Silja kon niets van rijden (draver) en ben met haar stapsgewijs bezig geweest met clicken. maar ga daar weer mee verder. Moet echter eerst want andere issues verhelpen op de grond,
Rappa kan wel een heropvoeding gebruiken. Ze is gewend om met veel druk op het bit te rijden en is nu wars van iedere druk.
Als de grondwerkvoorbereidingen klaar zijn en haar rug in orde, wil ik ook de 'heropvoeding' onder het zadel met de clicker doen.

Net als opnieuw inrijden. of eigenlijk misschien nog wat lastiger, omdat je met oude, ingesleten gewoontes zit en een fobie om 'opgesloten' te worden tussen handen en voeten.

Kan je daarna laten werken hoe het ging...

Piet schreef op woensdag 24 november 2010, 13:48:


Gebruik ik al Naast uiteraard gebaren.
Ben vooral mijzelf aan het trainen daar secuur in te zijn, maar dat valt niet mee. Er is nl niemand die mij clickert als ik het goed doe

Heb overigens wel een kip getraind. Ze kon de joker aanwijzen uit een stel kaarten. Iedereen hier lag dubbel. Helaas is de kip overleden. Ze was al op leeftijd.
Maar ik ben daarmee begonnen omdat jij dat een keer noemde Piet.

Moet je toch eigenlijk ff bedanken, want uiteindelijk heb jij mij aan het clickeren gezet, destijds met amber.
Had toen geen notie van de mogelijkheden. Dacht ook eerst van nhaaaaa.... ik deed volop parelli, maar ja.... dat werkt voor geen meter met amber.
Dus toch maar eens info gaan vergaren...

En toen viel het muntje
Click!

Piet schreef op woensdag 24 november 2010, 17:48:


Ja ik heb je tip opgevolgd, maar kon ook met mijn vragen terecht. Het begin was niet makkelijk...

Kip trainen is idd een goede oefening. Ik leerde ze eerst de joker aan tikken, en voegde daarna beetje voor beetje meer kaarten toe, totdat er een heel spel op de grond lag. Kip had vertrekpunt, moest dan kopen, naar kaart lopen en aantikken. Was wel grappig.

Kip aan elastiekje leren trekken is ook gaaf. Zijn toch maffe beesten he.

Bij gebrek aan kip train ik nu de kat. Nja, net begonnen dus. Kat is minstens zo eigenwijs als een kip. Die van ons iig. Ben nu begonnen met targetten, maar wil haar leren een bepaald speeltje uit een doos met voorwerpen te halen. Totaal nutteloos, maar wel grappig en een goede training. Mijn paardendames zijn veeleisend naar mij toe, dus ik kan maar beter maken dat ik daaraan voldoe

kopen=lopen.
Was nog niet zo ver dat ik d'r naar de winkel kon sturen om iets te kopen

Risicos zijn er altijd en overal, maar ik denk dat je met juist clickeren een verhoudingswijs veilige situatie opbouwd omdat je, als het goed is, weerstand voorkomt.
Tijd nemen, zoals aafje zegt is belangrijk

Als ik zelf weer op Rappa ga rijden, weet ik dat er risico's zijn vanwege haar 'pijn met rijden' verleden.
Ik zou dus ook kiezen voor eerst volledige ontspanning met alleen erop zitten te creeeren. Vervolgens zorgen dat ze feilloos reageert op commando's als hoofd laag, one-rein stop en achterwaarts. En daarna pas voor voorwaarts kiezen. Misschien licht aandrukken en wachten of de eerste aanwijzing dat ze er zelfs over denkt om voorwaarts te gaan.
En vandaaruit verder werken. Daarbij gebruik makend van de basis opgebouwd op de grond.

Absoluut zijn er mensen die op andere wijze (zelfs paardvriendelijk) veel sneller zouden werken, maar ik voor mij geldt dat ik naast het paard weer onder het zadel wil brengen vertrouwen bij ons beiden moet opbouwen. En ook ik heb daar, lange tijd na een behoorlijk ongeluk met een paard , tijd bij nodig.

Denk dat belangrijk is dat je jezelf goed inschat en niets doet waarbij je zelf gaat twijfelen (of waar je dus nog niet aan toe bent) en je paard zeer goed kan lezen.
Dat laatste leer je al behoorlijk goed met grondwerk, denk ik.

Er valt over te discusieren... het is geen PN
Maar het geeft wel aan hoeveel een paard kan leren en ik vind het toch wel mooi...

http://www.youtube.com/watch?v=heHyc9DiHbA&feature=related

Wat ik mij altijd afvraag....
werk de combi werken met druk en release en clickeren niet enigszins verwarrend?

Tenminste... als je vertelt dat je het paard dingen aanleert door druk en release, ga ik even uit van het principe; opvoeren van druk totdat het paard reageert en vervolgens los laten bij het goede antwoord.

Mij lijkt... maar ik kan hier hartstikke fout bij zitten, dat
of
je paard ondanks het clickeren toch gaat verwachten dat de druk onvermijdelijk komt
of
dat je zelf de neiging hebt om toch wat druk uit te oefenen tijdens gebruik van de click

(ik zelf heb iig die omslag moeten leren maken... je hebt, als je met druk hebt gewerkt, voor mijn gevoel, echt de neiging om toch , soms onbewust, je druk op te voeren)

of
dat de wil om mee te werken/het echte deelnemen van het paard, hierdoor niet wordt bereikt.

Zoals gezegd maak ik hier misschien een denkfout, dus ik ben erg benieuwd naar de mening van andere clickeraars-

Een extra vraagje aan Ans;
Vanwaar de keuze om voor sommige dingen druk en release te gebruiken, en bij andere dingen weer de clicker? Vanwaar niet het een of het ander?
(interesse vraag, geen kritiek,)

Hier ligt al een lading sneeuw om bang van te worden en heersen regelrechte diepvriestemperaturen. Wordt volgende week nog erger,.

Rappa wordt nog niet gereden vanwege d'r rug, maar moet zeggen dat grondwerk niet meevalt als je zo diep in de sneeuw zakt dat je laarzen vol lopen.
Bovendien bevriezen de vingertjes al clickerend....

Ben bang dat ik daarmee mag gaan worstelen tot april.... er is een strenge winter voorspeld.

Spirithorses schreef op donderdag 25 november 2010, 18:48:


Al ruim een week. Ben ook al bijna een week aan het sneeuwschuiven. Er ligt hier, denk ik, een cm of 30. Iets verderop een halve meter.
Omdat het ging sneeuwen na een natte periode, voordat het ging vriezen, is de grond nog zacht en zak je op bepaalde plekken een aardig end weg
(lees... sneeuw in je laarzen)

Volgende week worden temperaturen tot -15 verwacht.
Winter is vroeg dit jaar.

link werkt niet?

ja had hem al gevonden. Leuk-

Hmmmm vrees dan dat ik ook watjespaarden heb.
Koudbloeddravers met teddyvacht, die zichzelf zowat de hele dag opstallen.

Goed... er ligt onbeperkt stro in de stal en als er niets beters is, eten ze dat zelfs.
Hooi krijgen ze beperkt (dan staan ze buiten) omdat ze anders te dik worden. Stro heeft dat probleem niet, want dat eten ze zelf al beperkt. Maar dat geeft wel iets te knabbelen, nu hier al twee weken een dik pak sneeuw ligt.

Koud hebben ze het niet, maar ze hangen dus de godganse dag in hun schuilstal rond.
Af en toe bewegen ze zichzelf richting waterbak en smiddags maken de dames een gezamelijk wandelingetje door de wei, om zich vervolgens weer in de schuilstal terug te trekken, waar ze samen met hun hoofd deels naar buiten gaan staan, om alles in de gaten te houden.
Als ze een dutje willen doen, liggend, gebeurt dat ook in de stal, op de zachtere droge ondergrond (samen met alle vogels die het ook wel een aangename plek vinden)

Uitzondering zijn de zonnige dagen. Dan staan ze smiddags in de wei, lekker in het zonnetje en gaan er zelfs languit liggen
(het vriest flink, dus de sneeuw is 'droog')

Maar de meeste dagen sneeuwt het en staat er een snijdende wind, tot en met sneeuwstorm, en dan zijn de dames toch echt blij met hun schuilstal.

Dat geeft mij toch het idee dat een schuilstal/droge plek voor te liggen toch wel een 'must' is voor menig paard. Hier is dat overigens in de winter ook verplicht. Als je het overdag niet kunt bieden, dan minstens snachts.

Inversteren in een geisoleerde verwarmde waterbak?

Hebben wij nu. Beste investering ooit. Waterleiding ligt wel 1 meter onder de grond en is geisoleerd. Hij komt omhoog in een sokkel met transformator, die ervoor zorgt dat het water op de goede temperatuur blijft.

Hier heeft hij al zonder problemen tot -15 doorstaan,. Geen flintertje ijs.
Ben benieuwd hoe ver hij het trekt.

Maar echt... wat mij betreft de allerbeste investering ooit. Luxe

Marianne Gomes schreef op woensdag 1 december 2010, 8:55:


Nu ligt er een aardig pak en vorig jaar lag er ong 1 meter sneeuw.
Ik merk dat bij hoge sneeuw de paarden een vast pad trekken. Ze banjeren dus niet door de hele wei en in het achterdeel van de wei komen ze hier al helemaal niet.
Rondom schuilstal is alles platgelopen

Ze hebben een vaste route van schuilstal naar waterbak, naar mineralenblok en naar open plek in de wei waar ze evt in de zon kunnen staan en de paarden van de buur kunnen zien.
Daar lopen al heel erg snel 'paden' heen en die volgen ze steevast.

Hetzelfde als het 'echte' wild overigens. In de sneeuw zie je hoe ook deze altijd een vaste route volgen. Logisch. Door de diepe sneeuw banjeren kost veel energie.

Vorig jaar met de strenge winter hadden we meeeters; reeen. Je zag hoe ze een 'vast' pad hadden gevormd over veld van de buur, over onze omheining heen, regelrecht naar hooi/hosilage en waterbak.
Dus natuurlijk gedrag, denk ik zo.

Maar ook nu, met ong 30 cm sneeuw volgens ze de vaste paden. Ik heb gisteren wel een oefening gedaan in de diepe sneeuw en ze komen echt niet vast te zitten. Maar ze verspelen gewoon geen onnodig energie.

Merk overigens dat ze bij uitstek onder deze omstandigheden zeeeeeeeeeer veel gebruik maken van de stal. Ik denk omdat ze dan met droge, sneeuwvrije pootjes kunnen staan en bewegen en beschut staan tegen ze soms gemene wind.
Ze hebben na een wandeling in de wei, ondanks de vaste paden, vaak flink wat ijsballen aan hun benen hangen.
Na een tijdje op stal soezen, verdwijnen die. Ik denk dat dat prettiger voelt voor hen en dat ze daarom zelf kiezen voor een leven als stalpaarden tijdens strenge winter.
Zag vorige winter de paarden dezelfde keuze maken.

Alleen op zonnige dagen spenderen ze meer uren in een platgelopen deel van de weide, waar de zon vol bereik heeft.

Ik denk dat het ook van hond tot hond scheelt...

K zal een voorbeeldje noemen. Ik heb mijn leven lang al honden (en ja.. dat is al erg lang ) en heb die honden altijd gewoon binnen gehad.
Toch heb ik eigenlijk nooit echt gemerkt dat een hond het bij koude temperaturen moeilijk had.

Goed... het lijkt me duidelijk dat je een binnenhond niet plots 24/7 buiten moet leggen in vrieskou en bij noorderwind. Daar is zijn vacht als binnenhond niet op ingesteld, net zo min als de vacht van een binnenpaard.
Maar op zich... viel het mee

Nu hebben we drie honden; Alesko, een hovawart, Sem, zijn zoon, en Daisy, de moeder van Sem (kruising border collie/dalmatiner, kortharig)

Alesko heeft altijd slecht tegen warmte gekund en is grote liefhebber van sneeuw, ijs etc-. Tot vorig jaar lag hij met sneeuw het liefst buiten, totdat hij min of meer ingesneeuwd was.
Dit jaar is het wat minder, maar hij wordt nu 8 en lijkt af en toe beetje stijver, dus wellicht ligt daarin de reden. Hoewel hij nog steeds graag in sneeuw rondstruint en buiten is.

Sem is hetzelfde als alesko en is graag veel buiten. Met -15 kan hij zich eindeloos amuseren in de sneeuw, gaat er lekker languit in liggen en heeft zelden zin om naar binnen te komen.

Daisy daarentegen is de grootste koukleum die ik ooit heb meegemaakt. Ja, ze gaat wel graag mee wandelen, maar holt dan ook aan een stuk door. Stilstaan in de kou trekt ze niet en zelfs in huis bibbert ze als er niet flink wordt gestookt. Lievelingsplek is tegen de verwarming of zo dicht bij de kachel dat ze bijna kooktemperatuur bereikt.
Toch wordt ze exact hetzelfde gehouden als de andere twee

Moet er overigens bij opmerken dat ze is geboren in een koude koeienstal in de winter en daar de eerste 8 weken doorbracht. Toen we naar haar gingen kijken, was het hele nest levendig, op Daisy na. Die zat in een hoekje heel sneu te bibberen. Toen we haar gingen halen, was het exact hetzelfde verhaal.
Mijn man was in die tijd aan het werk in huis en het eerste wat daisy deed, toen ze beetje gewend was, was voor de bouwlamp gaan zitten (waar dus aardig wat warmte vanaf kwam)
Daarin is ze dus in de 5 jaar dat we haar hebben niet verandert.

Maar mischien heeft ze wel een genetisch foutje? Ze heeft iig een erg dunne vacht.