jose schreef op zaterdag 16 september 2006, 22:36:


Mmmmm mijn paarden staan dekenloos, ik rijd bitloos, ijzerloos hadden we ook nog. Bijvoeren doe ik niet echt. Beetje luzerne en zemelen om de extra zink en zeewier onder te mengen. De melasse die in de luzerne zit, daar ben ik me van bewust, maar het boeit me niet zo.
Ben het dus eens met de webmasters, maar toch ben ik het ook heel vaak oneens met ze.

Mag ik nu blijven?

Nick Altena schreef op maandag 18 september 2006, 0:20:



Er zijn tig manieren van gymnasticeren en soepel maken/houden van je paard via grondwerk, zonder bit én in stap. Dus niks eindeloos longeren (bah). Doe je dit een paar keer in de week een kwartiertje, kan je verders lekker met een los teugeltje buiten rondhobbelen, zonder allerlei vervelende, moeilijke dingen aan je paard te vragen vanaf zijn rug.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 september 2006, 23:17:


Had je die van Pien moeten kopen. Die heeft een gevlochten neusriem van leer. Paar keer invetten en het is zo soepel als een zeemleertje

Trea

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 september 2006, 9:35:


Goh! Fijn dat het weer okee is. Krijg kriebels over mijn ruggengraad bij je "kraakverhaal". Lekker beetje masseren, en gewoon je handen opleggen. Laat je handen stralen naar binnen. Vinden paarden fijn.

Groetjes, Trea

marielle schreef op dinsdag 19 september 2006, 12:53:


Ik ook niet! Mijn paarden zijn een slecht voorbeeld. Had ik nou een hete opdonder en kon ik die bitloos rijden, keek men er heel anders tegenaan. Tinkers... ja, dat zijn van die sullen (ammenooitnie), daar kan je wel bitloos op rondkachelen.

De buuv met de haflinger (die ook natuurlijk is gaan bekappen) vind het wel errug leuk, maar geeft toe dat je er dan wel ietsie tijd in moet steken, en dát heeft ze niet

Trea

sandratien schreef op woensdag 20 september 2006, 10:22:


Met het gedrag in kuddeverband heb ik (gelukkig, nu ik dit zo hoor) geen ervaring. Mijn paarden zijn rechtstreeks vanuit een "tinkerkudde" in Engeland en Ierland via de tinkerhandelaar in Nederland (ook alleen maar tussen tinkers) bij mij terecht gekomen.
Vier jaar staan mijn twee tinkers samen, zonder derden. Daarna is er een jaar lang een IJslander bijgekomen. Dit ging niet goed. De IJslander is na een jaar knokken uiteindelijk in een groep IJslanders geplaatst. Een goed jaar later hebben we een paintveulen van nog geen vier maanden oud erbijgekocht. Een heel jaar lang is dit veulen door mijn twee tinkerdames opgevoed, op een (naar ik denk) tinkermanier.
Afgelopen zomer hebben we Pebbles in een tijdelijke grotere kudde geplaatst, met ook wat jong grut erin, en wat gebeurt er? Ze is áángevallen! Een volwassen ruin, heeft haar achterna gezeten, tot ze er letterlijk bij neerviel. Hij beet zich vast in haar rug en liet niet meer los. Ook de alfamerrie deed hieraan mee, evenals de tweejarige ruin. Pebbles was net een jaar! Hoezeer ze ook haar veulengesmek liet zien aan de oudere paarden, het hielp niet. We hebben ze moeten scheiden, en heeeel erg langzaam weer in de kudde kunnen laten.
Uren hebben we erover gepraat. Wát ging hier mis, wat was er aan de hand? Zoals wij het zagen, gedroeg ze zich geheel volgens de regels. Ze zorgde voor een gepaste afstand, liet onderdanigheid zien.

Nu ga ik misschien denken, dat haar "tinkerse" opvoeding hier misschien iets mee te maken heeft. Misschien heeft ze in paardentaal niet goed gehandeld? T blijft gissen, maar frappant is het.

Naar mensen toe, heb ik de ervaring dat tinkers enorm bot en afgesloten kunnen doen, als er veel druk op ze wordt gelegd. Je hebt hier weldegelijk een soort van paardenpsychologiekennis voor nodig om erdoorheen te kijken, want door hun stoicijnse gedrag krijg je soms echt de neiging om te sláán!
Ik was bij Marijke de Jong op rechtrichtcursus geweest in augustus. Die vertelde me dat ze een tijdje terug eenzelfde soort cursus had gegeven aan een groep tinkers, en dat was een ramp! Ze vond tinkers echt 3x niks haha. Ze zijn dus weldegelijk een beetje apart.

Ik moet eerlijk zeggen: ik heb één tinker van deze omschrijving, en die vergt veel van me. In het verleden meer dan tegenwoordig, omdat ik het karakter nu beter begrijp, kan doorzien en los kan laten als het weer eens niet gaat zoals ik zou willen.
De ander is een heel fijngevoelig typje, met een heel klein hartje. Altijd alert voor hetgeen ik graag zou willen dat ze doet. Licht aan de hulpen, nooit dwars of stoicijns, en daar werk ik veel liever mee.

Trea

neckebroeck Anne schreef op donderdag 21 september 2006, 9:23:


Als je een gewoon boomzadel hebt, dan moet de boom wel passen natuurlijk. Qua model kan het op heel veel paarden. Ik weet dat er IJslanderzadels zijn met nogal lange stegen aan de achterkant. Die zijn dan weer niet zo geschikt voor kort-ruggige paarden.
Ik heb er zelf ook eentje, een heerlijk zadel. Lekker plat, heel zacht, en het ligt op een tinker.

Trea

marielle schreef op donderdag 21 september 2006, 9:47:


Omdat wij een paard hebben wat gevoelig is voor zandkoliek, hebben we ook een anti-knoei systeem bedacht.
Grote stro-ruiven onder de schuilstal, die altijd gevuld zijn
Kleinere hooi-ruiven buiten die niet onbeperkt gevuld zijn.
Mijn paarden deden ook niks liever dan de neus eronder steken en de hele hups eruit gooien. Dat kan nu niet meer. Fijn systeem vind ik zelf. Het ijzeren rek zakt mee omlaag met het niveau van het hooi/stro.
http://www.mijnalbum.nl/Album=IXTS88SW

Trea

Nick Altena schreef op donderdag 21 september 2006, 12:19:


Ooo, zo iemand ken ik ook. Paard is natuurlijk bekapt (volgens deze methode), eigenaresse heeft zich er echt in verdiept. Bleef gevoelig. Daarna een hele poos gestrasserd. Dat was het dan ook niet. Uiteindelijk bij een gewone bekapper terechtgekomen, die constateerde dat door het voortdurende aanhouden van de zool, er een scheefheid in de hoef was ontstaan. Nu loopt het paard weer prima. Niet meer gevoelig ook.

Ik denk zeker, dat natuurlijk bekappen het gewoon niet is voor ieder paard en iedere hoef.

Trea

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Goed van je, dat je dit voor jezelf kan toegeven.
misschien is werken via en andere manier iets voor jullie. En dan vooral werken aan een betere relatie, met wederzijds begrip en een goede communicatie. Vandaaruit kan je pas weer verder namelijk. Samen wandelen is NIET leuk als je paard schijt aan je heeft. Daar ligt al een knelpunt. Het "schijt" hebben aan jou.
Ik weet niet of je parelli iets vind? Is een duidelijke methode, die je stap voor stap met een heel duidelijk programma, steeds verder brengt, met als hoofdmoot: communiceren op dusdanige duidelijke wijze, dat je respect krijgt van je paard.

Als het je interesseert, kan je hier op dit NH-forum misschien alles vinden wat je zoekt, en dat zijn vooral veel antwoorden.
http://137.224.239.40/nh/forum/index.php

Trea

marjolijn schreef op donderdag 21 september 2006, 15:15:


Ja! Dit wilde ik ook nog zeggen. Het NHforum is een heel fijne ondersteuning, maar een level 1 pakket zou ik je ook echt willen aanraden. Inderdaad even slikken van de prijs (zie parelli.nl" target=_blank>www.parelli.nl ), maar het is ECHT de moeite waard, en een uitkomst voor "groene" paardenmensen.

Trea