e m kraak schreef op maandag 24 april 2006, 13:20:


Ik ken een fjord (niet één van mijzelf) die de blauwe schrikpaaltjes de grond uittrekt en dan gewoon over het schrikdraadje heenstapt. Eigenaar snapte er niets van hoe nu toch steeds de paaltjes plat konden liggen en is blijven kijken. De fjord neemt het paaltje tussen zijn tanden en trekt het de grond uit. En dat terwijl de schrik dus op het draad staat. Ze hebben het nu opgelost door er een extra, lager draadje bij te zetten.

Groeten, Els.

Els Kleverlaan schreef op maandag 24 april 2006, 13:31:


Aanvulling: de andere paarden die erbij lopen doen het niet!

Els.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 april 2006, 23:28:



Is mijn ervaring anders mee! Van de winter moesten de paarden op een gegeven moment drie hoeken om, om van het land naar de stal te komen waar we het hooi voeren. Willem (4 jr.) had dat wel door, Froukje (20) niet. Zij ging in de hoek staan wachten, die het dichtst in de buurt van de stal kwam. Willem liep steeds bij haar weg in de goede richting, maar dorst niet zonder haar verder te gaan. We hebben ze verscheidene malen opgehaald en de weg gewezen. Na een paar keer kwam Willem wel naar de stal toe, maar Frouk blééf in de hoek wachten!

Ook met andere dingen aanleren is Willem veel sneller dan Froukje. Maar dat kan ook komen dat Frouk nog echt van de "oude" school is. Niet luisteren? Dan maar voelen! (Ook mijn eigen schuld, ik weet het...) Willem staat overal veel vrijer tegenover, terwijl juist hij een heel bang onzeker paard was, toen we hem kochten.

Groetjes, Els.

Spirithorses schreef op dinsdag 25 april 2006, 12:05:


Ben zojuist even met Froukje en Willem bezig geweest. Froukje laat ik los en mijn bedoeling is dat ze me dan blijft volgen, waar ik ook heen loop. Ze doet dat erg goed (vind ik...). Ook in draf blijft ze keurig naast me lopen.
Heb het nu met Willem ook voor het eerst geprobeerd. Eerst aan het touwtje, dat ging prima, dat doe ik ook wel vaker met hem. Toen los, dat had hij nog nooit gedaan. Hij bleef eerst dan ook heel afwachtend staan, toen ik achteruit bij hem wegliep. Geroepen, en hij kwam meteen, beloond. Dit een aantal malen herhaald. Hij bleef wel steeds bij me in de buurt, maar kwam pas echt bij me als ik stilstond. Ik kon hem dan ook overal aanraken. (Ben ik ook steeds aan het oefenen, als ik bij hem in de buurt ben. Eerst bleef hij altijd angstvallig met zijn hoofd bij me, maar nu kan ik ook opzij van hem gaan staan, zonder dat hij zich omdraait). Hij werd behoorlijk druk van het "volgspelletje", vooral als Froukje, die bij de stal vast stond, uit het zicht was. Niet te lang doorgegaan, hoogop 5 minuten, en ook met hem terug naar de stal gelopen. Nog even aangehaald en toen beide paarden losgelaten.
Froukje liep heel rustig weg, maar Willem ging eventjes helemaal uit zijn dak. Gallopperen, bokken, als een gek wegsjezen! Moet toch wel héél spannend voor hem geweest zijn allemaal. Toch knap van hem dat hij bij me is gebleven!

Groetjes, Els.

marjolijn schreef op woensdag 26 april 2006, 12:26:


Weet je waar ik me over opwind? Dat er hier telkens met de termen autisme en contactstoornis gestrooid wordt alsof dat niets is! Als je door de regels heenleest en je niet overal aan stoort heb je die termen helemaal niet nodig!
Autisme, of een aan autisme verwante stoornis, zijn behoorlijk ernstig en in het leven beperkend!

Groet, Els.
Op dit gebied een ervaringsdeskundige!

Tineke Nolet-Verdel schreef op woensdag 26 april 2006, 14:41:


Met dank, Tineke, voel ik me niet zo alleen!
Groet, Els.