Ans Jondral schreef op donderdag, 8 september 2005, 19:35:


Hoi Ans,
Wat vreselijk, zo'n nieuws.... Ik heb hetzelfde gehad bij mijn IJslandertje. Patella luxatie door slappe gewrichtsbanden. Zij reageerde ook héél fel als het gebeurde. Bij mij gebeurde het toen ik erop zat. Ben er toen genadeloos afgekeild. Enfin, volgens onze dierenarts waren er meer IJslanders die er last van hadden en ben dan ook in die hoek gaan zoeken. En inderdaad, bij navraag bleek dat er wel iets aan te doen was. Nl. binnendoor bekappen en dan ijzers eronder. De hoefsmid bekapt de hoef dan op zo'n manier dat hij x- beentjes creërt. Daarna moeten er ijzers onder, anders slijt het natuurlijk weer recht af. Ondanks mijn aversie tegen ijzers, heb ik dit tòch laten doen, want het alternatief was inderdaad: niet meer rijdbaar. En het heeft geholpen. Ze kreeg nog wel eens een soort "verschieting" (ik kan het moeilijk omschrijven, maar ik denk dat je het kan vergelijken met een soort krampgevoel), maar ècht eruitschieten is niet meer gebeurt. We zijn nu bijna een jaar verder.

Succes met je paard.
Trea

Spirithorses schreef op vrijdag, 9 september 2005, 7:31:



Je geeft nu een omschrijving van mijn paard hoor
Zou je zeggen, een tinker? Maar het kan dus wèl bij koudbloeden, gezien jouw haffie. Ik heb deze karaktereigenschap, of eigenlijk is het geen karaktereigenschap, maar gewoon het hele wezen, al lang geleden ontdekt natuurlijk. Maar nu ik met haar, sind mei, aan het Parelliën ben, en dus véél van haar vraag, komt dit extra naar boven. Het is gewoon zielig, net wat je zegt, hoe rustig en kalm ik ook iets van haar vraag, ze schiet gelijk in de stress, en wil het al uitvoeren nog vóór ik de vraag gesteld heb, waarop ik haar weer moet corrigeren, ze nog meer in de stress schiet etc. Dit is ook het paard, wat het clickeren niet goed oppakte. Zelfs nu, nu ik volgens Inge's methode werk, is het geen succes. Ze was er eigenlijk het best aan, toen ik helemaal niets van haar vroeg, dan 2x per week een buitenrit, met een stang(die bleek ze heel veilig en duidelijk te vinden), terwijl het bitloos rijden haar juist weer erg onzeker maakt. Ze zoekt nog steeds naar mijn hand en is niet in staat een zelfdenkend paard te worden. Ik vind het best moeilijk met haar. Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Gr. Trea

Peter Donck schreef op vrijdag, 9 september 2005, 10:49:


Toen ik Amy kocht, was ze ook graatmager. Ze kwam nèt uit Engeland, mèt een veulen wat haar helemaal leegzoog. De heupbeenderen staken er uit en de ruggengraat lag er dik bovenop. De hals was helemaal ingevallen. We hebben haar toen op een dieet gezet van bietenpulp, gahakselde mais en veel hooi. Binnen een paar maanden was ze helemaal op gewicht.

Trea

Huertecilla schreef op vrijdag, 9 september 2005, 13:01:


Dit is een goeie Peter,
Traileren, hot-item. Ik heb trailerangst. Mijn paard ook in lichte mate, maar ik meer. Ik zie alle mogelijke gevaren van het de openbare weg opgaan in zo'n onstabiele, onbeschermde, bak. Ik zie kettingbotsingen, aanrijdingen, omkieperen. Je kunt het zo gek niet bedenken tegenwoordig op de Nederlandse wegen met al die vrachtwagens. Ik heb eens een stukje achter in de trailer meegereden met mijn paard, ik kan je zeggen: het is geen pretje. Hoe comfortabel je zit in de auto, zo oncomfortabel is een trailer. We hadden een trailer gekocht voor hooiopslag omdat we ons busje moesten verkopen (grijs kenteken hè) en ik dacht: da's mooi, kan ik eindelijk meedoen aan clinics en zo. Nou ik zie ervan af. Ik vind het hels voor het paard èn voor mezelf. Als het niet anders kan (bijv. naar een kliniek moeten), laat ik mijn paard liever met z'n benen op de grond.

Vliegenweren doe ik alleen met rijden (spray) omdat het paard dan niet afgeleid wordt en met bekappen leg ik een vliegendeken om. Ik vind ook dat als ze lekker op het land staan, ze dat prima zelf regelen (mits je aan een bepaald aantal voorwaarden kunt voldoen, zoals: kudde, schaduw, afdak)

Ik probeer risico's altijd zorgvuldig te overwegen vantevoren. De ene noemt het neurotisch gedrag, de ander weldenkend. Ik weeg vóór en nadelen tegen elkaar af (zoals de ijzers bij patella luxatie) en neem dan een beslissing...

Trea

Huertecilla schreef op vrijdag, 9 september 2005, 14:07:


Het maakt tòch niks uit of je nu een weldenkend risico neemt (zoals jij met de wei), of eentje waarvan je niet wist dat het een risico kon zijn. Als het misgaat omdat ik bewust of onbewust een risico heb genomen, neem ik me dat kwalijk tot in het einde der dagen. Zo heb ik vorig jaar onbewust een risico genomen, om mijn paard op een veel te streng dieet te zetten, waardoor ze zand ging eten, koliek kreeg en tenslotte een hele dure operatie, een langdurige lijdensweg erna en een paard wat nog niet 100% is. Onbewust ja. Ik had me hier op kunnen voorbereiden door beter eerst naar info te zoeken over voeren, maar stel dat ik na langdurig afwegen hetzelfde had gedaan en het was dàn gebeurt? Voor mij maakt het geen verschil hoor. Je hebt nou eenmaal de verantwoording over je dieren en ze zijn afhankelijk van de beslissingen die hun baasje maakt. Ik ben nou eenmaal een doemdenker, maar een verkeerde beslissing is er nog altijd 1 teveel.

Trea

Huertecilla schreef op vrijdag, 9 september 2005, 15:48:

-------------
Nee, grapjas, zo bedoel ik het niet
-------------
------------
Die vraag, heb ik mij natuurlijk ook al gesteld, en aangezien ik mijn eigen genot ook belangrijk vind, neem ik dus het risico. Tja, da's niet weloverdacht, maar dan laat ik die 50% theorie er maar op los en hoop dat ie gunstig uitvalt :) En ik probeer dan het risico maar zo klein mogelijk te houden door even uit te kijken voor ik de weg oversteek
------------

Ja, daar zit wat in hè, en bovendien is paardrijden 1000x leuker dan vliegen

Trea

marjolijn schreef op vrijdag, 9 september 2005, 23:26:

.

Ja Marjolein, be-lach-e-lijk!
Trea

Peter Donck schreef op zaterdag, 10 september 2005, 0:08:


Peter, ben je soms dichter? Bij jouw berichtjes krijg ik altijd de neiging om ze als versje op te zeggen..... hardstikke leuk!

Trea

Nick Altena schreef op zaterdag, 10 september 2005, 0:27:


Oeps, dan zijn die van mij al weken ziek....

Trea