Ook mee eens ja. Het hangt er namelijk ook allemaal een beetje van af waar je je bevindt en hoe eng het enge is... Als je vlak voor een kruising staat dan wil je niet even "het snelle of het opzij springen of draaien" uitzitten want dan kun je onder een vrachtwagen komen (veiligheid voorop uiteraard)... Is het een MEGA eng iets heeft het geen zin maar te blijven zitten en je paard erdoorheen willen wringen, mijns inziens. Kwestie van je paard lezen. Je kan dan beter even vanaf de grond rustig je paard begeleiden tot het al minder eng is en er dan in alle rust op je paard weer lekker langs lopen, tot het begrepen is. Ik zie niet hoe je hiermee zou bevestigen dat iets eng is. Je creëert juist een een zo rustig leermoment met een nadenkend paard! En mijn eigen praktijk bewijst dat ook.
Het hangt ook een beetje van het karakter van je paard af natuurlijk. Bij ons leert de 1 dat iets niet eng is als ik iets strenger zeg dat we erlangs gaan maar de ander gaat juist nog angstiger worden door iets meer te vragen op zo'n moment. Je raakt z'n aandacht voor je totaal kwijt op zo'n moment. Die moet het echt zelf doen (met jou als begeleider erop of ernaast, afhankelijk van de mate van "engheid"), dan heb je er daarna geen kind meer aan. Als hij 1e even kan schuilen durft ie het daarna allemaal echt zelf wel. Toen ik met 'm begon stond hij dag en nacht op stal, 3 jaar lang, en was al bang voor een rondje om de stal... Alles was nieuw. Hij doet nu in alle rust al het kopwerk door dorpen en over 's lands wegen met viaducten, houten bruggetjes, opvliegende eenden uit het kanaal, vrachtwagens, trekkers, wapperend plastic, pelotons race-fietsers, knetterende rolluiken, achterna rennende honden etc etc etc. (helaas hebben we hier geen bos voor onze ritten).
Waar je wel voor uit moet kijken is je eigen gedrag; niet dat je al bij het zien van iets eventueel engs alvast maar afstapt of al gestrest wordt etc... Want dan kun je wel de oorzaak van het probleem worden... Je moet zelf de rustige leider zijn. En dan liever rustig ernaast dan gestrest (want je mag er niet af) op het paard. Het is telkens een uniek samenspel van ruiter en paard. Vind ik dan. Creëer rust en leermomenten, begeleid, hoe je het doet maakt dan niet zoveel uit?
Ik zie het ook als m'n vriend op 1 van onze paarden meerijdt. Hij is een onervarener ruiter dan ik en ziet vaak overal enge dingen "o nee, daar is een trekker...". Ik merk dan dat het paard ook veel minder zelfverzekerd is. Terwijl ik met mijn ritten alleen met 'm echt noooooit ergens schrik voor heb en dus ook overal langs kan. Ik vertrouw hem 100% en hij mij. Je reageert echt sterk op elkaar!

Fjoe, dat klinkt al stukken beter
En hoe is het met de temperatuur?

Piet schreef op maandag 7 juni 2010, 22:33:

Goed plan

Karin schreef op dinsdag 8 juni 2010, 9:47:

Lachen gebruik ik inderdaad ook vaak om spanning weg te halen bij mijzelf en de paarden. FF lekker je paard of jezelf "uitlachen" als er iets is. Vorig jaar merkte ik dat het ook bij m'n paarden spanning weg haalt Ik was toen aan het rijden en moest een houten fietsbruggetje over. Dat bruggetje ligt zo'n 5 meter naast een drukke weg waar vrachtwagens op de rem moeten vanwege een bocht. Toen ik daar net op die brug liep kwam een grote witte vrachtwagen met aanhanger al piepend, rammelend en sissend de bocht in naast me. M'n paard sloft relaxt met de neus over de grond de brug over. Geen vuiltje aan de lucht. 500 meter later ziet ie aan de overkant van het kanaal (wel 100 meter verderop!) een grote groep koeien liggen (zijn angstgegner) en ja hoor... meneer versnelt z'n pas, kop omhoog, spanning... Ik moest toen ongelooflijk hard lachen om zijn gedrag (dit was trouwens het paard dat 1e het rondje om de stal eng vond). Vlak daarvoor hadden we nog een spannende situatie... maar liggende koeien is wel eng, die grote vrachtwagen naast je terwijl je een bruggetje over gaat is niks aan de hand hahaha. Precies op het moment dat ik in de lach schoot werd het paard rustig.. dacht ik. 10 meter verderop weer geprobeerd en ja hoor; van het lachen werd ie weer rustig. Snelheid eruit, kop omlaag. Sindsdien gebruik ik het vaker Werkt bij ruiter en paard
Ja, liever kalm en veilig ernaast dan domme en gevaarlijke dingen uithalen omdat het om 1 of andere reden zou moeten.

Leonieke schreef op dinsdag 8 juni 2010, 10:08:

Nee, brrrr. Of in de sloot of prikkeldraad hangen...
Shit ja, dat had ik laatst ook. Was ik net bezig m'n paard over een nat stuk weg te krijgen en dat lukt ook, maar je moet 'm de tijd geven om te onderzoeken wat het is (dit paard heeft/had een enorme angstzone onder z'n voorvoeten, durfde 1e nergens op te gaan staan). Komt er van voor en achter een busje aan op een smalle weg. Tja, dan moet je wel aan de kant en dat betekende in dat geval voor mij ook afstappen Na het opstappen, en nadat hij mij erover had zien lopen, liep ie er zonder probleem zelf ook nog tig keer over.
Kleinere stappen nemen? Rustig opbouwen?

stichtingPMP schreef op dinsdag 8 juni 2010, 11:47:

Precies, begeleiden bij het (her)vinden van (zelf)vertrouwen.

Ilma Meijer schreef op dinsdag 8 juni 2010, 11:32:

Jeui