trea hoex schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:52:


Dank je wel Trea,
Een zachte uitstraling is heel belangrijk voor Indy. Ze raakt in paniek als iemand luidruchtig of ruw is, daarvoor heeft ze helaas te veel meegemaakt. Ik zal eens kijken wie wil/kan!
Groeten,
Monique

van lennep schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:06:


Hallo, Esther,
Ik heb net even met Fred Kammer gebeld. Assen is inderdaad niet zo ver weg. Hij klinkt in ieder geval erg aardig en rustig voor de telefoon. Dat Indy bang is vond hij niet erg, daar kan zij immers niets aan doen. Als hij klanten in de buurt heeft mailt hij me even, dan kunnen we even kijken of dat toevallig past.
Ilona haar voorstel vind ik ook erg goed. Ik wacht maar even af......
In ieder geval bedankt!
Groeten,
Monique

Cassandra Berg schreef op dinsdag 7 februari 2006, 9:52:


Hallo,
Mijn paard is geen tinker, maar een quarter horse. Indy is ook nooit door andere paarden geaccepteerd. Nieuwe paarden werden normaal na enkele onschuldige schermutselingen geaccepteerd, Indy echter niet. Bij een pensionstalling liep het volledig uit de hand toen een oversexte ruin haar keer op keer probeerde te dekken, de andere paarden liet hij gek genoeg met rust. Ze zat onder de trap en bijtwonden, haar manen waren uitgerukt, haar staart gereduceerd tot een zielig borsteltje. Wilde Indy weglopen beet de ruin zich gewoon in haar staart vast en sleurde haar mee. Iedereen was bang voor die ruin, de boer vond hem erg stoer en weigerde een extra draadje te spannen, ze moest zich maar verweren. Dat deed Indy echter niet. Ik heb toen een spuitbus gekocht met een verschrikkelijk stinkend anti-bijt goedje. Gevolg was dat als Indy zich richting de groep bewoog, de hoofdjes omhoog gingen en de groep zich snel een stukje verderop verplaatste. Ze had nu tenminste rust voor de andere paarden en had tijd om te grazen. Helaas trok de ruin zich er niets van aan en ging rustig door met bijten en trappen. De eigenaresse wilde ook niets doen, ze was doodsbang voor haar paard, maar hij liep zo mooi..... Prachtig, maar wat heb je daar nu aan? De ruin werd met de dag agressiever en liet niemand bij de kudde, de boer waagde zich alleen veilig op zijn tractor in het weiland en joeg de paarden daar heen waar hij ze wilde hebben. De ruin heeft helaas ook haar schouder kapotgetrapt, kort voordat ik een ander adres voor Indy vond.
Ik heb mijn paard vaak ik de gaten gehouden en gekeken hoe ze een ander paard benaderd. Ik denk dat daar het probleem ligt. Zij gedraagt zich niet onderdanig of dominant bij andere paarden, meer neutraal, als een toekomstige vriendin die zich even voor wil stellen. Ze loopt recht op een ander paard af en drukt haar neus er tegen aan. Andere paarden accepteren dat niet, de meeste worden boos. Mensen daarentegen benadert ze heel anders. Daar wacht ze op gepaste afstand totdat ze uitgenodigd wordt dichterbij te komen. Wellicht heeft dat er mee te maken dat ze met drie maand afgespeend is en niet van haar moeder geleerd heeft hoe ze zich in een kudde moet gedragen? Toen ze afgespeend was trok ze ontzettend naar mij toe en ging liever met mij wandelen dan met de andere twee veulens spelen. Ze is wel altijd met andere paarden samengeweest, maar het klikte nooit. Ze stond altijd afzijdig op veilige afstand. Haar huidige Haflinger vriendin accepteert haar gedrag gek genoeg wel volledig. Gelukkig eindelijk een paard waar Indy lekker mee op kan trekken.
Herkent iemand dit?
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 3 februari 2006, 13:09:


Hallo!
Het is gelukt, vrijdag a.s. komt Simon Lingbeek Indy haar hoeven bekijken! Ik ben erg benieuwd.......

Ilona, ik heb ook nog gesproken met degene die jij mij voorstelde. Hij was erg aardig voor de telefoon, maar ik denk niet dat hij de juiste persoon is voor Indy. Ik schrijf hem vanavond een e-mail dat ik al iemand gevonden heb en dat hij niet hoeft te komen. Ilona, ik schrijf jou vanavond nog wel even een mailtje met de redenen waarom.
Groeten,
Monique

kyona schreef op dinsdag 7 februari 2006, 13:08:


Hallo, Kyona,
Wegens een schouderprobleem kan mijn paard haar been moeilijk naar buiten brengen. Ze vindt het bovendien gewoon eng.
Ik doe het als volgt: Als ik bijvoorbeeld haar rechter hoef wil doen, dan ga ik met mijn hoofd naar haar schouder toe staan, ik zak door mijn rechterknie en vorm zo met mijn linker been een soort van brug waar haar hoefje op rust. Zo kan ik ook indien nodig met twee handen werken, maar ik werk meestal maar met een hand. Wellicht is een hoefstandaard waar je een hoef ik kan leggen ook wat?
Succes en groeten,
Monique

Patchouli schreef op dinsdag 7 februari 2006, 13:44:


Hallo,
Hij is vrijdag toevallig in de buurt, anders was het ook niet gelukt hoor!
Groeten,
monique

trea hoex schreef op woensdag 8 februari 2006, 1:38:


Wat een goede bekapper niet al doet om aan de wensen van zijn klanten tegemoet te komen.........
Als Indy dan ook nog door krijgt dat het bezoek een afneembaar stukje hoofd (lees: pruik) heeft........ :) :)
Monique

Simon Lingbeek schreef op zondag 12 februari 2006, 21:47:


Hallo!

Het ging inderdaad super!!!! En wat hebben we in het verleden drama's gehad.......... Indy werkte erg goed mee, met wortels hebben we haar uit voorzorg wat afgeleid. Ze tilde braaf haar voetjes op en wilde zelfs een stukje met Simon meelopen. Normaal zou ze nooit met een vreemde meneer meelopen en als aan de grond genageld blijven staan, maar met Simon was het gek genoeg geen enkel probleem! En dat zonder pruik en bloemetjes jurk....... :)

Simon, heel erg bedankt dat je de moeite genomen hebt langs te komen. Ik ben nu tenminste zeker van mezelf!
Groeten,
Monique