epona schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:53:


Bedankt Ina,

Ze heeft gezelschap van een ander merrie veulentje, dit gaat erg goed gelukkig. Daar op stal staat ze met 3 andere paarden, een ruin, een merrie en een hengst. Dit gaat goed, ze vinden het allemaal erg interessant, vooral met de ruin erbij gaat goed. Als ik er zelf ben loop ik altijd naast haar en aai haar. Het lijkt of ze dit accepteert en loopt dan ook achter mij aan als ik terug loop. Het is moeilijk, ik wordt er zelf zo verdrietig van. Dat gegil en die ongelukkige houding. Ik moest het gewoon even kwijt op dit forum.

Gr. Cil

Allemaal onwijs bedankt voor de steunende berichten! Het is en blijft moeilijk. Het vervelende is nu ook nog dat ze aan een antibiotica kuur moet (hele stalletje trouwens) want ze heeft daar nog een infectie opgelopen ook! Gisteren stikte ze zowat in haar eigen slijm, dierenarts er meteen bij. Die bevestigde dat ze de infectie daar op stal heeft opgelopen!

Ik vraag me af of hier iets tegen te doen is. Als ik eraan denk wordt ik kwaad, verdrietig en misselijk tegelijk. Niet alleen omdat het toevallig mijn veulenmeisje is die dit overkomt maar misschien over wat jaartjes nog tientallen anderen. Ik vind het trouwens vreselijk dat hij de merrie van mijn veulen naar de slacht (!) heeft gebracht terwijl ze met de artrose in haar achterbeen misschien nog best wel had kunnen genieten van haar leven, juiste medicatie, zorg en rust. Als ik dit allemaal van tevoren had geweten had ik ook de merrie gekocht, maar ja dat is allemaal achteraf gepraat waar je toch niks meer aan hebt. Recht vooruit kijken, de toekomst in zegt mijn vriend. En hij heeft gelijk, mijn veulen speelt zelfs al met haar nieuwe vriendinnetje en de ruin op stal is een perfect maatje voor haar! Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt en misschien komen we over 4 a 5 jaar wel naar de stal toe van Paard Natuurlijk om samen te leren en elkaar nog beter te begrijpen. Eerste jaren lekker rust en spelen en knuffelen met elkaar.

Bedankt voor de reacties!
Groetjes Cil

Dinsdag komt pas de dierenarts, hij kan niet eerder dus vandaar dat ik dit bericht hier plaats, wil graag jullie mening.

Mijn veulen van bijna 5 maanden oud staat een tijdje bij ons op stal. Ik heb al eerder over haar geschreven hier op het forum wat ging over haar afspenen bij de moeder en dat dat heel vervelend is gelopen.

Nu heeft ze volgens mij ataxie door trauma. Ik ken haar vanaf de geboorte en toen hebben mijn vriend en ik haar meteen gekocht. Ze heeft vanaf dag 1 altijd super mooi gelopen, in alle gangen. Maar nu vertoond ze sinds anderhalve maand symptonen die volgens mij duiden op ataxie.

Ze is een keer keihard gevallen doordat de stal eigenaar en zijn zoon haar ui de box hadden getrokken(!!!!) met lasso en halster zonder mijn weten en waar ik dus later achter kwam. Volgens hun (westernrijders) moet je een veulen meteen goed opvoeden en is het flexibel dus mag het vallen. Ze is toen keihard in de box geklapt en later ook tegen het zijschot van de bak.

Sinds die tijd sleept ze met haar achter hoeven over de grond als ze loopt en het wordt steeds erger. Als ik haar duw tegen haar achterhand dan valt ze zowat om en vaak struikelt ze over haar eigen achterbenen. Haar achterbenen staan vaak gekruisd of ze zet ze op elkaar en valt dan bijna om. Ze loopt alleen maar af en toe draaft ze en het ziet er heel vreemd uit. Als ze uit de box komt lijkt het wel een robotje, ze stampt dan met haar achterhoeven als ze loopt en zakt af en toe door haar achterhand.

Ik vind dit zo erg ... ben zo bang dat ze pijn heeft. Het is heel naar om te zien en het wordt sinds een paar dagen nu met de dag erger. Ze is verder heel lief en aanhankelijk, niet chagerijnig en ze eet heel goed en drinkt goed en plast en poept goed. Ik hou alles in de gaten, het is alleen zo vervelend dat de dierenarts pas dinsdag kan komen. Wie kan mij adviseren en wie weet wat dit betekent? Is het misschien ataxie na trauma (die val) of is het misschien haar groei? Ze heeft overigens alleen last van haar haar achterhand, stijf en slap en achterbenen. Geen spiertrillingen in haar hals of er ergens anders.

Groeten Cil.

Wil schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 15:29:


Hoi Wil

Bedankt voor de snelle reactie. Ik heb misschien een negatief beeld gezet over westernrijders maar dat is zeker niet mijn bedoeling geweest. Ik scheer niemand over 1 kam dus ook niet een groep mensen die een bepaalde sport uit oefenen. Alleen weet ik dat hun heel anders omgaan met paarden dan dat ik zou willen zien. Gelukkig stat ze daar al een tijdje niet meer dus dat maakt een hoop goed. Aan de andere kant ben ik echt bang dat ze dus wel wat heeft over gehouden aan die val van dat hun toen met haar bezig zijn geweest. Terwijl ik daar op dat moment niks van af wist en dit dus dagen later te horen kreeg van zoon zelf. Ik ben gek op mijn veulen en andersom ook. We zijn echt maatjes en weten wat we aan elkaar hebben. Mensen moeten ook altijd lachen als ze ons samen zien omdat we zo`n sterke band hebben kunnen we alles met elkaar. Dus zal ik haar nooit iets opleggen of erger nog dwingen! Dat doet zij tenslotte ook niet bij mij! Ik heb al veel gezocht op het internet en ik kom gevoelsmatig toch steeds uit bij ataxie. Maar het kan zeker zijn dat er wat anders aan de hand is. Ik vraag me dan ook af er mensen zijn die deze symptonen herkennen. Volgens mijn vriendin is een kraker uit den boze en fysio wil ik pas laten doen als dat wordt voorgeschreven door de arts. Deze komt dinsdag ... duurt mij veel te lang maar kan niks anders doen dan afwachten. Ik wil graag eerst zijn mening horen en dan naar een kliniek ofzo? Maar misschien dat iemand mij kan helpen en weet wat dit is of herkend? Ondertussen speur ik heel internet af en vraag aan iedereen met paardenkennis advies of raad. Kan geen kwaad toch, wil zo veel mogelijk te weten komen. Voorlopig staat ze overdag buiten met ons andere veulen. En s`avonds staan ze met zijn tweeen op stal.

jan seykens schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 15:32:


Hoi Jan,

Verkeerd vermeld, maar ze staat al een maand niet meer daar op stal. Ze staat nu bij ons thuis op stal. Beel te vroeg gespeend inderdaad maar daar zit een lang verhaal aanvast waarin de merrie is afgemaakt en ik niet anders kon dan mijn veulen daar weg halen. Mijn dierenarts weet de gehele situatie. Ik vind dit erg vervelend dat hij pas dinsdag kan komen! Maar volgens hem is dit niet levensbedreigend dus gewoon een afspraak maken dus. Om nou een andere dierenarts te zoeken... ik weet niet, ik heb hem al een tijd lang dus je kent elkaar dan he? Maar het duurt mij inderdaad ook te lang. Dus vandaar dat ik heel internet afzoek naar informatie en dit bericht heb geplaatst. Hoop zo dat er mensen zijn die dit probleem herkennen en mij kunnen helpen misschien? In ieder geval bedankt voor de reactie!

Groeten Cil

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 16:00:


Hoi Monique

Ik ben blij dat ze nu thuis staat inderdaad maar ze is veel te vroeg bij haar moeder weggegaan!! Ze staat nu al een maand bij ons en is nog geen 5 maanden. Maar door omstandigheden konden wij niet anders. Ze is er erg dieronvriendelijk behandeld. Gelukkig heeft ze wel vertrouwen in mij en zijn we dus maatjes. Ze loopt me overal achterna te huppelen en ik kan alles met haar wat erg leuk is. Maar nu zitten we dus met een flink probleem en ben zo bang dat dit slecht gaat uitpakken. Nu heb ik op het internet gelezen dat er een bepaalde vorm van ataxie bij bepaalde rassen erfelijk of aangeboren kan zijn. Ze is een Oldenburger en dus erg flink en groot voor 5 maanden. Fysio ben is zeker aan het overwegen, wacht eerst de dierenarts af. Ik hoop dat het iets is wat makkelijk en pijnloos is op te lossen en geen chronisch iets ofzo.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 16:18:


Hoi Isabel,

Nee ze staan altijd binnen s`nachts. Dit zijn ze eigenlijk zo gewend en s`nachts staan er andere paarden los (inloopstal) en daar wil ik ze niet tussen zetten!! Ruinen van eind 5. Dus wordt er altijd gewisseld, overdag de veulens, s`nachts de andere paarden. Lopen ze allemaal ongeveer 12 uur buiten, beter zo dan een paar uur toch?

Hier even een update over mijn veulen.

Dinsdag is de dierenarts geweest bij mijn veulen. Ik heb eerder haar verhaal hier geplaatst en uitgelegd dat ze volgens mij ataxties was achter. Nu is dat zeker meer dan waar. De dierenarts heeft dit bevestigd. Hij heeft oefeningen met haar gedaan en schrok echt van haar reacties. Elke keer viel mijn lieve schat om. Zelfs alleen al bij het hoefje achter te lang optillen en achteruit lopen kan ze zelfs al niet meer. Het wordt echt met de dag erger. Nou eet en drinkt ze wel goed en ze is zo verschrikkelijk lief! Je zou echt niet zeggen dat het arme dier zoveel pijn heeft. Ik ben dan ook heel erg geschrokken! Volgens de dierenarts komt dit vanuit haar nek en is er een halswervel gebroken / verschoven. Ik heb meteen de kraker gebeld en deze wilde niet langs komen, er moest volgens hem eerst een foto gemaakt worden, anders kon en wilde hij niks doen. Logisch. Ik heb iedereen en alles wat met paarden te maken heeft opgebeld om een foto te kunnen laten maken van haar halswervels. Niemand kon dit op locatie doen! Ik ga mijn veulen niet vervoeren, dat is geen goed idee. Mijn eigen dierenarts belde me de volgende dag op en wilde wel langskomen, hij had iemand kunnen regelen en wilde het wel proberen, kon niks garanderen. Nu is er dus een foto gemaakt van haar hals, en er is niet duidelijk op te zien of het verschoven is of gebroken. Volgens de dierenarts is het een aflopende zaak. Nu moet ik een besluit nemen. En dit vindt ik zo erg! Wat moet ik doen? Is ze te redden of moet ik haar in laten slapen? Ik vindt dit zo erg, wie ben ik om te beslissen over leven en dood? En dan nog wel over mijn eigen lieve mooie merrie veulen.

Ik hoop dat er mensen zijn die me raad kunnen geven over wat voor besluit ik moet nemen. De meeste in mijn omgeving vinden overigens dat ik haar moet laten inslapen. En andere vinden weer dat ik het aan moet kijken. Mijn dierenarts legt het besluit bij mij.

Bedankt voor de reacties. Ik vindt het dan ook vreselijk en ben er echt ziek van. Volgens mijn dierenarts, deze werkt met een andere dierenarts samen en beide zijn ze geweest en hebben dezelfde mening, is het een aflopende zaak. Volgens de kraker ook en volgens degene die meekwam om de foto te maken. Volgens hun is het niet meer te herstellen als er een fractuur in de halswervels zit en waarbij het jonge dier zo slecht achteruit gaat. Ze is pas 5 maanden oud. Ik kan me vinden in de uitleg van deze artsen maar niet in het feit dat het nooit meer goed zal komen met haar. Het kan mij niet schelen als er nooit op haar gereden mag worden, dan ga ik toch gezellig met haar wandelen en knuffelen en spelen? Waarom moet een mens er bovenop gaan klimmen? Om macht te tonen? Maar daar gaat het nu even niet om. De beslissing welke inderdaad onomkeerbaar zal zijn wil ik niet nemen! Ik ga er zeker nog andere mensen bij halen. Therapeuten en andere dierenartsen. Maar mijn vriend zegt "Tot hoever wil je gaan, en is dit haalbaar voor het beestje?" Wil en kan zij dit wel, ik weet niet hoeveel pijn zij heeft en wat voor effect het gaat geven als ik te lang wacht en te veel probeer om haar een zo pijnloos mogelijk bestaan te willen geven. Het is hard en de wereld is soms oneerlijk. Ik wil haar lot niet in mijn handen hebben. Daar heb ik haar niet voor uitgekozen, ik haar gekozen als maatje voor altijd. Maar jullie reacties geven mij wel hoop. Ik vindt zelf ook dat ik nog niet moet opgeven terwijl de meeste mensen in mijn omgeving roepen dat het egoïstisch is om haar nu nog in leven te houden. Ik wordt hier heel erg verdrietig van. Een kennis met zelf 2 paarden kwam naar me toe en vertelde me dat ik er zo overheen zou zijn en dat ze een heel leuk paard voor me te koop wist. Ik wist niet wat ik hoorde, ik ben huilend weggegaan. Mijn paardje is niet vervangbaar en ik snap niet dat dit soort mensen zelf paarden houden en ervan kunnen genieten. Zo`n opmerking komt hard aan. Maar morgen komt er in ieder geval een andere dierenarts bij kijken. Ik ben zeer benieuwd.

van lennep schreef op donderdag 20 oktober 2005, 15:37:


Bedankt voor je reactie! Ik wil erg graag dat telefoonnummer. Ik wil zo veel mogelijk mensen benaderen die naar haar kunnen kijken en me kunnen helpen in de beslissingen.

Groetjes Cil