anna schreef op woensdag, 1 december 2004, 13:42:
> Hallo allemaal,
>
> Ik heb een vraag die me eigenlijk dagelijks bezighoudt.
> gaan zij daar mee om.
> Ik ben benieuwd en hoop op reactie.
>
> Groeten Anna
Lastig, heel erg lastig. Ik zit in precies hetzelfde schuitje alleen ben ik dan in dit geval de dochter
.
Allereerst, wat Peet niet al te lang geleden heel mooi uitdrukte en ik daarom herhaal, NH doe je niet, dat ben je. En je kan niemand opdwingen iets te zijn. En ook niet overtuigen. Want dat is geen rationele questie, dat is er eentje van gevoel.
Leg je dochter geen discussieverbod op, ookal is dat zo verlijdenlijk. Ik heb het opgelecht gekregen en het vergroot de kloof alleen maar. Probeer te praten, vraag naar het waarom. En hoe het er vanuit het paard eruit zal zien. Heb ook respect voor haar dingen, dressuur heeft ook heel mooie dingen inzich. Deel een complimentje uit en wees geintresseerd in wat zij doet. Pik het eea op. En laat het haar merken. Ga niet overal tegen in. En vraag
waarom ze zo nodig een deken op wil. Omdat iedereen het heeft? Maar hoe zal dat zijn voor een paard? Blijf praten! En blijf vooral luisteren en echt luisteren! Hoor wat ze zecht en durf je eigen denkbeelden los te laten voor de hare. Als ze goed zijn natuurlijk
. Word niet boos als jouw opvattingen anders zijn, maar luister ernaar en zech, als het iets van mening is wat niet bediscusierbaar is, gewoon rustig en kalm "maar dat vind ik niet". KLaar. En als je naar haar argumenten vraagt snouw het dan niet af, zo van, ja dag, kan niet zo zijn, verzin maar iets anders. Nee, dat kan zij best zo vinden, zij is jou niet! Ookal kan je het je totaal niet voorstellen. Zij zit waarschijnlijk heel anders in elkaar en ze is in een totaal andere levensfase. Probeer je ook in te leven en nogmaals, praat en luister! En dwing geen grondwerk op, daar zal zij net zo van balen als dat ik nu gèèn grondwerk meer mag doen maar moet rijden.
En voor het paard? Stella pikt het heel makkenlijk op. Heeft eventjes geduurd maar toen ging mijn moeder er ook zo goed als neit mee om. Ze heeft een hoop geleerd, ik hoop en vermoed door mijn aanpak. Ze kan nu met druk om gaan en accepteerd het ook. Het is voor haar nu duidelijk, zij gaat zo met mij om en zij zo. Ik moet er ook niet bij zijn als mijn moeder met Stella bezig is. Ik wil het anders en kan het niet laten om dan opmerkingen te maken. Hallo!! zie je dan niet dat ze dit en dat wil of vind?? Andermans paarden, oke, daar heb ik niets mee te maken maar Stella is mìjn paard! Als ze aan het rijden is dan moet ik uit het zicht zijn en minimaal uit de bak. Anders loopt ze achter mij aan, liever als te luisteren naar mn moeder. Voelt natuurlijk wel vereerd, maar aan de andere kant is het helemaal niet leuk. Wat jij doet kan ook bijdragen aan het paard. Voorbeeldje. Stella en het bit, Knarserde knars, dat ding doet mn pijn in mond! Dat pik ik niet! Hoofd in de lucht en rennen maar! (Stella vorig jaar, ongeveer natuurlijk
). Ik ben
bitloos gaan rijden en nu accepteerd ze het wel. Ik rijd er neit mee, het bevalt me best op een halster maar het kan nu wel. Zo kan jij ook bijdragen aan de dingen van je dochter. En je dochter aan die van jou. Het licht er wel aan hoeveel wie met wie omgaat. Stella kan het nu heel duidelijk uit elkaar houden, mn moeder pakt haar (uhhh, als t lukt natuurlijk) knoopt dr vast, gaat poetsen met borstels, komt met een zadel aanzetten, doet het erop, en doet een hoofdstel met bit om. Ik zet Stella niet vast, ik rijd niet met zadel, ik rijd niet met bit, ik doe het gewoon anders. En die rijstijlen houd ze wel uitelkaar. Ze kent nu 3 rijstijlen die ze ook nog allemaal uitelkaar houd. De engelse, de ijslandse en de "natuurlijke". Paarden zijn slimmer als je denkt. Maar het zal wel van paard verschillen natuurlijk.
Ik hoop dat je er iets aan hebt,
groetjes Ebby
vergeet naast de geijkte
sleutelwoorden ook
consequentie en duidelijkheid
niet!
Warboel
