Hier mag er zelfs geen mobiele stal in de weide. Past niet in het landschap.
Eheum, maar al die lelijke fabrieken die haar staan, in een woonbuurt, dat
past wel.

Ik heb een shetlandhengst die ouders ooit aan hun kinders hadden gegeven.
Toen het beestje hieraan kwam was hij vreselijk vuil, had schrik, steigerde
voor het minste en had echt een rotkarakter. Je zou voor minder. Eerst
vinden ze je lief als veulen, dan begin je te zeggen ik ben hengst en dan
volgen er klappen en verwaarlozing, want ze krijgen schrik van je.
Veel mensen raadden me toen aan om hem naar het slachthuis te brengen of op
zijn minst te castreren. Niks van, ik wilde en moest maar leren omgaan met
een hengst (veel mensen denken als ze het woordje hengst horen -
rotbeesten kan je niks mee doen). Ik heb leren omgaan met dat kleine
hengstje, weet wat kan of niet kan en ik weet ook wanneer ik moet oppassen.
Ondertussen heeft hij ook zijn vertrouwen teruggekregen in mensen.
Het heeft lang geduurd, maar ik ben blij met de bekomen resultaten.
Menheerke wil gewoon veel aandacht. Niet van het is een hengst, laat die
maar staan. Als hij eten, drinken en verzorgd is, is het genoeg. Niks van,
er mee bezig zijn en dan voelen die beestjes zich goed en gelukkig.

Laat die vader eens op mijn draver rijden. Dan zal hij snel beseffen of een
paard gevoel heeft in zijn flank of niet. Zet dan wel maar een helicopter
klaar om die man te gaan zoeken. Denk dat je hem de eerste uren niet zal
vinden.
Paarden geen gevoel in de flanken. Waar haalt hij het.

is al goed, ik antwoord op niks meer. Telkens als ik iets durf schrijven
wordt het niet in dank afgenomen. En ik ben de enige niet die hier last van
heeft.

Al aan gedacht dat er wel mensen zijn die denken dat paarden ongevoelig
zijn.