Hallo,
Yes, inderdaad, het kuimel-probleem van de 3e phalange, je hebt gelijk Koen !

Ik kan eerst proberen Marco Krul te vinden en dan hem met haar in contact te brengen...

Thanks Piet voor je aanbod !
Indien mogelijk heb ik graag dat er iemand langs komt (zie paragraaf hieronder)
Indien dat niet lukt kan ik kijken of ze contact met Piet op kan nemen.

Zij is niet heel erg bekend met "paardnatuurlijk" (ik heb het er meerdere keren met haar over gehad maar eigenlijk altijd via de mail... slowfeeders, magnesium, zelf bekappen...) maar haar paardjes hebben wel altijd een vriendje, altijd een uitloop, altijd een echte vacht, ze eten hooi (alleen maar hooi & een beetje stro) dus de stap is veel kleiner dan voor een stal-brokjes-dekentjes-paard. Ik denk dat het gemakkelijker praten is als er iemand langs kan komen. Plus het is altijd fijn om advies af te stemmen op wat we zien omdat we het over een stofwisselings-probleem hebben..
Lenneke

Hoi Marlies, ik denk dat die lijntjes er daarom op staan...
dat betekent blijkbaar dat hun toekomstig kap-beleid wel de goede kant op zou gaan ?!
Ik kijk of ik Lennard Denkhuis te pakken kan krijgen

Een beetje laat (sorry) maar het is tijd voor goed nieuws :
het gaat een stuk beter met Pukkie !

mijn nichtje probeert nu uit te zoeken waar het door komt en wat ze kan doen om het te voorkomen (eventueel wat armer hooi... of lichtjes voorgeweekt)
Bedankt voor jullie opmerkingen en suggesties !

Niet in Nederland maar in Frankrijk. Ik heb 2x een osteopaat langsgehad. 1x voor een probleem waarbij ik het idee had (hier kan ik dat helaas niet volmondig beamen) dat het daarna iets beter ging (meer kon ik ook niet van hem verwachten op dat moment) en 1x had hij pijn in zijn rug en na 1 behandeling ging het 100% beter!

Een echte (maar ook hier niet erkende) osteopaat heeft een paar jaar opleiding achter de rug (hier tussen 3 en 5 jaar en nu eigenlijk altijd bijna full-time), meer dan de meeste DA doen voordat ze zich osteopaat mogen noemen. En dan heb ik het niet over de uren anatomie-lessen die ze krijgen (dat heeft de DA natuurlijk al gehad) maar over meer specifieke osteopathie-theorie-lessen en meer manipulatie-uren ....

persoonlijk bel ik voor SOMMIGE problemen liever een osteopaat dan een DA (in de praktijk komt het er echter meestal wel op neer dat de DA eerst gebeld wordt, iets wat de meeste echte osteopaten ook vaak graag hebben...)

Wat doet u met uw paard ?

Ik heb eigenlijk altijd de neiging hier serieus op te antwoorden.

“nou het grootste deel van de dag niks eigenlijk. Hij leeft zijn leventje, houdt zichzelf bezig met zijn vriendje, loopt een beetje rond, graast, speelt met de kleine, rust uit, eet hooi… Als ik bij ze ben ben ik de meeste tijd bezig met zorgen voor ze. Poep ruimen, voeren, water verversen, dat soort dingen. En de momenten dat we echt samen iets doen dan spelen we. Wat we doen hangt een beetje van ons humeur af. Natuurlijk ben ik daar wat assertiever in dan hij (ik ben het mens) maar ik probeer me aan te passen aan zijn humeur van de dag (en aan de tijd die ik heb). We spelen samen, hij geeft mij de hoed, kusjes, we rennen samen, proberen de jambette te doen (ik doe dat heel goed, het is niet zijn sterkste punt, maar hij vindt het wel leuk) en een paar keer per week ga ik op ‘m zitten en gaan we op stap. Dichtbij, ver weg, lang, kort, snel, langzaam… dat verschilt per dag. Over het algemeen vermaken we ons prima”.

Maar dat is natuurlijk niet wat men wil horen. Wat je doet buiten de momenten dat je erop zit is nooit het objectief van die vraag. Wat men wil horen is “springen, dressuur, western, buitenritten…”.

Zelfs dierenartsen doen dat.
Nu vind ik het nog erger want het gaat heel slecht met mijn knollie.

DA: “wat doet u met uw paard ?”

Ik : “nou niet zo veel, zoals u kunt zien kan hij amper op zijn poten staan. Momenteel zorg ik voor ‘m… crème-tjes, medicijnen, krabbels, knuffels, ook probeer ik ‘m te motiveren voor spelletjes waarbij hij niet te veel hoeft te bewegen”

DA : “nee, normaal gesproken”

Ik weet dat ze niet mijn hele verhaal over poep scheppen wil horen dus vertel ik haar maar dat “we samen spelen en buitenritten doen” (ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om alleen de buitenritten te noemen, dat zit zover van de waarheid af).

Natuurlijk hoort zij alleen het laatste deel van de zin : “Dan heeft u misschien geluk. Ik kan u niet beloven dat hij ooit weer bereden kan worden maar als het gaat zoals ik hoop dan kan het een leuk plezier-paardje worden; wat ik wel zeker weet is dat hij nooit wedstrijden zal rijden”

Dat VRAAG ik helemaal niet. Wat ik nu wil weten (voor zover dat kan natuurlijk) is wat hij heeft en of hij beter kan worden, wat zijn capaciteiten dan zullen zijn. Zal hij weer kunnen lopen zonder om te flikkeren, zal hij weer bij zijn vriendje kunnen (dat is een heethoofd dus dat kan nu even niet, horror 2 paarden alleen), zal hij ooit weer naar het weiland in de straat kunnen (5 tot 10 minuten lopen), kan hij ooit weer als een debiel galopperen door zijn weiland met een grote “glimlach op zijn hoofd” ?? Dat wil ik weten.

Zal het voor “Rick” wiens pappa graag computerspelletjes met ‘m speelt ook minder erg zijn om mank te lopen dan voor “Bob” wiens vader graag met ‘m voetbalt ?

Gaat het hier om mij of om mijn knol? Waarom vraagt ze mij niet wat hij graag doet (achter zijn vriendje aan rennen, DAT is pas leuk!)?

Waarom vroeg niemand mij wat ik met de kleine knol deed toen hij de diagnostiek “chronisch hoefbevangen” kreeg ? Zal hij minder pijn hebben dan een “rijpaard” met hetzelfde probleem, simpelweg omdat ik er niet op kan zitten? En als ik rollerjöring met hem zou hebben gedaan, was het dan erger geweest?

Mijn honden-dierenarts heeft mij ook niet gevraagd of ik agility deed met mijn arthrose-hondje.

Ruiter en rijdier. Daar gaat het om.
Ik vergeet dat wel eens, maar een paard is natuurlijk een “gebruiksdier”.
Ik ben een “ruiter” en Tytse is mijn “rijdier” (nee hoor, Tytse is gewoon Tytseman)

Sorry, ik moest even mijn gal kwijt !

By the way: ik vind paardrijden heel leuk. Ik heb Tytse met 3 jaar gekocht om zeker te weten dat hij niet te vroeg zou worden ingereden en met de hoop dat ik er op zijn 20e nog steeds op zou kunnen zitten… ik vind het gewoon raar dat mensen niet lijken te begrijpen dat dat nu gewoon niet belangrijk meer is, hij is hartstikke ziek !

Enneh by the way, deze DA is de beste die ik ooit heb gezien. Ze is vorige week 5,5 uur met ‘m bezig geweest en ik denk dat ze gevonden heeft wat er mis is (de tijd zal het leren), ze is gewoon “vervormd” (waarschijnlijk door de meest voorkomende vraag gesteld door sommige paardeneigenaren).

Duimen jullie voor ‘m?
Lenneke

Thanks,

Wat het vervormd betreft, sorry. Mijn nederlands is, na 12 jaar in Frankrijk, inmiddels net zo begrijpelijk als google translate. Ik bedoelde inderdaad dat ze de verkeerde kant op is “gevormd” door haar omgeving. Ik denk dat het haar persoonlijk niks kan schelen of ik op mijn knol kan gaan zitten of niet. Zij wil gewoon dat hij beter wordt... maar heel veel (ik wil niet generaliseren) paardeneigenaren zullen dit als 1e vraag stellen. Niet: wordt hij beter, maar : (wanneer) kan ik er weer op ?

Wat hij heeft :
Oh dat is een heel lang verhaal.
Dit is de 3e keer dat ik het probeer te beschrijven. Dit is echt het kortste wat ik kan :

31 maart : coelioscopie (voor een castratie… ja dat maakt het nog erger, na 3 jaar twijfelen heb ik een gezond paard op een operatie gestuurd en daar begon alle ellende mee)

Na operatie : hartkloppingen, pijn & koorts, de DA denkt aan een infectie

2 weken na de operatie : Koliek (volledige verstopping) & hospitalisering. DA durft niet te opereren door zijn slechte staat. Bovendien denkt hij dat er niks te "repareren" valt. Men probeert het met medicijnen & olie.

Een paar dagen later: Ik krijg te horen dat er niks meer te doen is, ik moet afscheid van ‘m nemen (en dat heb ik gedaan); Of hij nu in een hok of op een operatie-tafel doodgaat, dat maakt weinig meer uit. We besluiten ‘m dus open te gooien en te kijken of er iets te repareren is. De DA geeft aan dat hij zijn kansen schat op 5%. Ik zeg toe.

Tijdens de operatie vinden ze verklevingen: het wondweefsel van de coelioscopie heeft zich vastgehecht aan een deel van de dikke darm die daardoor niet meer kan bewegen. De verklevingen zijn losgemaakt en de poep-prop weggehaald. Tytse wordt goed wakker (de coelioscopie was juist gekozen omdat ik de risico’s van een volle anesthesie niet wilde nemen).

Ik krijg te horen dat verklevingen in 80% van de gevallen terugkomen… Niet altijd op dezelfde manier maar de DA achtte dat zijn kansen klein bleven.
De kans op herhaling is het grootst tussen 1 en 4 weken na de operatie maar ze verklaren een paard pas gezond na 3 maanden, 18 juli !

Hij lijkt goed bij te komen van de operatie (buiten een langlekkende wond om). Hij krijgt een paar weken paraffine olie om de darmen snel te laten werken wat herhaling van verkleving verkleind….

Na een paar weken gaat het niet meer: hij begint raar te lopen, zijn huid is slecht, zijn ogen ook… De DA denkt dat het komt omdat hij bijna geen spieren meer heeft en/ of vitamine-gebrek (vetoplosbare vitamine zoals Vit E gaan zo met de paraffine je knol uit en hij had ECHT geen oud vet meer om op te branden, het leek wel een lijk met uitstekende botten net na de 2e operatie).

3 dagen later begint hij te vallen. Hij struikelt eigenlijk. Hij is altijd al toonlander geweest, nu tilt hij zijn poten niet op, zijn toon schaaft over de grond en boem (gewoon in stap). Ook vergeet hij benen wel eens mee te nemen tijdens het grazen. Verder loopt hij als een dronken (en bijna slapende) alcoholist aan het einde van een avond, maar dan zonder alcohol-plezier, erg down met zijn kop met tranende ogen naar beneden.

EN : op hetzelde moment begint hij zich enorm te krabben (voornamelijk op zijn benen). Hij denkt alleen maar daaraan en wij kregen enkel nog zijn kont te zien (hij heeft ons goed opgevoed, dan krabbelen we ‘m… en als je ziet hoeveel moeite het kost om elke keer zijn kont naar je toe te draaien kan je het ook niet over je hart verkrijgen nee te zeggen… heropvoeden doen we wel weer als het beter gaat…)

DA komt met meerdere hypotheses :
- Myopathie
- Epilepsie
- problemen met de bloedtoevoer door een slecht bloedafvoer doordat zijn jugulaire aders dichtzitten (door alle prikken en infusen), ofterwijl thrombophlebitis
- herseninfarct (ook door die thrombophlebitis).
Volgens de DA zijn er geen testen die we kunnen doen. Bij al deze aandoeningen moet je gewoon wachten. Waar de kriebel vandaan komt begrijpt hij niet (logisch als je niet eens naar zijn pootjes kijkt), maar hij is blij dat Tytse nog steeds poept (???!!).

Ik geloof niet dat er geen testen te doen zijn en maak een afspraak op het Universitair ziekenhuis waar ze 5,5 uur lang van alles hebben getest en onderzocht :
- Zijn halsaders zitten inderdaad aardig dicht maar er komt wel iets doorheen en andere aders zijn bezig om de taak over te nemen. Dat zit dus niet 100% goed maar het is niet probleem nummer 1 (anders had hij ook een olifanten-hoofd gehad vertelde deze DA). Het kan wel dat daardoor zijn ogen tranen… (en mini-oedeem-pjes op zijn hoofd, waarschijnlijk ook hoofdpijn)
- Nieuw hoofdprobleem (hij poept immers nog steeds dus dat hoofdprobleem gaat de goede kant op) “Syndrome van Wobbler”. Een paar van zijn nekwervels staan raar waardoor er niet genoeg ruimte is voor zijn “spinal cord” (sorry ik kan het woord in het Nederlands niet vinden). Daardoor komen sommige prikkels slecht door en weet hij eigenlijk niet goed waar zijn pootjes zich bevinden. Dit is waarschijnlijk iets dat hij altijd al een beetje heeft gehad maar:
o Of hij is een keer hard gevallen en heeft daardoor een nog slechtere positie van sommige nekwervels
o Of we zien het nu pas zo duidelijk omdat hij bijna geen spiermassa meer heeft en dus moeilijker kan compenseren
- Mijt (gale), een simpele mijt die nu op is komen spelen door immuniteitsproblemen. That’s it. Niet erg gemakkelijk weg te krijgen maar wel te behandelen. Dat klinkt misschien niet als belangrijk, maar als je altijd kriebel hebt kan je niet (goed) slapen terwijl hij nog steeds bij moet komen van die 2 operaties… Bovendien loopt hij ook slechter door die kriebel (hoe kan je je op de positie je poten concentreren als je daar onwijze kriebel hebt), dat is inmiddels bewezen door de 1e mijtbehandeling.

Wobbler dus. Geen idee hoe hij er uiteindelijk mee kan leven.
Als we heel erg geluk hebben wordt hij, met spieren en vlees op zijn lijf, bijna net zo goed als vroeger. Indien het door een trauma verergerd is…. Weten we dat ook pas als hij weer spieren heeft. En we mogen nu nog niet “trainen”.

Hij ziet er ZO zielig uit… slechte huid, doffe ogen, kop omlaag…En soms, opeens, doet hij een echt draf, zwabbert van achter maar hoog genoeg van voren om rechtop te blijven… Dan komt er licht in onze ogen & in die van hem. Ik probeer me op dat goede teken te concentreren.

Sorry voor de lengte…
Lenneke

Hallo,

Inderdaad, een beetje ataxie kan door een slechte staat komen.
Ataxie is echt een verzamelnaam voor neuromusculaire aandoeningen die een invloed hebben op de coordinatie van bewegingen.
Als je een paard ziet bewegen kan je zeggen of hij wel of niet ataxie "heeft / laat zien".

Het syndroom van Wobbler is een wat duiderlijker diagnostiek (en wobbler kan 1 van de oorzaken van ataxie zijn), om tot deze diagnose te komen moet je echt onderzoekjes doen (spinaal vloeistof afnemen, fotos van nekwervels, echo van wervels en natuurlijk bewegingsonderzoek) en er bestaan verschillende wobblers. http://www.uky.edu/Ag/AnimalSciences/pubs/asc133.pdf

totaal buiten mijn paard om : als veulens wobbler hebben geeft men duidelijk aan dat ook hier voeding invloed heeft (energie-rijke brokjes) !

coelioscopie is een techniek waarmee je paarden kan steriliseren (dan snijdt je alleen de zaadleider door) maar ook castreren (dan snijdt je alles door, ook bloedtoevoer...). In het geval van castratie gaan de testikels langzaam aan necroseren. Ze blijven erin zitten maar doen niks meer.

Wordt steeds meer gedaan. Is duurder maar er is minder risico (geen algehele anésthésie, hij kan blijven staan, ze kunnen hechten...). het leek een goed idee (ok, ik weet dat je per definitie tegen castratie bent...) voor een zwaar paard van bijna 7...

Len