Ilma Meijer schreef op dinsdag 8 juni 2010, 11:32:

Jeui

Spirithorses schreef op dinsdag 8 juni 2010, 8:39:


Ik wou op Piet reageren maar zie dat jij eigenlijk al zei wat ik wou zeggen

Ik heb er zo eentje die staakt omdat ze gewoon geen zin heeft en dat kan leiden tot gevaarlijke situaties
Soraya is een schatje, heeft geen slecht karakter maar is wel een madam met ballen aan haar lijf én is heel gevoelig. Ze voelt feilloos aan wat er in me omgaat + wil ze haar vriendjes op de wei liever niet achterlaten. Dat ze staakt op rustige wegen, vind ik minder erg, ik heb meerdere malen best lang ergens gestaan met haar tot ze verder ging. Het probleem is dat ik eerst drukke wegen moet doen en een brug over de autostrade dat ik zelf eng vind, dat is het grote probleem en mijn fout, kweetet...
Afstappen bij haar werkt averechts, bang is ze zeker en vast niet maar ze test mij uit en ze weet begot goe dat ze mij kan intimideren. Ze kan stevig bokken en dat wil ik liever niet op straat meemaken want der is geen garantie dat ik kan blijven zitten en dan?
Bij onze laatste wandeling kreeg ze het bovenaan die brug, met geen spreekwoordelijke stokken vooruit te krijgen, bij de minste beenaanlegging (heel zachtjes) konijnensprongen en pijlsnel achteruit. Dat richting de railing van de brug waar onder ons de camions al toeterend voorbij zoefden. Tja, dan ben ik er toch niet meer gerust op zenne. Ze blijft maar achteruit gaan en ziet niet wat er achter haar is, zo hebben we al eens in de prikkeldraad gezeten (al een geluk niet te erg) en in grachten gesukkeld. Ook heeft de brug een S-vorm, auto's die van voor af achter komen, zien pas op het laatste moment dat ik de weg daarboven versper.
Toen ben ik afgestapt, te voet naar beneden gegaan en een zandweggetje ingedraaid, daar terug opgestapt maar mijn afstappen op de brug was nefast, ze had een bevestiging gekregen. Uren hebben we gedaan om een klein toertje te maken, om de 5 botten staken, achteruit gaan, van links naar rechts springen, als ik ze dan met haar poep in de richting zette zodat we achteruit dan tenminste in de juiste richting gingen, omhoog gaan, ...
Ik heb het opgegeven eerlijk gezegd. Het is te gevaarlijk om met haar bij mij in de buurt op m'n eentje te gaan wandelen en ontspannend was het ook al niet meer. Maar zet ons in de bossen en we amuseren ons kostelijk. Binnenkort ga ik met Kristel (die bij mij op de wei gestaan heeft) het bos intrekken. Ze komt me dan halen met de camion en dan rijden we tot aan een bos, ik durf mijn kop te verwedden dat ze dan geen kik geeft (allé, mss een klein kikje maar das dan te verwaarlozen).
Ook besef ik maar al te goed dat dit door mijn innerlijke spanning komt als we die brug over gaan, ik heb zelf hoogtevrees en 't is hoog zenne! Liekes zingen, lachen, verhaaltjes vertellen, heb het allemaal al gedaan en dan moete de voorbijrijdende fietsers hun gezicht eens zien

Jeanneke is een ander verhaal, zij kan ook stokstijf blijven staan als ze van iets schrikt. Maar dan even afstappen is geen enkel probleem, integendeel, dat helpt.

Ach, eigen vervoer staat op m'n verlanglijstje en dan kunnen we meer erop uit trekken maar ik heb beseft dat plezier voorop moet staan en 2j lang sukkelen om dan toch maar te kunnen gaan wandelen bij thuis, is lang genoeg geprobeerd. Nu genieten we eens te meer van de ritjes buiten als het ervan komt