Hoi Tineke,

Je mailde me (toen je dit besluit nam) al dat het zo goed voelde bij Pien, dus heel fijn dat alles ook zo gegaan is. En nou vet genieten!!

Groetjes,
Angelique

Als Vivian op haar pony door het bos stapt zit ze regelmatig hardop "ik ben vandaag zo vrolijk" te zingen (en ik heb wel eens het idee dat Victor dan op het ritme daarvan gaat lopen).

Nee, ik blijf er liever opzitten op zo'n moment: liever een beetje snelheid onder m'n kont dan een hoef voor (of nog erger óp )m'n kop. Bovendien blijf je door erop te zitten bij je flippende paard en kun je hem na de eerste run proberen met je stem te kalmeren, als hij van je weg is "in de grote boze wereld" loop je het risico dat hij nog verder door het lint gaat (in z'n koppie dan).
Ik denk overigens wel dat het van belang is hoe je paard schrikt. Mijn Banjer bv heeft het bokken met mij erop nog niet uitgevonden (haha), maar maakt op dat soort momenten een soort pirouette op de achterhand; da's (zeker op een pony) wel effe makkelijker uitzitten, eerlijk is eerlijk.

Er zijn voor mij 3 verschillende soorten "eng".
De eerste is die waarbij ik aan Banjer voel dat hij denkt "oh shit, dit is/wordt eng, ik wil weg en wel nú!", het "vluchtprikkelede eng" dus. Voor sommige paarden is dit bv een naderende trekker of vrachtwagen. In zo'n situatie zou ik dus niet afstappen, omdat ik denk dat door het vluchten zonder mij (want hij rukt zich los en is weg, dat ga ik zeker niet kunnen voorkomen), de situatie alleen maar erger wordt. Ik ga hem dan al rijdend lekker krauwen en langs de manenkam aaien (wat ik vaak doe en wat hij heerlijk vindt) en begin over totale onzin te kletsen (dus niet het ho-ho wat ik sommigen wel eens, met een beetje pech al met lichte paniek in de stem, zie doen). Vaak is dit al voldoende en als hij toch wegkogeld, dan zit ik het wel uit (ik heb natuurlijk wel de mazzel dat hij geen bokker oid is; hij wil van dat enge weg, niet van mij).
Het tweede eng is het "maar daar ga ik echt niet langs"-eng. Dit soort dingen zie je vaak wel aankomen, want je kent je paard en weet wel wat hij spannend vindt/kan gaan vinden. In zo'n situatie ga ik niet lopen pushen of wat dan ook. Als de situatie het mogelijk maakt mag hij er met een bocht zo groot als hij zelf wil omheen. Maar daarna ga ik er terug en terug en terug langs, waarbij hij telkens de afstand mag bepalen. Omdat hij eigenlijk natuurlijk ook wel een beetje nieuwsgierig is, merk ik dat de boog steeds kleiner wordt, en uiteindelijk blijft hij dan staan en kijkt ernaar, vaak al snorkelend. Ik blijf dan nog even zitten en aai hem en praat tegen hem. Meestal benaderd hij het enge dan nog wel iets verder, omdat hij dat zelf wil. Daarna stap ik af en ga er rustig naast staan, zonder welke druk dan ook en kijk zelf ook niet naar "het enge" (negeer het dus). Als Banjer weer ontspannen is, maar "het enge" toch niet verder nadert doe ik een stapje die kant op, raak het bv zelf aan als dat kan. Zo kan je best een tijd staan wortel te schieten (paard kent immers geen tijd), maar in 99 van de 100 gevallen snuffelt hij uiteindelijk aan "het enge".
Het derde eng is het plotselinge eng, wat ik helaas wel regelmatig meemaak. Ik zit lekker te flierfluiten en daar ligt toch ineens tussen de struiken een eng stuk plastic . Op z'n achterbenen 180 om en wég.... Nou, al zou ik willen afstappen, daar krijg ik de kans niet voor Afstappen in deze situatie staat volgens mij ook beter bekend als eraf vallen
Misschien is het ook wel doordat ik door dat laatste, waarbij uitzitten toch sowieso de enige optie is, ook wel in bij de andere soorten "eng" in eerste instantie erop blijf.

He Esther, mijn niet-afstappen is ook geen heldendaad of zo, maar feitelijk uit een soort angst gedreven: als ik er op blijf, dan blijf ik in ieder geval bij hem en kan ik hem proberen te kalmeren. Terwijl als ik er af stap, dan ben ik hem zeker kwijt (wat hij is van 3x niks in paniek en dan ook een echte vluchter, die ik zeker niet kan vasthouden dan). En ik weet zeker dat als hij los weg is, er echt ongelukken gebeuren, want dan is íe blind van paniek, een paniek die alleen maar groter wordt. Tav het komende weekeinde zie ik dan ook het zaterdag-programma somberder in dan dat voor zondag...