Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 29 september 2005, 23:43:


wij hebben ook kastanje bomen ze worden niet ziek , ik heb ze nog nooit de kastanjes zien eten maar ze zijn dol op het blad zogauw er bladeren zijn eten ze die het eerst op, ook het lindeboom blad is populair maar de kastanje is favoriet

ik heb geen tamme kastanjes

groetjes
Ina

Marlies schreef op vrijdag, 30 september 2005, 8:17:


hoi marlies

hier ben ik het niet helemaal met je eens! mijn 1e veulen ooit gefokt heb ik nooit gedomineerd alleen maar vriendelijk veel aaien moeder en kind vertrouwden mij volledig het veulen sliep bij mij op schoot lekker samen rennen in de wei. tot dan niets mis mee ik heb het dan ook nooit grenzen gesteld (het was een hengstje).
Hij sprong toen hij ongeveer een jaar was vanuit het niets mijn partner steigerend op zijn rug. Houdini kon een puntje aan hem zuigen hij glipte overal tussendoor stroom of geen stroom. toen hebben we hem laten castreren en werd hij rustiger. hij bleef bij zijn moeder en ons en werd nog steeds met liefde en zonder grenzen benaderd. toen hij drie was werd het tijd om hem te beleren. Het was niet meer mogelijk om zonder gevaar voor eigen leven in het weiland te lopen Blikkerende tanden oren plat in zijn nek en heel hard rennen. Alleen met voer was hij te lokken en was het mogelijk om iets te doen. Mijn zus wilde graag hem meenemen naar een hempfling cursus daar kon diegene die de cursus gaf niets met hem hij tarte elke regel, reageerde niet op lichaamstaal , zij kon alleen maar zich afvragen dat dit paard vreselijk mishandeld of vreselijk verwend moest zijn (nu vind ik dat beide het geval is). De enige die wat met hem kon was mijn partner, want die accepteerde zijn gedrag niet alleen het normale gedrag werd door hem beloond. Het dier ging door het vuur voor hem.
Ik denk dat ieder jong dier op zoek is naar wat wel en niet mag in de groep of je nou mens heet of gnoe of wolf of paard. Het is gevaarlijk om niet te luisteren want dan wordt je opgegeten of krijg je geen eten of overkomt je wat anders gevaarlijks of je wordt een gevaar voor de groep. Als er geen grenzen geboden worden dan creeer je ongeleide projectielen waar zelfs het dier zelf onder te lijden heeft. Het paard heeft nooit geaccepteerd dat ik een grens gaf het respecteerde mij niet het gedoogde mij . Voor mij heeft dit duidelijk gemaakt dat ik, hoewel met gevoel en liefde, de taak heb om mij consequent te gedragen als het gaat om de vraag of mijn veulens zich boven zich mij mogen plaatsen. In hun kudde zoeken ze zelf maar uit hoe ze het regelen maar als ik mij als mens in hun midden begeef wordt er niet naar mij gemept gebeten of opzij gezet ze kunnen gekrabbel krijgen als ze komen en van daar uit gaan we verder maar alleen als ze zich respectvol naar mij kunnen gedragen. zeker als ze gaan puberen noem ik het maar wordt er geen millimeter een concessie gedaan. Heel vaak gaan ze het gewoon niet aan omdat ze weten dat het geen zin heeft af en toe doen ze is een klein stapje opzij en dan voel je wel dat dat een stapje is dat gezet wordt om te testen en dat zet ik ze zachtjes weer om , en dan is het ok test mislukt. Ik hoef nooit te slaan,wil ik ook niet, ik zorg er alleen maar voor dat het heel leuk is bij mij als je als paard ook leuk doet tegen mij. Het ergste wat er op de wereld is voor een paard is genegeerd worden terwijl ze vreselijk nieuwsgierig zijn naar wat er om hun heen gebeurd, daar maak ik gebruik van.

groetjes
Ina