Ilma Meijer schreef op zondag 14 juni 2009, 14:03:


Wij zijn ooit naar een mangalarga demonstratie gaan zien. De paarden werden gereden door een zekere Dalton, een Braziliaan die thuis 300 mangalarga's heeft staan.
Die paarden worden gebruikt voor het werk op de ranch.
Sommige paarden gaan ook op wedstrijd voor hun "marcha". Die paarden krijgen voor de duur van de wedstrijd ijzers onder, daarna gaan die er terug af. 't Zal wel iets aan de beweging doen, die ijzers. Maar alleen al het feit dat ze er thuis terug worden afgehaald wijst er toch op dat ze die ijzers niet nodig hebben alhoewel de ondergrond daar heel rotsachtig is. Een werkpaard werkt maar één dag per week, voor de rest scharrelen die in semi-vrijheid rond.

Marianne

Helms Cindy schreef op zondag 14 juni 2009, 16:44:


Cindy, jij hebt volgens mij voor 99% gelijk met het woord "vertrouwen"!!!
Wij hebben dat hier gezien met onze Indy. Daar was in 't begin niet mee te rijden. Wij waren natuurlijk beginners (5 zomers terug). Steigeren, sneller, nog sneller, niet kunnen stilstaan en dan terug steigeren. Gerd is er tientallen keren afgekatapulteerd. Beetje bij beetje heeft zij vertrouwen gekregen in ons en in de hele situatie bij ons. Waarschijnlijk niet in ons "horsemanship" want dat hadden we niet in huis .
Wel in ons geduld en in "ons" vertrouwen. Indy is een superpaardje geworden: van niets bang, lief, braaf, geduldig...
Wij mogen haar links en rechts snoepjes geven, Indy wordt er nooit hebberig van.
Indy is echt een toppaardje. Zet er een bange ruiter op en die wil haar kopen. Indy geeft ondertussen heel veel vertrouwen terug aan de ruiter.

Maar... ik denk dat er toch nog minstens 1% "respect" in de lucht blijft hangen. Misschien zelfs in de allerslechtste betekenis van dit woord. Maar... Indy heeft minstens 10 keer zoveel respect voor Mel... so what!!!

Marianne

Anja Seijn schreef op maandag 15 juni 2009, 10:38:


Da's genieten hé Anja! Wat een lieverd.
En zoals ze bij ons zeggen: Hij is met zijn gat in de boter gevallen!"

Mijn Mel doet juist hetzelfde En dan smelt ik helemaal weg natuurlijk.
Mogen wij zeggen dat onze paarden ons graag hebben of begint het hier dan weer te donderen op 't forum?

Marianne

Gudrun schreef op maandag 15 juni 2009, 17:16:


Wel Gudrun, jij bent "in mijn perceptie" de eerste die hier iets concreets schrijft!
Egon wil iemand uit zijn tent lokken en Eddy draait rond de pot....

Marianne

trea hoex schreef op dinsdag 16 juni 2009, 18:55:


of bij de apotheker, of in een paardenwinkel...
in poedervorm(inwendig, uitwendig wanneer je er eerst een papje van maakt met water), of in een tube (klaar voor uitwendig gebruik)...

Marianne

izi schreef op dinsdag 16 juni 2009, 20:01:


Dit is een moeilijke vraag
Hangt niet alleen van je weide af maar ook van je paarden!
Zijn het allemaal koudbloeden of allemaal volbloeden?
Wij hebben een "gemengde kudde": 1 arabier, 1 quarab, 1 mangalarga en 1 pinto.
Vooral die pinto kan zich te pletter vreten, de volgende is de arabier... de twee anderen zullen wel nooit dik worden...

Wij hebben ook een "paddock paradise", dus een omloop van 10 m breed rondom. Ze daar nu onbeperkt laten grazen... jammer maar helaas, dat gaat niet, dan spat Indy uit elkaar...
Dus nu is het strookbegrazing tot later op het seizoen.
En ja, ze lopen dan wel veel kapot op die rondloop, dat moet je er dan maar bijnemen.
Tijdens de wintermaanden mogen ze bij ons ook alleen maar op de rondloop en dan wordt er pas "kapotgelopen".

Je moet het zelf uitproberen en observeren, er is geen pasklaar antwoord

Marianne