Marianne schreef op dinsdag, 23 maart 2004, 16:21:

Ja ik zou ook geen luchtzuiger kopen. Nu is het zo dat een paard dat niet over gaat nemen, maar omdat dit fabeltje bestaat zijn er inderdaad stallen die een luchtzuiger weren. Ik ken er zelf ook eentje, een luchtzuiger dan, die het puur doet uit de kick, want vervelen hoeft hij zich niet. Hij heeft al jaren permanent een luchtzuigersband om die ook nu zijn tol gaat eisen. Onder de manenkam doorlopend een wond van de voorste riem en onder keel inmiddels een kale, vreselijk uitziende, verdikte eeltachtige plek (groot ook nog) door die band. Als je de band vergeet om te doen dan is hij binnen de kortste keren echt ziek (pompt lucht in zijn maag). Hij kan het zelfs om zijn stal/weidegenoot doen (het luchtzuigen). Ook irritant dus voor die andere pony. Dit in mijn achterhoofd zou ik geen luchtzuiger kopen, want het gedrag leren ze niet (snel) af.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 23 maart 2004, 16:27:

Hoi,
Zijn de plekken echt kaal of lijken ze kaler omdat de overige haren veel langer zijn?
Het veulen van de buren (inmiddels 2) zag er vorig jaar ook niet uit. Hij verloor zijn veulenharen ook op een hele rare manier. Leek echt of hij ziek was of iets vreselijk te kort kwam. De dierenarts heeft er nog naar gekeken, maar voor een shetlander leek dit vrij normaal te zijn. Hij had geen kale plekken, maar omdat die grote plekken zo kort waren vergeleken bij de rest van zijn pluizige vacht, leken het kale plekken.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 23 maart 2004, 16:40:

Hihi, nee hoor, gewoon te paard. Wij rijden alleen maar in het bos, dus als je wat les wilt hebben zal dat in het bos moeten gebeuren, tijdens een rit uiteraard. Omdat we buiten eigenlijk nooit echt helemaal op onze zit letten, is het er een beetje ingesleten om maar zo "lui" mogelijk lekker te genieten van een rit. Maar ja met dat jonge paardje onder mijn achterwerk, gaat dat nu niet. Dan is het opletten en zitten (en blijven zitten). En omdat madame vandaag nogal dribbelig was, werd er eerst aan mijn zit gewerkt voordat we het paard de schuld gingen geven. En verdomd het werkte nog ook. Ik zat te zwaar en spoorde daarmee het paard eigenlijk continu aan. Ook heb je dan de neiging de teugels aan te pakken om in te houden. Maar juist toen ik anders ging zitten (op de goede manier, onderbenen los van het zadel en handen laag en teugels lang) toen ging het paardje rustig stappen, mooi afgebogen en met veel plezier. Zodra ik weer op mijn eigen manier ging zitten, was het direct weer dribbelen en vervelend doen. Wat een luxe om dit eigenlijk op deze manier te mogen ervaren, of niet dan, dat een "onjuiste" zit zoveel verschil maakt.

Maar goed, die goede zit kostte mij veel spierkracht omdat ik nu pas ontdekte dat ik al jaren er maar wat lui ophang zeg maar. Dus wat oefeningen om de bovenbeenspieren wat actiever te laten worden zijn nu welkom.

Maar doe maar wanneer je tijd hebt hoor (uiteraard).

Groeten,
Ingrid

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 23 maart 2004, 19:40:

Hoi,
Ik wil even zeggen dat ik het ook met Marianne eens ben. En dat is niet omdat ik iedereen bij de hoefsmid of veearts wil hebben, want ik heb eigenlijk met beide al slechte ervaringen. Maar juist daardoor ben ik veel alerter geworden. Je moet bij mij heel wat doen eer ik het 100% vertrouw en dat geldt voor veearts, hoefsmid, maar ook al de andere adviezen van natuurlijk bekappen e.d. Eerst zien dan geloven en gedegen uitleg erbij ook. Niet het is altijd goed of altijd slecht.


Sterker nog, ieder paard heeft een hko.htm">hoefkatrol.
Wat bedoeld wordt is een hko.htm">hoefkatrolontsteking.
En inderdaad deze term wordt al snel genoemd als men een kreupelheid niet kan verklaren. De mijne zou het ook wel eens kunnen hebben, maar omdat ze het niet konden aantonen heb ik haar nu gewoon op blote voetjes lopen. Er wordt inderdaad snel met die term gegooid door een veearts als deze het even niet meer weet. Maar dat wil niet zeggen dat het nooit hko.htm">hoefkatrolontsteking is natuurlijk.
Ik denk dat we het advies van een veearts niet altijd in twijfel moeten trekken, maar als die vaag gaan doen zoals destijds bij de mijne (het kan dit of het kan dat en probeer eens zus of zo), dan geloof ik die man niet meer en ga gewoon verder kijken wat een ander weet (en ben zo bij natuurlijk bekappen terecht gekomen overigens).

Ik denk dat Sabrina inderdaad eerst even moet navragen wat dat paard heeft, of althans waar die ijzers voor bedoeld zouden zijn. Ik ken nl. ook iemand die dit iedere winter laat onderbrengen omdat er dan minder sneeuw in het hoefijzer komt. Tja, over onbenulligheden gesproken ...

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op dinsdag, 23 maart 2004, 21:07:

Hoi,
Of hoefschoenen! Als een paard niet onbeslagen de harde weg op kan dan zijn schoenen ook een aanrader. Ze lopen dan lekker onbeslagen op de wei (of zand) en als je gaat rijden de schoenen aan.

Ik gebruik ze voor Isabella ook. Voor de wagen krijgt ze haar schoenen aan. Voorheen had ze ijzers. Je maakt toch teveel km op de harde weg om zonder bescherming te rijden. Daarbij slijt de hoef van een trekpaard (dat nooit bereden wordt) in de toon te sterk ivm het afzetten. Als je onder de man rijdt kun je nog wel eens in de berm gaan rijden. Voor de kar niet. Alleen als we enkel en alleen het bos in gaan (of wandelen) hoeft ze geen schoenen aan.

Groeten,
Ingrid