Spirithorses schreef op vrijdag 17 november 2006, 19:47:


Onze drie paardjes zitten elk anders in elkaar. Alleen Sela 18 maanden, krijgt onbeperkt hooi + 2 keer een schep spelt. Ze staat elke dag wanneer de paarden in de paddock staan, enkele uren apart omdat ze veel trager eet en Indy en Apache anders haar eten afpakken.

Indy en Apache kregen in het begin volgens het paard natuurlijk principe ook onbeperkt hooi. Resultaat: twee rolmopsen. Gevolg: dieet, minder hooi in wel tien porties verdeeld en een handje spelt bij het clickeren en bij het bekappen een paar appels. Indy is nu mooi slank maar niet mager. Apache is nog altijd een rolmops, dat is gewoon een heel spaarzaam paard (niet alleen met zijn metabolisme maar ook met zijn bewegen).

Ik blijf het wel moeilijk vinden om minder eten te geven want de paarden kunnen bij ons binnenkijken en staan ons te hypnotiseren wanneer wij aan tafel zitten.

Groeten,
Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 17 november 2006, 23:49:


Wat ik ook nog even wil vertellen is dat hier de magerste, Sela, de dikste vacht heeft.
Sela is een kruising arabier/quarter en lijkt nu op een teddy beer, haar haren staan ook recht overeind, ook op haar hoofd en dat ziet er heel grappig uit.
Apache, de dikste, heeft het kortste haar en dat ligt allemaal plat.

Zou hij met zijn speklaag minder haar nodig hebben?

Marianne

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 18 november 2006, 0:06:


Of wat ze zelf graag hebben. Apache is helemaal geen knuffelbeer, die heeft al die aanrakingen niet zo graag. Hij is ook heel gereserveerd met andere paarden.
Als je een koudbloed op je wei had staan vond je het misschien ook niet zo vreemd.
Net zoals mensen zijn alle paarden verschillend.

Marianne

trea hoex schreef op zaterdag 18 november 2006, 10:40:


Hier gaat het net zo Trea plus een kat die onophoudelijk miauwt tot ze haar eten heeft terwijl de hond voor mijn voeten loopt en als ik mijn neus buitensteek dan komen de kippen in vierde versnelling aangelopen. En ik heb ze zo geconditioneerd....

Marianne

Met al die plassen was het weer even geleden dat ik Apache gelongeerd had. Niet dat hij dat erg vindt.
Ik longeerde hem op zijn "clickers", dan doet hij zijn best om het goed te doen. Het ging best vlot.
Het moment was gekomen om eens iets nieuw te proberen. Ik maakte de longe los maar hield die wel vast en wees ermee naar de goede richting, de carrotstick hield ik achter zijn staart en draaide het touwtje één keer rustig rond. En jawel, Apache vertrekt de goede kant op! Ik clicker en hij snapt het . Hij gaat zich niet in de hoeken of in de stal wegsteken maar blijft op zo'n twee meter van mij rondstappen. Ik wacht steeds wat langer om te clickeren en jawel, na enkele minuten stapt hij een volledige circkel rond mij, in beide richtingen. Wel in slow motion maar hij doet echt zijn best.

Eén keer stapt hij wat verder van me weg en begint allerlei andere kunstjes te demonstreren maar dat pakt niet. Ik wacht gewoon af en vraag hem nog eens om rond mij te stappen en ja hoor, hij doet het WOW!

Met Parelli deden we dit vroeger ook maar dan moest ik alle hoeken afspannen en veel druk gebruiken en hij deed het erg tegen zijn zin. Hij had altijd nieuwe truukjes om er onderuit te komen.

Marianne

Vandaag was ik in de distilleerderij van De Beukelaer in Antwerpen waar men sinds 1863 Elixir d'Anvers distilleert, een kruidenlikeur met 32 kruiden, eigenlijk een echte oudewijvendrank.

Een dame vertelde me dat de elixir een heilzame drank is. Het is een digestif, een glaasje na een zware maaltijd versnelt de vertering. Het helpt tegen maag-en darmklachten bij gestresseerde mensen. Het werd vroeger, en dat heb ik uit verschillende bronnen, door vrouwen gedronken die "pijn in hun buik hadden".

Ook bij de nonnetjes stond zo'n fles in de medicijnkast en kregen jonge meisjes met krampen dat op een suikerklontje.

Maar nu komt het strafste: het zou een middel zijn tegen koliek bij paarden.
Je moet dan wel een hele fles in het paard gieten. Na twee uur is de zaak opgelost!

Er zouden mensen zijn die hun paard regelmatig een "onderhoud" geven met Elixir d'Anvers. En er zou een man zijn die regelmatig renpaarden laat overvliegen van Ierland naar het vasteland en die heeft altijd een krat met het wondermiddel mee om de spijsvertering van de paarden terug te regelen. Bij het landen horen de paarden het gerinkel van de flessen en willen dan hun borreltje...

In de zoo van Antwerpen hebben ze er al ooit een olifant die was opgegeven er terug mee op de been gekregen. Dat staat officiëel in de annalen van de zoo. Die olifant kreeg toen drie flessen.

Wie heeft hier al ooit van gehoord?
Misschien werkt zo'n hele fles wel uitstekend als pijnstiller en gaat het paard dan niet meer rollen. Het is heel zoet en zal er bij een paard wel gemakkelijk ingaan.

Marianne

Wie kent er manieren om een paddock interessanter te maken?

Ja, ik weet het, een paard heeft alleen maar paardengezelschap en ruimte nodig, geen speelgoed.

Maar... de realiteit is hier een beetje anders...

De winter nadert en dan kunnen onze paarden niet meer onbeperkt op de weide.
De eigenaar van de weide zet de paarden dan op een "stukje" dichtbij de inloopstal, in de blubber dus.

We zullen onze paarden er dan nog wel eens bijzetten om wat te socialiseren met hun vriendjes maar we merken nu al dat ze hééél graag naar huis komen en amper kunnen wachten tot het zadel er op ligt. Zelfs Apache gooit zijn kont omhoog als het richting huis gaat. Dat heeft natuurlijk te maken met ETEN. Op de wei staat niet veel meer, de tinkers hebben ook niet veel meer te vreten.

Wij zetten onze paarden nu nog 50/50 op de wei omdat ze nu eindelijk een beetje afslanken. En we zijn laf, daar kunnen ze ons niet hypnotiseren...en om eten bedelen.

In de winter laten we onze paarden veel rondstruinen in het bos, ook los, er kan niet veel gebeuren, lopen ze weg dan is het ofwel naar de wei ofwel naar huis, nergens een autoweg. Eén keer is hengstige Indy weggelopen, die is ocharme al 8 maanden hengstig, volgens ons zonder onderbreking. Thuis is er niets aan te merken, komen we bij de wei (met mooie hengstenbuurman - niet eenzaam - met privé merrie) hops - schiet alles in gang.

Maar, we zoeken nu ook naar manieren om hier de paddock voor hen interessanter te maken.

We hebben nu de trailer voor de ingang gezet, open, met hooi erin. Dat is toch wel héél
speciaal. Eigenlijk deden we dit om Indy aan de trailer te laten wennen maar er is nu een heel verkeer, stoelendans... beurtrol...?

En als Indy het in de trailer wat te eng vindt controleert ze toch de anderen, ze gaat dan op de laadklep demonstratief wat dutten.

Vervelen doen ze zich nu zeker niet met die nieuwe uitdaging.

We laten hen ook regelmatig achter in de tuin. Dat gaat gewoonlijk een uurtje goed en dan beginnen ze alles te slopen. Wat wel leuk is, is dat ze nooit op het gras mesten maar wel naast de mesthoop. Onze hond kan daar wel wat van leren.

Heeft er iemand nog een idee wat je zoal aan een paddock kan toevoegen om het interessant te maken voor de paarden?

Groeten,
Marianne

Eva Saegerman schreef op dinsdag 17 oktober 2006, 14:09:


En Eva?

Heb je ondertussen het boek al zelf gelezen?
Is het interessant?

Groeten,
Marianne

Bij ons is het ook heel erg. 100 meter verder is er een stuk en dat noemen wij de "schietkraam". Er worden fazanten uitgezet en de hele dag wordt er geschoten door héél véél jagers die waarschijnlijk moeten betalen om daar eens goed te mogen knallen.

Wij supporteren voor de fazanten die ontsnappen.

Vlak ernaast ligt de "gallopbaan" erg geliefd bij de ruiters. Je wordt daar dan bijna van je paard geschoten, de hagel vliegt van tussen de struiken op het pad. Dat is dus een wandelpad hé, waar veel ook veel mensen met honden komen.

Onze wei ligt naast de "schietkraam", onze paarden schrikken dus niet van een knal meer of minder, dat is tenminste iets.

Wat verderop, op de Brechtse Heide, midden op een maisveld, hebben ze een stukje mais niet geoogst en zit er dus een heel sportieve jager vogels te lokken, tussen de niet geoogste mais, met een soort molentje met nep vogels. En die schiet echt niet alleen op duifjes maar ook op onze prachtige buizerds.
We werden ook al gewaarschuwd dat de jagers daar vergif strooien voor de honden.
Leuk, leuk...

Dichter bij huis wordt er soms ook vergif gestrooid voor de kraaien. OK er zitten er hier veel te veel maar dat spul ligt op plaatsen waar ook kinderen spelen en mensen hun hond vrij laten lopen. Tof, tof...

Vorig jaar, een weide naast onze paarden, waar de betreffende paarden toen niet stonden, lag er een jager onder een camouflage net, een pluchen katje als lokaas midden in de wei, zogezegd als lokaas voor de kraaien. Wandelaars wilden dat zielige katje redden en stonden oog in oog met een vent in camouflage outfit met een geweer in zijn handen....

Overigens ben ik er ook van overtuigd dat het jagerspubliek voornamelijk bestaat uit boswachters, politie en notabelen. Op de schietkraam zijn het dikke nekken die ook eens willen jagen en er geld voor betalen.

Onze paarden schrikken niet van een knal maar ik wil er toch niet op zitten als ze hagel in hun lijf krijgen, of ik in dat van mij.

Op de "schietdagen" houden we ons dus gedeisd, jammer genoeg!

Marianne

Wij hebben onze paarden een viertal maanden geleden ontwormd met Verm-X.
Zij staan op een wei met andere paarden, de mest wordt niet geruimd. Er werden geen eitjes in de mest van onze paarden gevonden.

Wat doen we nu? Niets, terug Verm-X of iets chemisch om alles voor te blijven?

Marianne