo gingen we enkele weken verder
Die bute heeft werkelik de eerste letterlijke stappen gezet
De echte genezing hebben we raden naar
Nu, alweer bijna twee maand verder, gaan we weer wandelen.
Niet te lang want dan dreigt ie weer te manken (kreupelen) maar toch wel half uurtje - drie kwartier op asfalt wat ik al een flinke vooruitgang vindt natuurlijk
Ik blijf het verder wel vreemd vinden dat ie drie jaar dag en nacht op verschillende weides stond met altijd veel gras en hoog gras en ie nooit
hoefbevangen werd en die eerste alarmerende fructaan dagen van maart hem de das om deden (stonden toen op nieuwe wei waar anders koeen opstaan)
Lag het aan die wei? Anders bemest voor koeen en schadelijk voor paarden? Verkeerde kruiden? grondwater (drink-) aanwezigheid van schadelijke hoeveelheid stoffen? Etc ...
We hebben er het raden naar; maar vast staat wel dat ie meteen na de verhuis van die wei naar ons huis meteen beter werd
Ik hoop dat het net zo goed gaat me jouw beestje, Pascale!
Ik lees het vervolg hoop ik???
groeten Eva
Warboel
