Marleen den Arend schreef


Wauw Marleen, wat een prachtige paarden !!!!!
Waarom wordt je merrie verkocht, in godsnaam?
Pien

www.spirithorses.be
Western Natural
Horsemanship / Natuurlijk Bekappen

Michiel schreef:

Wat doe je dan, Michiel, als je paard er andere gedachten op nahoudt waardoor je hem op dat moment niet kunt belonen en je streng moet zijn?
maw : Als je de kans niet krijgt het op een positieve manier af te ronden?
Want dat kan.
En ik neem aan dat je wacht op een goede kans om te belonen. Maar wat als die kans zich niet voordoet en je in een impasse dreigt te geraken?
Ga je dan staan wachten, geef je je paard zijn zin of gebruik je wat steady pressure, gevolgd door een beloning voor elke goede move?

Stel; ik wil langs een eng ding op straat en mijn paard wil daar niet langs?
Offuh....Paard wil persé naar huis en ik niet?

In het eerste geval l*l ik hem er wel doorheen en elke stap in de goede richting levert een woordelijke beloning op.
In het tweede geval idem, maar zonodig met wat aanhoudende druk, die ik verlicht bij elke beweging in de juiste positie, vergezeld van de woordelijke beloning.

Is dat wat je bedoelt?

Groet, Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship / Natuurlijk Bekappen

Huertecilla schreef op woensdag, 28 september 2005, 23:08:


Veel mensen verwarren dressuur met gymnasticeren.
Het moet allemaal snel en resultaatgericht, terwijl, als je je paard zelf de kans geeft zich te leren dragen hij er ook heus komt, maar dan moet ie wel krachtig genoeg in zijn lijf zitten en de ruiter weten wat ie vraagt.

Je paard binnen 10 minuten aan een kort teugeltje omlaag rijden (desnoods met een hulpstuk) is geen gymnasticeren, maar wordt helaas wel maar al te vaak gezien als "dressuur".
(Ja HC, ik volg je).

Ik zie nog te vaak om mij heen dat een paard (na 23 uur) van stal wordt gehaald, opgezadeld, in de knoop gelegd met hulpteugels waardoor het onopgewarmde lijf in de krul moet lopen, aan de longe gehangen, met de zweep eroverheen gaand gelijk in galóp moet.
En pas bij het afzadelen gaat de riem eraf - kan ie gelijk door naar de stal.
Maar wel de keurig gestreken witte sjabrak erop he.... staat zo camp.

Helaas is dat de dressuurmentaliteit op veel 'stallen'.
Als dat is wat ze tegen jou zeggen, Marlin, dan bleef ik lekker in dat bos

Overigens : Dat half jaar richting HC : Ik zou het doen.
Grote kans als je daar aankomt, dat je niet meer hoeft te leren gymnasticeren.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Wil schreef op woensdag, 28 september 2005, 23:23:


Jeetje, dat gaat ook de goede kant op - hetzelfde als bij Bombita.
Wat is het toch een leuk paard !
Loopt Noa verder niet kreupel?
Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Wil schreef :

Wáár heb je dat nou uiteindelijk besteld?
Is dat qua grootte te vergelijken met zo'n grote hooibaal waar 20 pakken hooi ingaan??
En wat kost het nu? (Ga ik effe omrekenen).
Oja : Is het voorverpakt?


Ja, ik wou eind deze week weer een foto maken.
Maar je ziet de wond nu met de dag kleiner worden.
Toch vrezen we schade aan de strekpees, ze laat haar voet een beetje op de grond 'vallen' als ze hem neerzet. Door de zwellingen was dat aanvankelijk niet te zien, maar nu het been soepeler wordt komt er meer beweging in de kogel. Maar hopen dat het enigszins goed komt, al heb ik het gevoel dat ze dat voetje altijd een beetje anders zal blijven neerzetten.


Groeten terug (we gaan weer verder met inpakken voor de verhuizing, - vandaag wordt het grof-vuil dag. Jeetje , wat kan een mens troep verzamelen zeg....)

Pien
www.spirithorses.be

jo schreef :


Ik denk niet dat je het op een strijd moet laten aankomen over wie de leider is. Leiderschap houdt méér in dan dominantie, leiderschap is ook vertrouwen en veiligheid; "kijk, ik laat je zien dat het heel leuk is daarachter dat hek, zo kunnen we samen de wereld gaan ontdekken".
De term leiderschap krijgt zo een veel minder negatieve bijklank.
Leiderschap is ook voeren, mest ruimen, letterlijk je paard met je zorg omringen. Hij ziet dat heus wat je allemaal voor hem doet !!!!

Ik accepteer het echter niet wanneer een paard blijft weigeren, achteruit lopen, wijken etc. In eerste instantie ga je altijd op zoek naar de oorzaak : Misschien heeft het paard idd weinig vetrouwen in je.
En dan zul je daaraan moeten werken, nooit door af te dwingen, daarmee bereik je niet dat je paard graag voor je wil 'werken' want je paard gaat dan vanuit angst of intimidatie voor je aan de slag, en wordt het probleem alleen maar onderdrukt.

Wat mij helpt is liefdevolle consequentie, zoals ik dat noem.
"Je gaat er tóch langs", ook al staan we hier een uur, en iedere goede beweging uitgebreid belonen.
Daaraan vooraf gaat eigenlijk iets anders, nl, de dagelijkse zorg.
Bezig zijn met je paard , weer liefdevol en consequent, grenzen stellen, hem af en toe een pas achterwaarts laten gaan in de weide, je niet omver laten lopen, jí'j bepaalt wanneer hij zijn emmer krijgt (zonder te pesten he) ; kleine dingen van waaruit blijkt dat jij op een bijna speelse wijze iets van hem vraagt en dat wakkert zijn aandacht.
"Hee, denkt ie", ze is wel leuk, ze snapt mij, ze "leest" mij...

Neem zijn signalen serieus, je paard wil wat zeggen.
Velen (jij niet - dat weet ik) willen alleen maar rijden en kijken alleen rijd-matig naar hun paard. Er is echter nog zo'n hele wereld achter dat rijden en ook in de weide heeft je paard je vanalles te vertellen, en kun je luisteren.

Tijdens het rijden moet er geen strijd zijn. Eventuele ongemakken en onduidelijkheden dienen op de grond te worden opgelost, is mijn mening.

Als je meer wilt weten vraag je maar....

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Michiel schreef :

Ow nee, niet te pittig.
Ik kom er straks op terug, moet nu echt weg.
Tot later (interessante discussie....)

Pien
www.spirithorses.be

Michiel schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:50:


Michiel, is het allemaal wel in evenwicht wat je doet? Ik bedoel : Ben je niet aan één kant zeer (té) meegaand, maar aan de andere kant heel streng. Is er nog een tussenweg? (ik probeer met je mee te denken...).
Ben je niet te flippy floppy?



En toch proef ik in je verhaal iets van teleurstelling....want je wilt het zo graag goed doen, je geeft haar zoveel liefde en dan nog komt ze niet mee zoals je dat zo graag zou wensen. Right?

Ik denk dus niet dat een vraag voorhouden al voldoende druk is, het is een heel gewone vraag waarop je een heel gewoon ja of nee krijgt, daar moet je niet te moeijlijk over doen.Ik denk niet dat een paard in termen van 'oplossing zoeken' denkt, dat is me te menselijk. Hij gaat geen concessies aan jou doen, zo denkt ie niet. Hij denkt in de eerste plaats gewoon aan zichzelf en daar is niks mis mee.
Het is een ja of het is een nee. Aan jou vervolgens de keuze wat je daarmee wil. Maar het is niet zo dat hij jou die keuze geeft.


Ja, zeer zeer goede methoden, ik gebruik ze zelf ook als nodig.
Je moet het alleen goed weten te doseren en dat is iets wat velen niet voldoende aanvoelen.

Maar ik blijf erbij (en ik denk wel haast dat jij dit ook zo ziet) dat je geen meningsverschillen moet krijgen tijdens het 'werk'.


Ook eens met dat goed luisterend paard ja, maar als je paard op dat moment ervoor kiest niet te willen oversteken heb je wel discussie op een gevaarlijk moment.
Sleuren (ook steady pressure) heeft dan niet het gewenste effect en geeft frustratie. Slaan en rukken wil je ook niet, dat maakt angstig.
Vandaar dat ik zeg dat je het probleem niet dáár moet gaan staan oplossen, maar op een ander (eerder) moment waarop jullie beiden ontspannen zijn.

Leiderschap heeft niks met dictatorschap te maken, ook niks met macht, maar met veiligheid, in de eerste plaats voor jezelf!
Resect is ook zo'n woord : Jack en ik hebben zeer veel respect voor mekaar, maar er is er hier niet één iemand de baas. Zo is dat ook met mijn paarden. Ik krijg respect door de manier waarop ik in het leven sta, niet door mijn manier van afdwingen!

Helpt het je wat zo?
Pien
www.spirithorses.be

Karin Haneveer schreef op donderdag, 29 september 2005, 11:51:

En Tuck 'R Command, zoon van Commander Flitz Fritz is de vader van onze Spirit. Zo blijft het toch weer in de familie he....

Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef :

Ik gebruik het ook nog zelden omdat de meesten van mijn paarden inmiddels 'opgevoed' zijn, dus ja, op een gegeven moment, als je paard weet wat je bedoelt en vice versa, is het niet eens meer nodig, dan is een kijken, wijzen voldoende. Met alleen een wijsvinger naar rechts of links kun je dan bijvoorbeeld al sturen, druk nihil.


Vertel nou eens, Piet, waaróm wil hij targetten? Ik denk niet dattie jou wil laten zien hoe moedig hij is. Hij wil dit doen omdat ie een beloning wil. En als hij daarvoor achteruit naar beneden moet en voldoende vertrouwen in jou heeft , dan neemt hij dat bergje voor lief.


Ik weet het niet hoor, zou een paard dat met zachte druk naar beneden gevraagd wordt dan niet moeten voelen waar hij zijn voeten neerzet?
Trouwens; als je dit mbv druk vraagt moet je nooit aanhoudende druk gebruiken, maar korte momenten, dan wachten tot het paard reageert, belonen en weer een fractie druk, wachten, reageren, belonen en zo komt het paard net zo goed op zichzelf die heuvel of berg af.
Nooit aanhoudende druk want dan ga JIJ dat paard leiden en dat is niet wat je wil, hij moet op eigen benen lopen.
Op een gegeven moment is dus die druk niet meer nodig maar is gewoon een 'vragen' voldoende geworden, vergezeld van een woordelijke beloning.

Over de frequentie van die woordelijke beloning kunnen we het vervolgens hebben; ik beloon graag en veel, bij elke goede reaktie
die mijn paard mij geeft, hoe subtiel dan ook.
Dit bouw je langzaam af tot je op een gegeven moment aleen op het einde van het gevraagde beloont.

Ik blijf het trouwens vaker doen; ik vertel mijn paard zodra ik iets vraag al dat ze heel lief is, vergezeld van een aanraking (ik raak mijn paarden heel veel aan) , dit vindt ze zo fijn dat ze uit zichzelf het gevraagde zal doen.
Hierin zie ik niet veel verschil met klikkeren, ook al gebruik(te) ik dus wel die druk in het begin.
Maar ik vind het niet goed als mijn paard zelf haar eigen versie gaat verzinnen, of op dingen vooruit gaat lopen.
En het 'gevaar' is dat ze dat doet om mijn "good girl" te willen horen.
Niet dat dat erg is, maar het komt dan niet meer uit haarzelf.
Maar goed, mijn paard achterwaarts een heuveltje af laten lopen is ook niet iets wat ze uit zichzelf zou doen, lijkt mij.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

ivo huygens schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:04:


't Is een veulen he.... dat waarschijnlijk nog niet veel geleerd heeft, en zeker niet weet dat het heel erg fijn kan zijn bij mensen.
Dat zul jij haar duidelijk moeten maken, niet door haar weg te drijven maar juist door haar naar je toe te halen en haar te leren dat aanraken fijn is. Haar hele lijf, en haar achterbenen. Begin vooraan ; nek hals, borst, en ga langzaam verder (na dagen) tot je ook de achterhand zonder problemen kunt aanraken, helemaal tot onderin haar hoeven, maak haar bewust van haar lijf.
Ze is zich misschien niet eens bewust van wat ze doet, maar misschien ook trapt ze gericht, kan ik van hier niet bepalen.

Een veulen van 1,5 jaar behoort eigenlijk allang gesocialiseerd te zijn. Nu te moeten beginnen met haar maakt dat je al wat tijd verloren hebt.
Maar weer die liefdevolle vastberadenheid maken dat het je zeker gaat lukken. Als je met haar bezig bent zorg je gewoon ervoor dat haar hoofd altijd bij je en in jouw richting is en niet van je af, mocht ze willen uithalen dan draait ze automatisch van je vandaan.
Weer een risico minder.
Pien
www.spirithorses.be

epona schreef op donderdag, 29 september 2005, 22:31:


Mee eens, maar ik zou het toch eerst op de lieve manier proberen, gaat ze zich dan nog 'misdragen' kun je nog altijd je maatregelen gaan nemen en haar uit jouw kudde zetten totdat ze in de gaten heeft dat haar gedrag niet gewenst is,maar dan zou ze als veulen al zeer ver moeten gaan en in de regel heb ik dat nog nooit toegepast.

Ik ben meer van het 'rust' principe en van het tijd nemen, ik zie de wonderen die je ermee bereikt.
Maar zij bepaalt het scenario.
Er zijn nou eenmaal paarden die niet gebaat zijn bij wegsturen, alleen wanneer ze echt iets doen. En zowiezo niet op voorhand.
Want het kan sommige paarden knap onzeker maken, en dat moet je dan weer eerst terug 'verdienen'.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

huygens ivo schreef :

Ivo, je moet wel aan de slag gaan met haar hoor, ik zou haar iedere dag even 'in handen' nemen en niet denken dat durf ik niet, want ze wordt met de dag zwaarder en haar eigen karakter krijgt meer vorm.
Een voordeel van een veulen is dat het met je mee opgroeit, maar het nadeel is dat jij zult moeten opvoeden, tja, toch wel vergelijkbaar met het hebben van kinderen En da's ook lang niet altijd makkelijk.

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom ze dit gedrag vertoont, maar voor jouw reaktie maakt het niet zoveel gek uit. Gewoon heel veel met haar bezig zijn en je grenzen stellen; dit mag wel, dat mag niet, consequent zijn, duidelijk zijn, korte bewoordingen, duidelijke lichaamstaal, stand houden als ze je niet snapt of doet alsof ze je niet snapt en uuuuuuuuiiiiiiiiitvoerig belonen bij elke goede actie die ze onderneemt.

Je hoeft toch niet meteen haar achterbenen aan te raken ? Begin met een plekje waarvan je weet dat ze het lekker vindt, den bouw dat langzaam uit, desnoods met een snoepje/brokje erbij, wat maakt jou dat uit ? Als ze maar niet gaat lopen klieren (en dat is wel een beetje het gevaar bij haar nu hoor) om dat brokje te krijgen.Ik zou het daarom wel pas na afloop geven, zodra je het halster af doet, maar daar zal niet iedereen het mee eens zijn hier. Ik ben dus niet van de snoepjerige tussendoor....

Hou je hoofd en schouders recht, stel je niet te zwak op, doe niet te bang of onderdanig naar haar toe, want dat is wel iets wat ze zeer vlug in de gaten heeft en daar kan ze een spelletje van maken.

Het is gewoon een jong dier dat een beetje leiding en duidelijkheid nodig heeft, waarschijnlijk zal ze blij zijn wanneer jij nu het heft weer in handen neemt, dat heeft ze nodig. Maar ga niet niks zitten doen, haal er anders hulp bij he....(en niet die van haar 'op de plek zetten')

Succes, groet, Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef :


Nee, dat is ook niet de reden dat ik aan het einde beloon met een snoeppie.
Het geven van een snoepje creëeert niet meer dan een leuke gewoonte, een positief afsluiten, hoe je het noemen wilt.
Dat heeft niks te maken met een beloning voor het gevraagde werk want dat is de 3 secondenregel, dus dat weten we.

Kijk, BD heeft het zo geregeld dat zij altijd van mij na het werk een snoepje krijgt. Ik zet haar in de paddock, knoop het halster los en op dat moment draait zij haar hoofd naar mij omdat ze weet dat ze een lekkertje krijgt.
Is al jaren zo, ze vraagt tussendoor ook niks aan me - krijgt ze ook eigenlijk zelden, maar die gewoonte bij het halster uitdoen, tja.... dat is iets tussen haar en mij. Ze doet het ook niet bij Jack of anderen, maar als ik het een keertje niet doe dan is ze zwaar beledigd en dat zal ik weten ook. Onderdeel van het spel tussen haar en mij.
Heeft niks met onze 3 secondenregel te maken (die ik overigens net als jij altijd toepas).
Gewoon slijmen van mijn kant....

Geroete,
Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef:

Hihi, ja, het was ook alleen maar een snoeppie om te slijmen, waarbij ik er wel bijzette dat het ook verkeerd kan uitpakken. Even getwijfeld of ik het klikkeren daarbij zou aanhalen maar ik verwachtte wel dat jij daarmee zou komen, dan zou het helemaal een mooie aanvulling zijn, toch?
(Haar leren niet opdringerig te zijn enzo, dat kun jij nou eenmaal beter uitleggen).

Maar nu moet ik echt weer gaan, teveel te doen enzo....
Fijne cursusdag morgen, ik weet zeker dat je Ivo op weg kunt helpen.

Groetjes, je collega
Pien
www.spirithorses.be