Spirithorses schreef op maandag 20 maart 2006, 18:42:


Ah, ik dacht al, wat is Pien weer fel.
Ik moest toch even mijn wenkbrauwen fronsen bij jou reactie op de advertentie.

Niet natuurlijk schreef je aan het betreffende meisje... Nee dat is het niet.
Maar jij zit ook op een paard, en is dat natuurlijk? Toch ook niet Pien?
Kom op jonges, ik zie op de foto een goed en gezond uitziend, soepel en netjes gereden paard. Ik snap dat je vindt dat zoiets hier niet thuis hoort en dat het jou 'ding' niet is, dat mag en alle begrip daarvoor.
Maar sla niet door, als je je om zo'n foto al druk kan maken? Er zijn echt erger dingen om wat van te zeggen.

Spirithorses schreef op maandag 20 maart 2006, 21:24:


Yep, Lost is leuk. Veel plezier!

Muguet Theelen schreef op dinsdag 21 maart 2006, 12:34:


Jou conclusie gaat me toch te snel hoor En ik stel de vraag nogmaals en ik bedoelde dit beslist niet lullig: als jij je been breekt, laat je hem dan zo helen of laat je er toch gips om heen zetten?

Persoonlijk zou ik toch geloof ik kiezen voor gips, omdat het
a. sneller heelt en minder pijn geeft
b. netter heelt dus later minder kans op problemen.

De nadelen wegen voor mij in dit geval niet op tegen de voordelen van het zonder gips laten helen (nogmaals puur natuur, etc. vind ik in dit verband niet erg overtuigend).

Maar ik ben ook zeer benieuwd naar de foto's hoe breuken helen zonder fixatie.
Maar ik wil daarbij ook weten hoe lang het geduurd heeft en met hoeveel pijn het paard gelopen heeft.

Nmi moet dat toch doorslaggevend zijn in dit hele verhaal: wanneer heeft je paard het minste pijn en minste ongemak???


Is dit zo? Hoe kom je aan deze stelling?

Piet schreef op dinsdag 21 maart 2006, 9:24:


Ja, dat is inmiddels bekend. De vraag is waneer er meer weerstand op het bot wordt gezet. Met of zonder fixatie. Ik heb zelf de indruk dat een bot wat in welke manier dan ook vastgezet is, een paard daar eerder en makkelijker gewicht op zet, dan een bot wat gebroken is, maar enigzins los van elkaar kan bewegen, ondanks de natuurlijke hoefschoen.

I remembered then

Muguet Theelen schreef op dinsdag 21 maart 2006, 18:24:


Ik heb de berichten nu een aantal keren terug lezen maar ik kan een paar dingen helaas toch echt niet beantwoord vinden en ik ben daar wel nieuwsgierig naar geworden.

- als jij zelf een been zou breken, laat je hem dan in het gips zetten of niet?

- je zegt ergens dat hoefbenen vrijwel altijd ontstaan bij beslagen hoeven. Hoe kom je aan deze stelling?

Dank je wel voor je antwoord alvast

e m kraak schreef op dinsdag 21 maart 2006, 20:53:


Goed geprobeerd, het is gelukt

Oke, mee eens. Maar het hoefbeen zit nou ook weer niet zo klem in die hoefschoen, iedere keer bij het neerkomen, zet die schoen uit, en bewegen die delen los van elkaar


Nee, niet zo heel nieuw, ik heb steeds gezegd dat het niet perse om het ijzer op zich gaat. Het lijkt me ook eigenlijk logisch om de hoefwand echt zo vast rond het hoefbeen te zetten, dat de breuk gewoon netjes kan helen.

Omdat het in de praktijk niet mogelijk is?


Is ook zo, maar als het zo ter sprake komt is het ook wel weer interessant vind ik.
Het is zo makkelijk roepen: noooooit een ijzer, maar wat nou als?

Strasser haar methode vind ik in die zin niet logisch, is dat ze wel uitgaat van bot wat belast wordt, sneller groeit / en een betere botdichtheid heeft.
Dit is inmiddels in de humane / reguliere geneeskunde ook bekend: laat oudjes gewichtjes heffen en de botontkalkinig wordt stopgezet, sterker de botdichtheid neemt toe.
Mw. Strasser zag toen wel een paard met een hoefbeenbreuk (zonder fixatie) gedurende lange tijd het been niet belasten en na verloop van tijd pas weer heel voorzichtigjes. Het herstel duurde 6 maanden!
Dat is dus in tegenspraak met juist het been wel belasten zodat de breuk eerder heelt.

Het lijkt mij logisch om de boel vast te zetten, of het nu met tape is, gips of een ijzertje of een heel strakke hoefschoen, zodat het paard het been gewoon zo snel mogelijk weer gaat gebruiken waardoor het vlot herstelt.

Er zit hier verderop een draversstal. Daar is maar weinig mededogen met paarden met (bot)blessures. De paarden worden zo snel mogelijk weer in beweging gezet, want de beste man is ervan overtuigd dat dat zo snel mogelijk en zo goed mogelijk herstel oplevert. Juist die druk op het bot is goed.

Laat je een paard 'de boel zelf oplossen', dan duurt het volgens mij onnodig lang, want dan haalt het paard het dus zelf niet in het hoofd om in beweging te komen.

Spirithorses schreef op dinsdag 21 maart 2006, 21:54:


Onder het zadel kan mijn Friese merrie niet of moeizaam mesten en doorlopen. Ik zie het nut er ook niet van in om haar door te laten lopen (ik vind het ook niet prettig als ik hurrie hurrie moet poepen ) dus ik heb geduld en laat haar haar gang gaan, gaat wel langzaam allemaal.
Los in de bak tijdens het los longeren draaft ze moeiteloos door alsof ze zich van geen mest bewust is!

Piet schreef op zondag 26 maart 2006, 16:47:


ja, of Jur is opgevroten door de wolven....

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 28 maart 2006, 19:49:


Ilona, weet je om wie het hier gaat of kun je een link geven van de site waar het vandaan komt?

Isabel van der Made schreef op dinsdag 28 maart 2006, 20:09:


Vergelijkbaar met onze klasse L denk ik zo.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 29 maart 2006, 7:56:


Ilona als je interesse hebt in praktijkvoorbeelden dan vind ik dit een hele goede:

ttp://www.lucindamcalpine.co.uk/

Deze dame traint en rijdt paarden op professioneel nivo, heeft ze blootvoets, buiten in kuddes etc. Veel voorbeelden van paarden die 'opgeknapt' zijn dankzij haar aanpak.

Wat mij betreft een goed voorbeeld van paardgericht paardenhouden en -trainen zonder een alternatieve / recreatieve insteek.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 29 maart 2006, 7:56:


Ilona als je interesse hebt in praktijkvoorbeelden dan vind ik dit een hele goede:

http://www.lucindamcalpine.co.uk/

Deze dame traint en rijdt paarden op professioneel nivo, heeft ze blootvoets, buiten in kuddes etc. Veel voorbeelden van paarden die 'opgeknapt' zijn dankzij haar aanpak.

Wat mij betreft een goed voorbeeld van paardgericht paardenhouden en -trainen zonder een alternatieve / recreatieve insteek.