Peet schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 12:05:

************

Ja, dat begrijp ik.

Denk alleen niet dat dat aan de orde is. Torop heeft dat altijd al gehad, bij om het even welk zadel. In het begin ging hij zelfs ZITTEN als ik ging aansingelen. Nu blijft hij wel staan, en singel ik eerst heel licht aan (zonder enige druk), en dan geleidelijk aan strakker. Maar ook dan (en ook na eindeloos ermee oefenen) laat hij duidelijk merken dat hij het niet prettig vindt. Hij is sowieso altijd heel gevoelig op z´n buik geweest. Even ter illustratie, dan raakt de singel zijn buik dus nog niet eens! Wat mij opvalt is dat hij veel minder protesteert als ik hem "zadel" met barebackpad. Het lijkt ook alsof hij gewoon een hekel heeft aan dat hele geval op z´n rug. Met het boomloze zadel gaat beter, want daar heb ik een voortuigje bij en kan ik de singel lekker los laten.

Hoe dan ook, het is als ik heel rustig en licht aansingel nu voor hem blijkbaar wel acceptabel, hij gaat niet meer zitten bijvoorbeeld, en zwiept ook niet meer met z´n staart, maar hij probeert nog steeds altijd minstens 1 x erbij weg te lopen. Echt prettig vind hij het dus nog steeds niet. Hij doet ut liever zonder zadel . Mag wel van mij maar altijd zonder zadel rijden vin´k ook niet goed.

Ik kan me d´r ook wel iets bij voorstellen hoor, want ik heb dat regelmatig hoofdschuddend aangezien hoe anderen hem (in het begin voor ik hem kocht) aansingelden, dat ging echt van hop-snok en meteen superstrak aansjorren zonder dat paard even de gelegenheid te geven tussendoor even adem te halen. Niet fijn!

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 13:33:

*************

Ja, ik heb dat hier nu ongeveer 5 keer serieus uitgelegd, met alleen maar als resultaat dat het daarna nog steeds afgebrand wordt.

Dus huerta ... daar begin ik echnie meer aan hoor

Sabrina Wuyts schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:19:


********************

Kijk wel een beetje uit met dat colloidaal zilver (?)
Goeie nieren is wel een voorwaarde , het spulletje moet er ook nog weer uit he!

Fr

Isabel van der Made schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 16:01:

*******************
Mijn reden is voor mij doorslaggevend, voor jullie blijkbaar niet .

In een notendop:
Toen ik hem kocht had hij een behoorlijk gevoelige rug. Ben toen eerst met bit gaan rijden, vooral gericht op ontspanning. Rugklachten gingen toen uiteindelijk goed weg. Toen ik met Parelli begon, ben ik eerst gewoon zonder bit begonnen (al het rijden zonder bit dus). Ik reed toen gewoon met zadel en zit zeker niet te bonken. Hij liep met halster veel meer met z´n neus in de lucht. Een paard aan een halster aan de teugel rijden is in het begin redelijk lastig als dat paard dat nog helemaal niet van plan is. Paard had rugklachten binnen een paar weken simpelweg door het ontbreken van dat rijden op ontspanning wat met een bit op dat moment wel lukte en zonder bit niet. Ondanks dat alleen met halster rijden me heel ok leek, wil ik daar natuurlijk niet een paard met een zere rug aan overhouden. Ik ben het toen gaan afwisselen en probeerde er naartoe te werken dat wat met bit wel lukte uiteindelijk ook zonder bit ging lukken. Dat hield in: beter leren zitten, rijden, en beter communiceren.

Gegeven dit paard en deze ruiter (ik) vind ik het dan dus beter om wel af en toe met bit te rijden.

Nu zijn we alweer een stuk verder. Op ontspanning rijden gaat nu met halster zeker ook wel, dus da´s geen probleem meer. Maar er zijn nog steeds periodes dat dat minder goed gaat en dan rijd ik dus nog steeds af en toe met bit.

Doorslaggevend of niet ... C'est ca