Vanmorgen hoorde ik goede berichten op de boerderij waar mijn paardje staat: nog twee mensen stappen over op natuurlijk bekappen! Toen ik begin dit jaar op deze boerderij arriveerde, was er al iemand die sinds twee jaar haar paarden natuurlijk bekapte. Ik ben in mei begonnen (paardje stond al 12 jaar op ijzers en daar moest eens een eind aan komen, vond ik, zeker nu hij 24 uur per dag buiten staat...). Regelmatig kwamen stalgenoten bij me kijken als ik bezig was, en net zo vaak hoorde ik: ja, heel leuk allemaal, maar met mijn paard kan dat niet... Toch zijn er nu twee 'om': EEn met een jonge tinker die nog nooit op ijzers heeft gestaan en het dus gelukkig ook niet hoeft, de ander gaat haar paard van de ijzers halen! Daar word ik vrolijk van! Met mijn paardje gaat het echt nog niet helemaal super (hij is nog gevoelig op steentjes en soms op asfalt) maar zijn hoeven zien er wel al heel goed uit en hij gaat steeds beter, dus kennelijk geven we een goed voorbeeld. Joepie! En nu de rest nog natuurlijk...

Groeten,

Liesbet.

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 13:27:


Niet om het een of ander, maar volgens mij is het overgrote deel van de recreatieruiters vrouw hoor, in Nederland tenminste wel. Bij de boer waar mijn paard nu staat, staan alleen maar paarden van vrouwen, op de manege ernaast hooguit een enkele man. Mijn vorige pensionstal alleen maar vrouwen. En tijdens mijn dagelijkse ritten kom ik steeds maar 1 man tegen (steeds dezelfde). Dus dat de meeste mensen die bij Parelli en Hempfling aankomen vrouw zijn, verbaast mij niets. Verder denk ik dat vrouwen over het algemeen wel meer geinteresseerd zijn in dat soort 'alternatieve' wegen dan mannen. De paar mannen die ik in de paardensport ken, zijn veel meer geinteresseerd in de SPORT, prestatie dus in plaats van relatie. Maar dat is mijn persoonlijke waarneming.
En even op het taalkundige vlak: ik hoop toch niet dat we onze paarden BEtuttelen. Hooguit dat we ermee tutten.

Groet,

Liesbet.

Ellen Vlaming schreef op vrijdag 10 november 2006, 17:37:


Beste Ellen,

Gefeliciteerd met je veulen! Natuurlijk heb je veel vragen. Als je nou eerst deze site en de aanverwante hoefnatuurlijk.nl eens helemaal doorleest, dan vind je het antwoord op heel veel van die vragen (onder andere over dekens en over hoefonderhoud). Natuurlijk moet je altijd zelf je keuzes maken (de makers van deze site zijn bijvoorbeeld geen voorstander van castreren, maar geven hun merries een soort anticonceptie, maar ik kan me voorstellen dat dat in jouw geval niet werkt, omdat de buurmerries niet van jou zijn). Maar het helpt als je je van tevoren goed informeert. En deze (en andere) sites zijn daarbij een goed hulpmiddel.

groetjes,

liesbet.

Liesbet schreef op vrijdag 10 november 2006, 18:12:


O, sorry, we zitten hier op www.hoefnatuurlijk.nl. De aanverwante www.paardnatuurlijk.nl bedoel ik dan dus.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 10 november 2006, 17:37:


Verrassende mix, inderdaad.... )

Nick Altena schreef op vrijdag 10 november 2006, 18:49:


Hahahaha, hilarisch! Goed gedaan Nick! (misschien iets voor het circus?)

Wil schreef op dinsdag 14 november 2006, 11:46:


Hee Eva,

In welk nummer van de Bit staat dat artikel? Ik heb 'm wel maar lees hem niet altijd meteen helemaal en ik ben dit artikel dan ook nog niet tegengekomen, maar ben nu toch wel benieuwd!

Groetjes,

Liesbet.

Opala1997 schreef op dinsdag 14 november 2006, 12:11:


In welk nummer van BIT staat het artikel?

Groetjes.

Wil schreef op woensdag 15 november 2006, 14:08:


Wauw Wil, wat een goeie brief! Dat zeg ik niet alleen als enthousiaste zelfknutselaar, maar ook als journalist. Als de Bit-redactie zichzelf beschouwt als journalistiek, dan moeten ze zich zeker aangesproken voelen.

Groeten,

Liesbet.

Monique Meijer schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:59:


Tja, ik vind dit altijd een beetje een moeilijk verhaal. In hoeverre projecteren we onze eigen gevoelens op onze merries en hengsten en ruinen, als we denken dat ze iets missen doordat wij beslissingen voor ze nemen. Mijn ruin is heel lang hengst geweest, heeft ook gedekt, maar stond altijd alleen in de box of wei. Ik weet vrij zeker dat hij nu als ruin een stuk gelukkiger is, nu hij lekker in de groep in de wei kan. En over veulentjes: mijn hengst/ruin heeft ook altijd veel belangstelling voor veulentjes gehad. Betekent dit dat hij (nog) een kindje wil? Of misschien dat-ie pedofiele neigingen heeft? Ik heb trouwens ook merries meegemaakt die wel een veulentje hadden en daar eigenlijk niet zoveel belangstelling voor toonden. Dus of je je merrie iets ontzegt als ze geen veulentje 'mag'... ik weet het niet hoor. Misschien vindt je merrie ook alleen maar veulentjes leuk zolang ze van iemand anders zijn, kan ze ze wegjagen als ze vervelend worden....

Liesbet.

Ans Jondral schreef op vrijdag 17 november 2006, 18:27:


Ik ben het er dan ook niet mee eens dat ruinen geen volledige paarden zouden zijn (okee, een klein stukje is er af...). En ik geloof ook niet dat mijn ruin minder gelukkig is dan toen hij nog hengst was. Integendeel, zie mijn vorige bericht. Hij is ook niet veel veranderd na zijn castratie, alleen iets rustiger geworden bij contacten met andere paarden. Hij blijft verder dezelfde lieve, temperamentvolle schat die hij daarvoor al was. Soms een macho, soms een watje. Maar nu wel lekker met z'n vriendjes samen. Dus wat dat betreft een stuk vollediger dan als hengst.

Liesbet.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 17 november 2006, 20:50:


Sorry hoor, maar of mijn paard veranderd is of niet, en of hij gelukkiger is of niet, kan ik volgens mij beter beoordelen dan jij. ik kende hem al acht jaar daarvoor en ook al weer acht jaar daarna. En we zitten niet allemaal in de luxe positie dat we een ruime keuze hebben in het gezelschap van onze paarden. Als je alleen kunt kiezen tussen een pensionstal of een manege, is dat een beetje lood om oud ijzer, niet waar? Ik heb in elk geval geen spijt van mijn keuze, acht jaar geleden.

Liesbet

Nick Altena schreef op maandag 20 november 2006, 16:04:


Of een dierenarts? Wie zegt dat het probleem in de hoef zit, of zelfs maar in het been?

Nick Altena schreef op maandag 20 november 2006, 18:12:


Tja, ik heb geen traumatische ervaringen met dierenartsen, vandaar dat ik er niet zo terughoudend in ben. Als een paard al drie maanden zonder aanwijsbare reden kreupel is, zou ik er een dierenarts bij halen. Ik ga er toch nog steeds vanuit dat een dierenarts wel enig verstand van dieren heeft. Natuurlijk kun je er ook een NB-er bijhalen, maar in mijn geval zit die niet naast de deur en die is dus meestal niet meteen beschikbaar. Daarbij: Het is helemaal niet gezegd dat de oorzaak van de kreupelheid in de hoef ligt. En als een DA stalrust adviseert en je hebt daar zelf andere ideeen over, dan zet je hem toch niet op stal? En drie dagen zonder eten?? Helpt dat tegen kruepelheid dan??

Liesbet.