Fred schreef op maandag 20 februari 2006, 23:18:


Ik vraag het mezelf af... Hans v. K. is echter véél beter op de hoogte van die wereld en kan ongetwijfeld dus ook beter antwoord geven dan ik.


Daar sta ik enórm voor open. Daarom ben ik nu aan het ontcijferen wat me aangeboden is, die 4 pagina's in EVJ.

Vooralsnog zie ik geen verantwoorde 0-hypothese in de vorm van natuurlijk onbeslagen hoefmodellen, daar bedoel ik geen onbeslagen maar wel bekapte paarden mee maar onbeslagen paarden die ONbekapt (dus bij succesvol zelfonderhoud) minstens een jaar lopen, vgl. Jackson's USA mustangs. Als dat niet meegenomen wordt is iedere conclusie of vergelijking of waardeoordeel m.b.t. natuurlijk bekappen van iedere grond ontbloot. Dan hebben we er hier dus totaal niets aan....

Aan de brallerij van smeden op bokt hoef ik geen boodschap te hebben toch?

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op dinsdag 21 februari 2006, 1:04:


???


Ik weet het niet Pien. Heb het idee dat je me erg verkeerd begrepen hebt....
Als het om het klassiek systematisch desensibiliseren gaat dat nogal traumatisch kan uitpakken, zeg ik juist dat jij dat NIET doet.
Ik hoop alleen de vraag van Ans goed beantwoord te hebben.

Groeten, Egon

Michiel schreef op woensdag 22 februari 2006, 13:57:


Wel als dit in "vakjes" gaat en het 1 niet met het ander geïntegreerd is.
Als je je grondwerk simultaan en in direct verband doet met rijdend werk, en dit alles in de omgeving(en) waarvoor het bedoeld is, speelt dit niet.

Het ingedeelde vakjesdenken is denk ik ook bij veel "methoden" een euvel; ik zie het bij Hempfling tot clickeren...


Sja, neem nou die dressuurkampioentjes van ons aller Anky (volgens haar eigen zeggen)...

Groeten, Egon

Idunn schreef op woensdag 22 februari 2006, 18:56:


Precies. Daarom is de andere voor de hand liggende mogelijkheid, naast fysiek trauma, opgelopen psychische trauma's tijdens dat "inrijden".

Groeten, Egon


Jaja, stomme troel!

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:04:


Meten is weten!

100 gram he? Schei toch es uit met die klinkklare "dressuur"nonsens!
De leren en ijzeren zooi weegt al zwaarder nml., doodgewicht trekt mee; daarbij is 3 kilo nominale teugeldruk voor dressuurders zelfs licht te noemen; gemeten FEI dressuurders (toch echt geen beginners) lieten boven de 10 kg meten (kratje bier in iedere hand dus).
Over hoe het jou geleerd wordt heb ik geen oordeel; ik zou slechts de instructeur willen meten, want ook die geloof ik niet op het woord.

Waarom denk je dat ik als vrij uniek kenmerk van m'n libra ontwerp naar steeds dunnere/lichtere/soepeler materialer ben verhuisd (materialen die natuurlijk ook in andere ontwerpen toegepast zouden kunnen worden door mensen die hun 2 grijze cellen nog in werking kunnen krijgen)? Je hoeft alleen maar de teugels te vervangen nml. - Ik wil je wel weer eens horen nadat je je sleurteugels vervangen hebt door vislijn.

Ik vraag me iedere keer als dit soort dingen langs komt wie er eigenlijk idee heeft van hoe een bepaalde mate van druk (dus niet als doodgewicht maar als trekkracht) in je hand aanvoelt... hoe voelt 25 gr, hoe voelt 100 gr, hoe voelt 500 gr, 1 kg, etc.
En hoe verschillend dezelfde trekkracht aanvoelt bij gebruik van verschillende materialen.
Daar is m.b.v. unstertjes of goede keukenweegschaal prima achter te komen... de enige manier ook om bewust op trekkracht te oefenen is met weegschalen. Dan wéét je wat je doet en het doet de weegschalen geen zeer.

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:13:


Nix ervan, voor 1 x had Jose nu eens onbedoeld absoluut gelijk: het moeten de handen, mond of desnoods neus van de ruiter zijn. Anders leert de goegemeente het nooit!

Groeten, Egon

jose schreef op vrijdag 24 februari 2006, 12:10:


Sorry als ik in deze zin voor jou denk, maar: nee, uit al je reacties blijkt telkens weer dat je het punt niet begrijpt. Het zijn inderdaad andere werelden (als in volkomen verschillende percepties).


Dat zeg je goed. Want de ontvanger bepaalt. Daar kom ik wéér met mijn uiterst lastige perceptie-verhaal....
Net zo goed alsdat voor jij, wij allemaal, alle informatie filteren doen andere dieren dat ook.
De ontvanger bepaalt
Dat hoef ik toch niet wéér opnieuw uit te leggen?


Nee, het kan stomweg technisch niet. IEDERE actie, zelfs de aanwezigheid, van een bit is p+ van (onbedoelde!!!) grote magnitude. Je kunt niet belonen met een bit, zelfs niet als je ophoudt met trekken. Je trekt op zijn hoogst minder.
Wat er gebeurt is dat je een apparaat in iemands mond bevestigd, waar de proefpersoon eerst maar eens flink aan moet wennen (ik heb in mijn 35 jaar met paarden nog nooit een groen paard ontmoet die uitstraalde: "hé jong, doe mij dat fijne bit eens in!").
Vervolgens gaat er aan dat ding getrokken worden. Ik heb de krachten overbrenging van alle mogelijke modellen doorgerekend, en je schrikt je dood. Maar nog haast niemand weet dat of beseft dat. Niemand staat er bij stil....
Als je wat minder trekt zou je dat technisch als een p- kunnen beschouwen maar iedere sequence blijft nmm p(+/-); p(+/-); p(+/-); p(+/-); p(+/-); p(+/-); etc....

Over de exacte technische waarden wil ik best discussiëren hoor. Ik denk uiteraard mijn p(+/-) in deze goed te kunnen verdedigen
Minder druk op een bit zetten is nmm nml. niet te verdedigen als r-, omdat niet een gewenst gedrag wordt beloond maar ongewenste gedragingen meer of minder worden bestraft.
Dat de ruiter (operator) dat perceptief niet mee krijgt is een ander verhaal.

Bij gebruik van halstermodellen is r- toepassing veel beter mogelijk. Fundamentele verschillen voor wie het zien WIL. Dan moet je daar ook voor WILLEN serieus studeren. Bedenk dus zelf maar waarom, of ga die Skinner cursus doen :)

Groeten, Egon

jose schreef op vrijdag 24 februari 2006, 19:53:


Bekeken misschien. Gelezen blijkbaar weer niet. Geeft niet, ik zal het voor je oplepelen dan:

Op bitloostouwhoofdstel/html/nl/werking_nl.html" target=_blank>http://home.wanadoo.nl/pro-dieren/bitloostouwhoofdstel/html/nl/werking_nl.html :
"Anatomische uitleg
Er doet een hardnekkig gerucht de ronde dat "ook touwdingen gemeen zijn omdat er knopen gemaakt worden die op zenuwen drukken". Dit heb ik uiteraard moeten onderzoeken, en kan tot geen andere conclusie komen dan dat het in algemeenheid discutabel is, en voor het touwhoofstel op deze website in het geheel niet van toepassing. Op de anatomische achtergronden, uit de atlas van Popesko, zijn zenuwbanen in geel te zien.

Het gaat m.n. om het somatisch zenuwstelsel, dat spieractivatie aanstuurt.
- 1ste laag: De hoofdgroep, de nervus facialis (aangezichts zenuwbaan in NL?). Die loopt ruwweg midden over de wang in de lengte van het hoofd; hier ligt een beschermende spierlaag overheen.
- 2de laag De groep die de neusgevoel bedient (nervus infraorbitalis; infraorbitale zenuwbaan - zijn er heel veel!) komen uit het infraorbitale foramen (da's een gaatje in de schedel opzij van de neus, ongeveer halverwege oog en neus), en liggen zodoende zo diep en beschermd mogelijk.
Het enige wat een beetje in aanmerking zou kunnen komen zijn de vertakkingen naar het oor van de 2e nervus cervicalis die links en rechts over het achterhoofd achter de oren lopen (rode pijl).

Om eerlijk te zijn geloof ik helemaal niks meer van de geruchten over pijnlijke kwetsbaarheid van die zenuwbanen door halster- of hoofdstelgebruik. Ze liggen over het algemeen heel tactisch beschermd tegen beschadiging, en beschadiging (wat tot gevoelloosheid leidt van de bediende gebieden!) is dan ook nog iets anders dan prikkelinwerking! Over speciaal gevoelige "zenuwknopen" heb ik nog altijd niets kunnen vinden in het perifeer zenuwstelsel.

Echter bijna OVERAL in de huid zitten warmte-, koude-, pijn-, druk-, en tastzintuigcellen, alleen niet overal even veel. Maar wél weer overal even gevoelig (binaire gevoeligheid; alles of niets, in computertermen 0 of 1).
Het is deze gevoeligheid waar we gebruik van maken bij het overbrengen van onze contact-signalen!

Een waarschijnlijker receptor voor tortuur lijkt me spierweefsel zelf, dat veel makkelijker gekwetst of geirriteerd kan worden (kneuzen, prikken, etc. - denk aan de spijkers van Cook) en vervolgens die aantasting (via zenuwen uiteraard) doorgeeft.
Dan is er ook nog bedreiging van skelet mogelijk; bijvoorbeeld de uiteinden van het maxilla (die dunne puntige neusbotjes) waar een laag op de neus liggend halster of hoofdstel precies overheen loopt. Zoals uit bovenstaande plaatjes is op te maken is echter het hoofdstel waar het op deze website om gaat met prioriteit zo optimaal mogelijk gepositioneerd om het paard zo min mogelijk irritatie of overlast te bezorgen."

Tot zover geen gemene knooppies op strategisch-pijnlijke punten dus. De "studs" (spijkers) die her en der worden gebruikt zijn weer een ander verhaal maar niet van toepassing op touwhalsters. Als jij het beter weet, of betere mediche info hebt houd ik me aanbevolen....

Groeten, Egon

jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 0:55:


Alles. Geconditioneerde reflex van hoge magnitude is de essentie van dit hele gedoe.


Ja


Ja


Ho. Stop. Niet verder. ORS nu
Truukje héél grondig en op de juiste manier leren. Dáár gaat het om.
Einde verhaal.

Groetjes, Egon

Peter Donck schreef op zondag 26 februari 2006, 14:33:


Welnee, jij studeert helemaal niet, denkt er zelfs niet over, want hebt meteen al besloten fijn bij je bosal te blijven. Prima toch? Mij heb je daar niet over gehoord, dacht ik...
Wat denk jij, blijf je nog lang zo natrappen en sikkeneuren naar iedereen en van alles en nog wat?

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op zondag 26 februari 2006, 15:10:


Sorry, maar ik vind de sneer naar Frans wel héél erg onverdiend!
Misschien wordt dit alleen maar duidelijk bij degenen die all over the globe forummen... maar ik ken geen, niet één dus, vergelijkbaar ander forum met een gelijkwaardig integere opzet en open visie zonder censuur.

Groeten, Egon