Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 9 maart 2005, 8:11:


Toevallig ben ik aan het uitzoeken waaraan het ligt dat ook een paar van mijn paarden op het moment dunne mest hebben terwijl de anderen nergens last van hebben.
Ik vind nu ook wat onverteerde haverkorrels terug in de mest.
Ze krijgen allemaal hetzelfde eten, alleen de hoeveelheden verschillen.
Bij ons kan de reden zijn :
We hebben ander hooi ingekocht en het is gewoon niet de kwaliteit die we gewend zijn, ik vind het zanderiger en dunner van structuur dan anders.
Ik wil de paarden maar een gekookt lijnzaadkuurtje geven om evt zand af te voeren.
Ik heb nog steeds geen melassevrij lucernehooi gevonden. Ze krijgen daar 2 keer per dag een handvol van (samen met de haver). Het kan dus zijn dat het door het teveel aan suikers komt (daar baal ik van, want ik wil niet dat mijn paarden suikerhoudende stoffen eten, maarja, de lucerne vind ik erg belangrijk).
Maar blijft dat 3 paarden er wel wat last van hebben en 3 helemaal niet.

Groet, Pien

Ineke Klootwijk schreef :

Dat vind ik nog eens een mooie naam.
Egon, ik zou het wel eens willen uitproberen op Cherokee.

Zoals je weet kan zij helemaal geen druk aan haar hoofd verdragen.
Niet van een bit (mond opensperren en tongflapperen) maar ook niet van een halster, touwhalster of side pull (dan gaat ze ontzettend met haar hoofd slaan en aan de kletter met je).
Ik heb dus iets zachts nodig wat alleen zachte leiding geeft aan de kaak, en dan van opzij, maar niet aan de onderkant want dan gaat ze weer meppen. Denk je dat dit iets voor haar kan zijn?

Groetjes, Pien

Tin Verstegen schreef op maandag, 14 maart 2005, 22:12:


Een paard dat zijn tong uit zijn mond laat hangen heeft wel degelijk een serieus probleem. Niet alleen ziet er niet erg snugger uit (afgezien van de dwazen die het grapig schijnen te vinden, dat geflapper) maar het kan ook een dieper liggende oorzaak hebben, nl een "tongbreuk" als gevolg van een (ooit) veel te scherp inwerkend bit met/of een zeer onrustige ruiterhand waardoor er schade aan -ik meen- het tongbeen is ontstaan. (Triest he).
Het moet al ver vóór jullie tijd gebeurd zijn hoor, want je geeft zelf aan dat hij dit al jaren doet.
Het weefsel binnenin ter plekke aan een kant is kapot en het paard kan de tong met name tijdens het rijden (bit) niet binnen houden, maar overigens wel normaal eten en functioneren.

Pin me er niet op vast waar exact die schade zit, ik zou het moeten opzoeken, misschien dat Marianne of Egon het kunnen zeggen, maar feit is dat het onherstelbaar is en alleen optisch op te lossen door een strak insnoerende neusriem waarbij het paard de mond niet kan openen en het probleem opgelost lijkt.
Niet echt een oplossing dus.

Hij heeft daar verder overigens niet heel erg veel last van. Het zal hem niet belemmeren in zijn functioneren. Het is ook absoluut geen reden om dit paard niet te kopen, hij kan er gewoon oud mee worden en jullie kunnen net zo goed heel veel plezier aan elkaar beleven.
Je zult zien dat wanneer je zonder bit gaat rijden het probleem op den duur veel minder zichtbaar wordt.
Zelf heb ik ook een paard met dit probleem uit haar verleden (Cherokee) en van tijd tot tijd is het zeer zichtbaar, vooral wanneer zij onder stress staat. Bij buitenritten zie je er amper iets van, die vindt zij leuk en ze 'vergeet' dan haar tong eruit te hangen. Het slaan met het hoofd is niet grappig bedoeld maar een stressreaktie, het wordt alleen maar al te vaak verkeerd geinterpreteerd, dat zie je wel weer.

Maak een weloverwogen keuze en vraag je af hoe belangrijk wedstrijden zijn. Heeft het paard zelf wel wedstrijdkwaliteiten?
Want dat is ook een belangrijke vraag die je jezelf moet stellen.

Wat het weven betreft, daar heeft Elzaliene al een opmerking over gemaakt.
Is dit paard een ex manegepaard ? Heeft het in de lessen moeten meedraaien en veel op stal gestaan?

Ik meen het heel eerlijk als ik zeg dat wanneer je voor dit paard gevallen bent en hij verder gezond is (laat zijn voorvoeten goed controleren ivm het weven) je hem in elk geval een mooie toekomst kunt geven en hij je er zeker dankbaar voor zal zijn. Lekker op de wei en er is grote kans dat het weven vanzelf overgaat.

Succes, laat je ons weten wat je besloten hebt?
Pien

Nog een aanvuller : kijk je paard niet in de ogen als je hem benadert maar houd je blik quasi ongeïnteresseerd / afgewend, bijvoorbeeld naar de grond. Vanuit je ooghoeken kun je ook veel zien.

Dan wil het ook wel eens helpen als je niet via zijn achterkant of schuin via zijn zijkant op hem toeloopt maar rechtstreeks van voren naar zijn hoofd, weer met je blik omlaag. Sommige paarden ervaren het als onprettig als je ze direct in de ogen kijkend probeert te pakken.

Bij jouw paardje echter denk ik dat het eerder met gebrek aan respect voor jou te maken heeft, getuige het feit dattie de kont naar je toekeert.
Hij baalt misschien ergens van of heeft lak aan wat jij van hem probeert te vragen.

Wat de carrotstick betreft : Ik vind het een heel fijn middel als je paard in de gaten heeft dat hij niet bang hoeft te zijn voor de stick.
Een paard dat ooit opgejaagd is geweest met een zweep zal misschien echter niet gelijk de positieve associatie leggen naar de carrotstick.
Dus ik vind wel dat je daar rekening mee moet houden (heb je al veel friendly game met de carrotstick gedaan?).

Of heb je misschien te weinig gefriendlyd en teveel gedriving gamed? Je kunt nooit genoeg friendly gamen.

Het feit dat hij tegen de stick gaat aanhangen en ertegen bokt zegt mij dat hij niet erg blij is met de stick, hij lijkt er geen 'vriendjes' mee te zijn.
Als je nou eens niet probeert via de stick zijn achterhand weg te drijven maar alleen leuke dingen doet met de stick.

Wat ook wel wil helpen is als je het halster even achterwege laat en hem met een touw alleen om de hals benadert en dus leidt.
Het is mijn ervaring dat paarden die weglopen van het halster dit niet altijd doen als je met een touwtje alleen komt aanzetten.

Of pak hem eens een tijdje gewoon niet om iets met hem te gaan doen, aai of poets hem alleen, vraag niks van hem. Sta gewoon bij hem en kroel hem wanneer hij ontspannen staat te grazen.
Iedere keer als je hem zo kunt aanraken of pakken beloon je hem uitvoerig met friendly gamen, desnoods met iets lekkers.
Maar pas op dat je het niet gaat doen om hem 'om te kopen' omdat je bang voor hem bent, in de hoop een goed humeur bij hem te kweken, want dat heeft ie verduveld snel in de gaten en daardoor zou zijn minachting en dwang naar jou toe alleen maar groter worden.

Ik baalde er erg van dat Cherokee steeds maar weer wegliep als ze een halster zag, natuurlijk flikte ze dat net op een moment dat er lessers aanwezig waren, en dan stond ik daar voor schut in de modder met om mij heen en stuiterende knol. ("ja, ja, grondwerk he")
Op zo'n moment heb ik echt niet altijd zin om tot 10 te gaan staan tellen, te smilen en vriendelijk en geduldig haar spelletje mee te spelen.
Want het was een irri spel dat zij met mij speelde.

En weet je hoe ik het doorbroken heb?
Een halfuurtje klickeren, en het was over. Ja, ja, met voerbeloning (3 korreltjes haver). Nu denkt ze dat ze maar beter bij mij in de buurt kan blijven want wie weet gaan we dat leuke spelletje wel weer spelen en valt er iets te snaaien. Ze krijgt nooit zomaar wat, ze moet er altijd iets voor doen, al is het maar hoofd omlaag, whatever.

Voordat iedereen gaat stuiteren over de voerbelonig: Als je je paard in de eerste minuut leert dattie nooit op zoek mag gaan naar eten en aan je lijf mag futselen heb je nooit een bedelend paard. En ik kan het zeggen, want ik was er ooit fel op tegen. Maar nu denk ik dat het O zo simpel kan zijn.

Groet, Pien

Nick Altena schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 13:19:


Echt wel Nick. Whow, wat een verschil zeg. Miranda lijkt er alleen maar jonger op te zijn geworden.
Groet, Pien

Vraagje waar ik zelf geen antword op weet :

Vaag herinner ik mij dat ik ooit ergens heb gehoord dat drachtige merries geen lijnzaad mogen vanwege het gevaar een vroeggeboorte op te wekken.
Wie kan mij vertellen of dit waar is, of dat het een natte aap is ?!

Groet, Pien

Jaaaaah, de lente is in zicht :

Vanochtend ontdekten we het allereerste madeliefje in de wei, heel dapper helemaal alleen. En het gras begint te groeien, hebben jullie het gezien?
En dit weekend zagen we de eerste lammetjes al in de wei.
De dekens van de ex stalpaarden zijn af, en het verharen komt nu goed op gang.
He he, eindelijk..... de zon verwarmt mijn modderdepressie....... heerlijk !

Groet, Pien

Peet schreef op woensdag, 16 maart 2005, 12:14:


Tja, de enige ervaring die ik ongewild heb met paarden en geiten samen is toen 2 buurgeiten door het hek heen waren gekropen om bij ons uit eten te gaan.
Ze hadden daarbij niet op BD en Cherokee gerekend.
Gelukkig hoorde de buurman het angstige geschreeuw van zijn geitjes tot in zijn huiskamer en kon hij er een vandaan trekken onder de hoeven van BD die er bovenop aan het trappelen was.
Cherokee dreef ze in een hoek en zij trapte....
("Doetie anders noooooooit...")
Dus ik laat het maar bij die ene ervaring....
Pien

Met een beetje veel hulp van Nick wil ik jullie deze niet onthouden.
Dat gebeurt er nu met je paard als je aan het klickeren slaat....
Nu maar hopen dat de link het doet
(je moet erop gaan staan met de muis, zegt Nick)
Groet, Pien

http://home.wanadoo.nl/nickaltena/images/Snowfight.MPG

Jaydot schreef op woensdag, 16 maart 2005, 23:03:


Je hebt het zeker over het bier? : Groet, Pien

Jaydot schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:05:


Prettige dag , ook voor jou. Waarschijnlijk heb ik dan een link gemist, kan best hoor. Het is ook altijd zo enerverend hier
Groet, Pien

Wij hebben verschillende soorten paarden(rassen) die elk een verschillend "opleidingsnivo" en een verschillende gevoeligheid hebben.

Holly (Quarter), Stef (Halfinger), Winner (Quarter) rijden wij altijd zonder bit, ook op buitenritten. Zelfs alleen een nekrope is bij hun al voldoende. Ze kennen alle hulpen en zijn van nature zeer meegaand, dus we hebben een goede onderlinge communicatie.

BD , mijn Arabier, rijd ik net zo goed met alleen een neckrope, maar uitsluitend dan wanneer ik weet dat het een rustig ritje zal worden.
Gaan we veel gallopperen dan hang ik er liever een duidelijker instrument aan. Dat varieert van stalhalster tot bosal of bit, al naar gelang onze mood van die dag.
Zij heeft nogal eens de neiging om zelf te gaan bepalen wat haar volgende stap is, ik ben het daar niet altijd mee eens. (Bijvoorbeeld zoals vandaag een berg op te willen sjezen terwijl er zo'n 30 schreeuwende padvindertjes om ons heen waren aan het klimmen....)
Dat zegt meer over haar temperament dan over mijn controle. Ze zal onder alle omstandigheden bij mij blijven, ik rij haar met een pink, maar ze loopt dan wel te dansen en te stomen onder mij.

Izzy, onze allerkleinste, maar een van de felste is een hogesnelheidstank. Met haar ben ik hard aan het werken om haar te 'fine-tunen', maar zij is nog net niet klaar voor een touwhalster, dus blijft zij nog even met bit. Ik hoop dat dat niet lang meer hoeft te duren.

Ik vind het verkeerd een beeld te schetsen waarin iedereen maar zonder bit moet rijden. Je paard en jijzelf moeten daaraan toe zijn.
Het is wel een mooi streven, en daar doe ik graag aan mee !

Ik moet er niet aan denken Cherokee (Appaloosa) een (touw)halster te rijden, dat is in mijn geval spelen met mijn leven.
Ik vergelijk het met dressuur : Je kunt ook niet mee op Z nivo als je de basis niet beheerst of als je paard er gewoonweg niet geschikt voor is.
Ik ga graag hard, (ben uiteindelijk niet voor niks een Barrel Racer) , maar wel gecontroleerd. Ik geef mijn paard graag carte blanche om te doen wat zij wil, maar dan wel onder mijn leiding, want ik wil stilstaan zodra ik dat wil, en echt, met die snelheid en met die wendingen:
geen meter verder.

Ik moet er werkelijk ook niet aan denken wanneer een van mijn paarden ervandoor schiet zonder rem, en vervolgens zijn of haar galop bergaf voortzet . En dat gebeurt heus wel eens hoor.
Mijn paarden zijn behoorlijk voorwaarts, sommigen erg gevoelig en derhalve niet allemaal geschikt voor beginners.

Zou ik met alleen een touwhaltser of het Egon-hoofdstel rijden met deze paarden, hoe zou ik dan moeten stoppen ? Ik kan niet "omtrekken" want dan verschuift het halster, ik kan niet inhouden met 2 handen, want dat werkt te hard in op de neus....
Wat dan? Ik beheers de basis wel, mijn zit is onafhankelijk, maar ik heb nou eenmaal ook een paard die daar niet gevoelig voor schijnt....
Dit paard ook kan a b s o l u u t geen enkele druk hoog op haar neus verdragen, dus daar ga je dan al.... Ik rijd haar nu met een bit, geen neusriem, want dat vind ik zowiezo flauwekul.

Dan wil ik het volgende opmerken over de overigens zeer mooie foto's van jouw Russische vriend Oleg (weet ff niet meer zeker of dat zijn naam was) : Het geheel ziet er aardig uit, precies datzelfde doen wij hier ook.
Wat mij opvalt is dat hij op zijn 'blote' paard zit in een omheinde bak.... Het maakt pas echt indruk op mij wanneer hij dit ook buiten in een open veld kan. Ik zeg heel eerlijk dat ik zover nog niet ben. Ik heb dat touwtje om de hals nog nodig.....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:


Overigens vind ik by the way dat elk paard ingereden dient te worden op alleen een halster.
Als je je hulpen vanaf het begin af aan verfijnd weet te geven kun je met bijna elk paard blijven communiceren in fase 1, hooguit 2.
Elk paard is zo gevoelig dattie een vlieg kan voelen op zijn kont, en haast elke ongevoeligheid is er door mensen ingeramd, daar blijf ik bij!
(Ja, ja, er zijn uitzonderingen, Peter, ik weet het en ik ben het met je eens)

De onduidelijkheden tussen Cherokee en ons, en de harde mond en voowaartsigheid van Izzy zijn het gevolg van het vele trekken aan het bit en het uitsluitend communiceren via die mond door de vorige eigenaars en het kost mij nu weer een boel werk om deze paarden gevoeliger op ander soort hulpen te maken.

Ik weet zeker dat wanneer ik ze zelf ingereden zou hebben dat hele bit niet nodig geweest zou zijn.
Jammer.... het zal even duren maar we komen er wel, alleen nu via een omweg. Pien

Egon en Pien hebben het over zonder bit - of met touwhalster rijden

Ik heb me waarschijnlijk verkeerd uitgedrukt : Ik wou eigenlijk zeggen dat ik het niet juist vind wanneer er nu mensen zijn die zonodig zonder bit oid willen rijden omdat ze denken dat dat zo NH -erig is en ze ook zo moeten zijn terwijl misschien zijzelf - of hun paard daar nog niet ervaren genoeg voor zijn. In dat licht bezien vind ik het risicovol om dat zo te stellen. Vandaar mijn dressuurverhaaltje over de basis.

Daarbij schreef ik in mijn latere post dat ik eigenlijk vind dat ieder paard zonder bit zou moeten ingereden worden, dan kunnen we die bitten naar een andere wereld verbannen en hoef ik niet de paardentrauma's van onwetende eigenaren op te lossen....zoals bij Cherokee !


Goed, ik zal me nader verklaren : Tis helemaal niet moeilijk.
Ten eerste is mijn "cowboy-achtergrond" al helemaal niet zo ruig als jij misschien ten onrechte veronderstelt. Ik ben NH 'geschoold' in de Pat Parelli trant, niks 'nieuw omgaan met' , maar juist het traditionele buckaroo gebeuren. En dat is een beetje anders dan je in de Spaghetti Western films of de Marlboro-reclame ziet.
Als een buckaroo op de uitgestrekte prairie niet goed was voor zijn paard of er verkeerde methoden op na hield peerde zijn paard het 'm en had hij het nakijken.... Dus die keken wel uit hoor.
Ze konden maar beter vriendjes zijn met hun Alles, hun maatje, want zonder was het erg ver lopen naar het dichtstbijzijnde dorpje....

En ja : Mijn favoriet is Barrel Racen, BD en ik kunnen helemaal uit ons dak gaan van deze adrenaline-kick. Maar ik heb haar wel zover dat "teugels los" rust betekent, ook meteen na een run, over de finish-lijn, en dat kan alleen maar als je voor je paard heel veel rustmomenten inbouwt en niet te vaak aan de sjees gaat, want dan neemt het temperament het over van de fijngevoeligheid.
Niet voor niks is dat het advies wat ik geef aan mensen met erg drukke paarden : Rust, rust, rust....
BD was ook ooit zo een idioot met alleen maar snelheid in de ogen, gisteren heeft mijn dochter van 12 haar gereden in het bos, sterker nog : We hebben geruild omdat BD veel meer ontspannen was dan Winner, die zag overal groene padvinders............


Ik had het echter over Maninka van Peter Donck....en niet over Huertecilla, die ook Peter heet, hoewel zijn verhaal ook goed aansloot op hetgeen ik schreef.


Ik heb er ook een paard bij op wie niet iedereen zomaar kan stappen, dat weet je, zij heeft nou eenmaal haar trauma's en het gaat iedere keer een beetje beter met haar. Ik ben geenszins van plan dat paard in de paddock te laten staan en de rest wel uit rijden mee te nemen, ze zou zich maar dood vervelen en ik zie hoe ze geniet van haar buitenritten, want ze weet dat dat ontspanning voor haar is.
Ik straf haar door haar thuis te laten....


Hahaha, goh, da's een goeie, dat ik daar nog niet aan gedacht had. Had je me dat niet eerder kunnen vertellen? ....Dat is wel het allermakkelijkste.
Egon, ik heb het hier over een paard dat heeeeeeel goed weet wat ik bedoel, dat perfect de ORS beheerst, dat graag stopt omdat ze eigenlijk van nature liever lui dan moe is en dus alles zal aangrijpen om te stoppen dus je hoeft maar te gaan verzitten en zij staat op de rem.

Maar ditzelfde paard heeft af en toe een kortsluitinkje in het hoofd en gaat dan blind. Bijvoorbeeld wanneer zij het in haar hoofd heeft dat ze weg van de groep wil en naar huis wil rennen. Dat is niet geheel logisch. Dit hele paard is niet geheel logisch, maar wij houden toch heel veel van haar. Een tijdelijke tussenoplossing is dan het bit. -Kan zij toch veilig mee naar buiten. Van elke druk of elk gevoel op de neus raakt zij volledig in paniek, misschien te wijten aan die prachtige Engelse neusriem waarmee haar vorige eigenaar haar insnoerde??????

Ook zoiets : Je moet haar alleen op de verharde weg rijden, op het zachte draait ze zich om en wil ze naar huis. Is toch net zo goed niet logisch? Weg van haar maatjes.
Maar zij heeft inmiddels haar plekje al gevonden bij ons en we gaan vooruit. Ik klicker nu met haar en dat vinden wij allebei super. In die zin is er wel een nieuwe wereld voor mij opengegaan, en Cherokee ?
Die komt me nu vragen om aan het werk te gaan.....


Erg flauw dat jij mij nu schetst als een op geld beluste wolf.
Ter informatie : Dit paard brengt mij amper wat op in de les, ik zou nog meer voor haar krijgen als ik haar verkoop aan de slachter. Weet je waarom ik dat niet doe ? Omdat ik van haar houd en het voor mij heel belangrijk is dat mijn paard gelukkig is ! Om die reden ben ik al een jaar met haar bezig, en we boeken vooruitgang. En dat zit 'm echt niet in een halstertje hoor....Daar komt wel iets meer bij kijken!

Pien

Maaike schreef :
Knip

Niet zo moeilijk. Als je weet dat een paard -ik noem het maar even- "geen respect" heeft voor een touwhalster maar wel luistert naar een bit (omdat haar dat zo aangeleerd is hoor, verder geen reden) dan kan er het volgende aan de hand zijn : (Altans, zo was dat bij Izzy)

Het paard is nooit gevoelig gereden. Het bekende 'slam-bam' verhaal.
Duwen, rukken trekken en aansporen. Izzy snapte dan ook niet dat wanneer ik dieper ging zitten en daar een 'whow' bij liet horen, ze geacht werd om de stoppen.Ze stopte puur op trekken aan de teugel, zoals jammergenoeg aan zoveel paarden geleerd is.
Als je je daarbij goed schrap zette kon je nóg harder aan de teugels trekken he....

Wat ze deed met het halster was met het hoofd schudden en gooien om eronderuit te komen. Dikke nek op slot en rammen maar.
Ik kan nu niet zeggen dat dat zo fijngevoelig is.
Het leek dan alsof ze 'van haar kracht gebruik maakte' .

Met bit echter bleef/blijft ze keurig op een lijn en stopt ze redelijk in balans (en met stoppen bedoel ik niet meer dan van stap naar stilstaan, voordat er gedacht wordt aan sliding stops enzo).
Gewoon : mooi stilstaan op 4 benen, meer niet.
En niks slaan met haar hoofd.

Je leert het door eerst de zit- en stemhulp te geven (ik zeg altijd met het woord "en" ervoor zodat ze weten dat er wat gaat komen) en als ze dan niet stopt ofwel daardoorheen loopt neem je de teugels licht op om haar duidelijk te maken dat haar oude hulpen in relatie gebracht moeten worden met de nieuwe aan te leren hulpen.
Dat verband leggen ze vrij snel hoor, want een paard doet heel veel om onder die 'druk' uit te komen, zoals we allemaal weten.
Voor je het weet heb stopt ze uit zichzelf op alleen de zit en de stem en kun je inderdaad die teugels slap laten hangen.
Daarom ook ga je te werk in stappen : Het opnemen van de teugel als allerlaatste. Vergelijk het met de fases van Parelli. Fase 1 zijn stem en zithulp in dit geval, fase 2 zijn de teugels. Gewoon, simpel en duidelijk, iedere keer consequent hetzelfde.!

De truc is nu om het 'solid' te maken, zodat zij en ik er niet alleen in de bak profijt van hebben, maar ook in het open veld.
Wat het wat hindert is dat zij af en toe nog in haar kracht komt en er nog een beetje doorheen wil rennen, met name door in te halen, of naar het midden van de bak te sjezen, dat is wat ik aangaf met 'we zijn er nog niet helemaal'. Haar grote voordeel - en mijn nadeeltje- is dat zij zichzelf geleerd heeft dat ze met haar kracht en dikke fjordennek meer power heeft dan een ruitertje.

De oefeningen die zij daarvoor moet doen zijn bijvoorbeeld : In de groep om de 10 stappen stoppen, 3 seconden stilstaan, en weer verdergaan.
Terwijl de rest om haar heenloopt en ook met een programma bezig is. Zo leert zij zelfstandig te lopen, niet te trekken, en te luisteren naar de ruiterhulpen. Het moment is er bijna om dit ook buiten te gaan oefenen.

Als dit goed gaat en dus solid is, hang je er op een dag een halster aan ipv dat bit. En je bent er!
Zo duidelijk ?

Groet, Pien