Sky schreef op zaterdag 13 juni 2009, 9:08:


Wat bedoel je met "dat doe ik mijn paard niet aan" ?

Nathalie Lagasse schreef op maandag 29 juni 2009, 23:17:


Echt fijn om naar te kijken Nathalie. Ik vind trouwens dat Lolita er heel goed uit ziet, het lijkt dat haar rug er sterker uit ziet? Huppel begint ook hard op haar moeder te lijken, dat hoofdje...mooi paardje (ale, zeg maar al paard!)
Geniet ervan!
Groetjes
Sibyl

Ik vrees toch dat dit soort beelden voor veel mensen nodig is om hen wakker te schudden, bewust te maken dat het zo erg kán! En, misschien naïef van mij, maar ik heb er toch alle vertrouwen in dat de mensen van zo een stichting alles zullen proberen om een paard in leven te houden, en als het lijden zo zwaar is/blijft dan vind ik het heel moedig om zo een paard te laten inslapen. Mensen die dit soort werk doen, doen dat met een groot hart voor die dieren, en ik kan mij goed voorstellen dat een paard voor je ogen laten inslapen voor deze mensen geen pretje is...
Ik wens die mensen dan ook veel sterkte en nog veel steun!
Groetjes
Sibyl

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Ik krijg een krop in mijn keel als ik dat zo lees, want dan beeld ik mij in hoe dat zou zijn...vreselijk. En al zeker omdat mijn eerste pony nu 23 is en ook de leider van de groep, ik moet er niet aan denken.
Het is inderdaad een klein lichtpuntje dat je pony waarschijnlijk niet veel heeft moeten afzien. Hoop dat je snel de mooie herinneringen kan koesteren en het verdriet een plaatsje krijgt. Je zal het zijn tijd moeten geven, ....veel tijd. Zo te zien had hij een bijzondere plaats in je hart, en dat zal zo blijven.

Heel veel sterkte!!

Spijtig dat ik niet eerder kon komen en dat er taterwaters achter mij stonden zodat ik niet veel heb verstaan, maar heb toch een deel gezien...
Ik vind het in elk geval heel waardevol dat je dit doet Eddy, en ik versta dat je soms denkt: waar ben ik mee bezig... zoveel energie steken in iets waar dan misschien 1 iemand van overtuigd zal zijn op het einde van de demo (met wat geluk) Maar ik hoop dat je het toch nog vaak wil doen! Want het is gewoon belangrijk dat er meer mensen van horen en vertrouwd mee geraken.
De reden dat het bij velen misschien maar bij "proberen" blijft is omdat zeker bij springruiters en dressuur ruiters die meer van hun paard verlangen dan een wandelingetje er meer problemen zijn dan alleen het bit. Er is bv veel kans dat een paard van 5 a 6 jaar last begint te krijgen van een knellend zadel, te veel druk achter en op de schoft waardoor het gaat hoofdschudden en ervandoor leert gaan. Zeker springzadels die niet goed passen geven veel pijn bij de landing en een paar galopsprongen erna. Een ruiter gaat dit proberen oplossen door harder in de mond te trekken, eventueel met zwaarder bit proberen en zo zijn we vertrokken. Als dit paard daar genoeg last van heeft gekregen gaat die int begin heeel content zijn dat dat bit al weg is en zich meer ontspannen, totdat zijn focus weer op zijn rugpijn komt en er opnieuw problemen komen, en dan zeggen ze, ziedewel dat dat bitloos maar niks is?
Ik hoop toch dat er bij veel mensen iets is blijven hangen en dat ze het hopelijk wat rondvertellen, het was hoe dan ook een heel moeilijk publiek, die springruiters, altijd een ras apart he..
Fijn trouwens je nu eens gezien te hebben Eddy, en ook Britt en Herman, maar de anderen die er waren heb ik niet gezien... behalve een paar mensen die ik nog van vroeger in de manege kende, waarvan 1 man bij u is geweest Eddy...die mens zie ik misschien nog wel eens, met de hoop dat, als hij nog niet bij u is geweest, ik hem nog kan overtuigen om het te proberen.

Wees blij dat ik er niet eerder was, want met een klein spook van 5 jaar had ik het niet langer moeten trekken, ben toch blij dat ik nog er nog was, heb toch nog 2 paarden gezien...
Maar ge hebt wel gelijk hoor, beleefdheid, waarden en normen zijn bij vele mensen ver te zoeken, laat staan respect voor hun dier. Het gaat er voor mij niet in dat je je paard in een box zet en dan gewoon kan wegwandelen, terwijl die naar u kijkt, hopende dat hij er snel weer uit mag pff, en dan zelf lekker gaan eten aan den BBQ. Maar goed, dat is nu zoooo ingebakken, dat krijg je er niet 1-2-3 uit, er zijn in verhouding nog veel te veel mensen die dat juist vinden, maaaaar er is hoop. Een klant van mij is internationaal grand prix ruiter en haar paarden staan continu buiten, in een bos om te spelen en op de wei, ik stond stomverbaasd!! Voor de verandering ga je dan eens blij naar huis!!! Dus niet alle hoop opgeven, niet iedereen verandert meteen, heel veel mensen hebben daar tijd voor nodig, en geen week, maar soms jaren helaas, maar beter laat dan nooit!